6 maja ŭ Viarchoŭnym sudzie byŭ ahučany prysud pa spravie Mikałaja Aŭtuchoviča i Uładzimira Asipienki. Z abvinavačanych byli źniatyja absurdnyja abvinavačvańni ŭ padrychtoŭcy teraktaŭ i padpałaŭ.U śledstva zastałosia tolki piać niaščasnych patronaŭ, znojdzienych u siejfie pradprymalnika. Taki prysud — heta faktyčnaje apraŭdańnie Aŭtuchoviča, jaki ŭžo bolš za hod znachodzicca za kratami.
Siońnia ŭžo ni dla kaho niama sumnievaŭ, što sprava palityčnaja. Zanadta niazručnym byŭ hety čałaviek dla mnohich. Jon sabraŭ bahataje daśje ledź nie na kožnaha vaŭkavyskaha čynoŭnika. Dumali, što jon złamajecca paśla pieršaha terminu, a nie złamaŭsia.
A ŭspomnicie ad pačatku, jak pravaabaroncy šušukalisia miž saboj, što pryznavać Aŭtuchoviča palitviaźniam nielha. Ni «Viasna», ni BCHK i pa siońnia nie pryniali nijakich zajavaŭ, što Aŭtuchoviča treba ličyć palitviaźniem.
«Pačniecca sud, i vy tam takoje pabačycie!» — kazaŭ nam pryvatna adzin z pravaabaroncaŭ. A na sudzie ž my pabačyli, što ŭsie abvinavačvańni rassypalisia. Jany hruntavalisia na pakazańniach adnaho čałavieka. Błytanych i časam fantastyčnych. Absalutnaja bolšaść śviedak zajaŭlała pra cisk na ich, pra vybivańni pakazańniaŭ. Ale ŭ Biełarusi apraŭdalnych prysudaŭ vynosicca mienš za pracent. Voś i ciapier znajšlisia hetyja patrony.
Pamyłka pravaabaroncaŭ ledź nie stała fatalnaj. Tym nie mienš, znajšłosia šmat ludziej, što da kanca vieryli ŭ sumlennaść Aŭtuchoviča. Jakija, faktyčna, vyratavali čałavieka.
Siońnia ŭsio niezaležnaje hramadstva, a taksama Zachad pavinny damahacca najskarejšaha vyzvaleńnia Aŭtuchoviča, Asipienki i Kazłova z‑za krataŭ.
