Były baskietbalist Piatro Kryščyk manicca zhurtavać vakoł siabie biełaruskamoŭnych taksoŭščykaŭ Miensku.
Na stylova zroblenaj vizytoŭcy ŭ taksoŭščyka Piatra Kryščyka vyjava bieł-čyrvona-biełaha ściaha, a taksama nadpisy «Žyvie Biełaruś!» i «Našaj Nivie» sto hadoŭ». Zamović pasłuhu mienavita ŭ takoha kiroŭcy, napeŭna, honar dla kažnaha biełaruskamoŭnaha hramadzianina ŭ našaj stalicy. «Pierad vybarami zanios svaje vizytoŭki va ŭpravu BNF, dumaŭ, budzie šmat zamovaŭ. Až nie! Zvanki pačalisia, tolki kali ludzi stali vyzvalacca z Akreścina».
Piatro pracuje taksoŭščykam mieniej za hod, jon u minułym – prafesijny baskietbalist. Za svaju karjeru mnoha dzie hulaŭ.
Kryščyk pačynaŭ u słaŭnym mienskim RTI, u najvyšejšaj lizie savieckaha čempijanatu, a heta byŭ sapraŭdny ŭzrovień, nie raŭniaj ź siońniašnim biełaruskim pieršynstvom. Vystupaŭ za zbornuju BSSR.
Paśla pačałasia lehijanerskaja staronka ŭ bijahrafii Kryščyka: Słavaččyna, Liban, Rasieja, Hišpanija. «Mienavita ŭ Słavaččynie, – kaža, – ja kančatkova vyznačyŭsia jak biełarus. Usie hetyja padziei, što adbyvalisia tady ŭ krainach byłoha sacyjalistyčnaha lahieru, rabili na mianie mocnaje ŭražańnie. Słavaki adkryta kazali, što Saviety – heta akupanty. Ja j padumaŭ: i my ž, biełarusy, taksama ŭvieś čas byli pad čyimści panavańniem».
Piotra adznačaje, što biełaruskaść zaŭsiody prachodziła fonam praź jahonaje žyćcio. «Moj baćka pracavaŭ žurnalistam u mastoŭskaj rajoncy «Zara nad Niomanam», tamu ja byŭ pryvučany čytać pa-biełarusku. Potym byŭ internat RTI, tam ja pračytaŭ «100 pytańniaŭ i adkazaŭ z historyi Biełarusi», pačuŭ pra Kurapaty, upieršyniu trapiŭ na Płošču», – apaviadaje Piotar.
U 1998 h., kali karjery hulca jašče praciahvałasia, Piotra z padačy siabra pačaŭ čytać «Našu Nivu», tady ŭ jaho byŭ nia samy lepšy žyćciovy etap, i «NN» dapamahła jamu pieraadoleć traŭmu i pačać znoŭ hulać. Jon i siońnia zastajecca viernym hazecie.
Sioleta ŭ sakaviku Piotra taksama byŭ na Płoščy. Jon kaža, što da jaho i blizka nie padychodzili specnazaŭcy, choć i chadziŭ blizka la ich. Heta j nia dziva – Kryščyk maje dvy metry ŭvyški i važyć bolej za centner. Praź jahonyja kalarytnyja habaryty na jaho doŭhi čas z padozrańniem pazirali na toj ža ŭpravie BNF. «Dumali, što ja ahient», – śmiajecca jon.
Skončyŭšy karjeru spartoŭca, Piotar Kryščyk, jak balšynia jahonych kalehaŭ, pajšoŭ pracavać treneram ź dziećmi. «Ale ž vy sami musicie razumieć, što takoje być dziciačym treneram, – uzdychaje jon. – Zarobku chapaje tolki na paliva, kab jeździć na pracu i nazad». Piatro i siońnia sprabuje nie pakidać trenerstva, praciahvajučy pracavać ź dziećmi na Aŭtazavodzie, ale času vypadaje ŭsio mieniej.
Kryščyk pačaŭ kiravać maršrutkaj. «U Zialony Łuh chadziła maršrutka, dzie hučała muzyka Bartosika j «Narodny albom».
Adnak praca kiroŭcy maršrutki stamlała Piatra. «Praca taksoŭščyka ž maje tuju pieravahu, što ja mahu ŭ luby momant dnia, kali niama vyklikaŭ, pryjechać i dapamahčy žoncy pa haspadarcy».
Ź lutaha na paneli Piotravaha aŭtamabila prymacavany bieł-čyrvona-bieły ściažok. Klijenty radujucca: «Choć raz u žyćci pad praŭdzivym ściaham prajedusia». Niejak navat DAIšnik spyniŭ mianie za vidavočnaje parušeńnie praviłaŭ, ale pry vyhladzie ściažka adpuściŭ prosta tak.
Piatro maje maru: zhurtavać vakoł siabie kamandu biełaruskamoŭnych taksoŭščykaŭ i navat adkryć firmu ŭ doŭhaterminovaj perspektyvie. Chto viedaje, moža pa niejkim časie ŭ Miensku źjavicca biełaruskamoŭnaja firma taksovak, uładalnikam jakoj stanie Piotar Kryščyk.
