U Breście zaviaršyŭ rabotu siomy respublikanski fiestyval biełaruskich filmaŭ.
Biudžet sioletniaha kinaforumu byŭ bolš ścipłym, čym u papiarednija hady, tamu na adkryćcio nie zaprašali rasijskich znakamitaściaŭ, jak raniej. Ale ŭ rešcie rešt nie ŭ tvarach sutnaść, choć jany, niesumnienna, upryhožyli b tradycyjnuju cyrymoniju. Fiestyval biełaruski, nie raz hučała padčas festu, — to niachaj hladač pryvykaje viedać svaje imiony i tvary.
Jašče da pačatku festu niamała čułasia z roznych bakoŭ skieptyčnych mierkavańniaŭ jak nakont ahladu, tak i biełaruskaha kino ŭ cełym. Dy chočacca pastavić svojeasablivym aŭtohrafam nie tolki da siomaha «Busła», ale ŭsiaho ajčynnaha kinapracesu słovy biełaruskaha kinakrytyka Ludmiły Sajankovaj, što byli skazanyja padčas zakryćcia: «Naša kino isnuje… My dačakajemsia tych časoŭ, kali vyrviemsia na suśvietnuju kinaprastoru i zajavim pra siabie». Chaciełasia b, viadoma, kab tyja zapavietnyja časy nastali nu choć by nie praz doŭhija dziesiacihodździ. Niekatoryja padstavy spadziavacca na heta prademanstravaŭ sioletni fiestyval. Maładziejšaje pakaleńnie režysioraŭ, jakoje było ŭ asnoŭnym pradstaŭlena, demanstruje prafiesijnuju rabotu.
Žury adnadušna adznačała jakasnuju biełaruskuju animacyju.
Biełaruskuju animacyju, vidać, možna nazvać jašče i nacyjanalnaj i hłyboka patryjatyčnaj. Adny tolki nazvy za siabie havorać: «Apovieść minułych hadoŭ», «Nieścierka», «Biełaruskija prymaŭki», «Vycinanka‑vyrazanka», «Muzyčnaja skarbonka». Ceły šerah z pakazanych na fiestyvali multyplikacyjnych prajektaŭ na roznaha ŭzroŭniu mižnarodnych fiestyvalach byŭ adznačany ŭznaharodami. A Michaił Tumiela, aŭtar «Vycinanak…» i inšych filmaŭ, kali atrymlivaŭ zasłužanyja dypłomy, vielmi daścipna zhumaryŭ, vymaviŭšy ŭ mikrafon: «Balšoj vam čałaviečaski dziakuj». A jak jašče pakpić z arhanizataraŭ, jakija tak mnoha havaryli pra biełaruskaje kino, a padčas asnoŭnych cyrymonij akramia nadpisu na dypłomach słova biełaruskaha nie vymavili?
U animacyjnaj prahramie paradavaŭ hledača i multyplikacyjny film «Ptacha» Alaksandra Lenkina — śvietłaja historyja pra luboŭ i spahadu da ptuški. Siarod dakumientalnych stužak vydzialajecca ščymlivaja historyja žyćcia žančyny z paleskaj vioski Uljany Mielnik. Źniaty pa scenaryi pinskaha žurnalista Viačasłava Iljankova režysioram Juryjem Harulovym film «Fatohraf Uljana» raskazvaje pra niezvyčajnyja pavaroty žyćcia zvyčajnaj palašučki. Žančyna zastałasia ŭdavoju z dvuma małymi dziećmi, muž zahinuŭ na froncie. Kab vyžyć, spačatku jana pradaje karovu i kuplaje šviejnuju mašynku, a potym nabyvaje fotaaparat i stanovicca fatohrafam na ŭsiu akruhu. Viaskoŭka‑pracaŭnica z nadzvyčaj tvorčaj naturaj žyvie ŭ samaj hłybincy. Film pra jaje, poŭny liryzmu i vysokaj publicystyki, trymaje hledača ad pačatku da kanca. I heta słužyć dokazam, što film dobry.
U ramkach kinafiestyvalu, choć i pa‑za prahramaj, prademanstravany viadomy ŭžo film «Bresckaja krepaść». Jon adnačasova pakazany i na kinafiestyvali ŭ Maskvie. Pieršyja vodhuki na stužku maskoŭskich žurnalistaŭ ja nazvała b strymana‑stanoŭčymi.
Jašče adzin film, dzie prysutničaje tema vajny, staŭ hałoŭnaj padziejaj bresckaha fiestyvalu. «Vaŭki» Alaksandr Kołbyšaŭ pastaviŭ pa apovieści Alaksandra Čakmienieva.
Tvor byŭ napisany jašče ŭ 60‑ia hady, ale nie tolki nie staviŭsia, navat nie drukavaŭsia. Pieršy raz apovieść vyjšła ŭžo ŭ XXI stahodździ. I voś biełaruski režysior uziaŭsia zrabić kino. Siužet u mnohim typovy dla svajho času. Hałoŭny hieroj Kirył Palatajeŭ asudžany paśla vajny za toje, što trapiŭ u pałon. Jaho viazuć ź inšymi źniavolenymi. I na adnym z prypynkaŭ viazień paznaje stancyju, što niedaloka ad jaho rodnaj vioski. Jon uciakaje, kab pabačyć žonku i dačku, uciakaje ad kašmaru źniavoleńnia. I traplaje ŭ novy kašmar. Bo adny jaho ziemlaki imknucca jamu dapamahčy, inšyja chočuć vydać, a pilny śledčy NKUS učyniaje cełaje palavańnie. I voś uciakač, jakomu ŭdałosia vyrvacca ad pahoni ludziej, traplaje ŭ akružeńnie zhrai vaŭkoŭ… Jak skazaŭ staršynia žury fiestyvalu Peter Sim, u filmie mnoha psichałahizmu. Sapraŭdy, tema vajny, represij tut vyhladaje nie hałoŭnaj. Hałoŭnaje — pieražyvańni čałavieka, jaho adčuvańnie ŭ ekstremalnaj situacyi, a taksama pavodziny navakolnych. Žury adznačała taksama ŭdałuju ihru akcioraŭ.
Filmu «Vaŭki» prysudžana Hran‑pry fiestyvalu — «kryštalny busieł».
