U aŭtorak hazeta «Sovietskaja Biełoruśsija – Biełaruś siehodnia» nadrukavała vialikaje dvuchpałosnaje interviju sa staršyniom haradzienskaha harvykankama Alaksandram Antonienkam. Materyjał maje intryhoŭnuju nazvu: «Kali ŭ horada niama svajoj lehiendy, jaje varta prydumać».
Cikava było b daviedacca pra jakoje miesta havoryć Alaksandar Iljič? U zvyčajnaha čytača musić adrazu ŭźniknuć dumka, što heta pra Horadniu, bo ž hutarka akurat ź jejnym kiraŭnikom. Kali tak, to što mieŭ na ŭvazie vysoki načalnik niezrazumieła, kažučy tak pra horad Ściapana Batury, Antonija Tyzienhaŭza, Vasila Bykava i Viktara Šałkieviča?
Mahčyma, takaja fraza prahučeła ŭ źviazku ź miarkujemaj restaŭracyjaj staroj častki Horadni, pra jakuju ŭ hetaj hutarcy kaža Alaksandar Antonienka. Jak u Biełarusi pravodziacca restaŭracyi dobra ŭsim viadoma, choć by na mienskim prykładzie. Ci nie pa staličnym prykładzie buduć adnaŭlać staruju Horadniu? Choć całkam vierahodna, što čałaviek, apošnimi pračytanymi knihami jakoha byli «Seks u vialikaj palitycy» Chakamady i «Zajmalnaja narkalohija» Makareviča, moža banalna nia viedać bahaciejšaj haradzienskaj historyi i mitalohii.
❏
Fota Julii Daraškievič
