Jašče ciažka acanić maštab padziei. Patrebnaja choć minimalnaja dystancyja, kab zrazumieć, što adbyłosia. Biezumoŭna, prafesijanały, pierakładčyki i studenty – usie mohuć svabodna karystacca anhielska-rasiejskimi słoŭnikami. Kali vam treba było daviedacca značeńnie anhielskaha słova, to vialikaj prablemy nie isnavała. Ale biada była ŭ tym, što abminałasia, prosta vyklučałasia z hetaha łancuhu biełaruskaja mova. Kali niechta pierakładaŭ z anhielskaj na biełaruskuju, jon musiŭ abo rabić padvojny pierakład praz anhielska-rasiejskija słoŭniki, abo, karystajučysia anhielskimi tłumačalnymi słoŭnikami, prydumlać, jak pieradać słova pa-biełarusku. A ŭ našym słoŭniku hetaja dadatkovaja zadača vyrašanaja – adrazu dajucca biełaruskija adpaviedniki. Kali paraŭnoŭvać z analahičnymi rasiejskimi słoŭnikami, roźnica ŭ tym, što ŭ nas značna bahaciejšaja synanimija «pravaj častki». Heta słoŭnik nie narmatyŭny, a chutčej deskryptyŭny, to bok jon fiksuje ŭsio, što «hulaje» siońnia ŭ našych vusnych i piśmovych tekstach. Tam jość słovy bolš-mienš «aficyjnyja», z aficyjnych biełaruskich słoŭnikaŭ, i jość słovy, jakija nie fiksujucca ŭ aficyjnych słovazborach, a ŭžyvajucca ŭ niejkich niefarmalnych kołach. My nia stavili zasłony nivodnamu z hetych płastoŭ – usie jany prysutničajuć. Naš słoŭnik – sproba razharnuć, nakolki mahčyma, usio bahaćcie biełaruskaj leksyki. Ale, na žal, napoŭnicu zrabić hetaha nie ŭdałosia.
Poŭny tekst hutarki prapanuje dziasiaty vypusk časopisu ARCHE, jaki možna čytać pakul tolki ŭ Internecie.
