Tamu što ŭsie pavinny być u adnym strai. Kali ty ŭ strai – kali łaska, udzielničaj. A kali ty ad stroju adstaŭ...
Ministar kultury Maćviajčuk pra dziejačaŭ kultury
Biełaruskaja systema nia maje prykmietaŭ tatalitaryzmu, usioŭładnaść režymu jašče nie raspaŭsiudziłasia na mnohija sfery žyćcia. I, peŭna, jana nikoli nie dabudujecca. Bo adzinaj jejnaj idejaj jość apraŭdańnie trymańnia ŭłady adnym čałaviekam, mety, idei dy navat siamiejnaje žyćcio jakoha zastajucca tajamnicaju. I nia tolki dla narodu. Nie razumiejuć kančatkovaj mety j jahonyja dahodlivyja pamočniki.
Prabieh tuzin hadoŭ. Dla eŭrapiejskaj historyi – vialiki termin! Kali havaryć pra bijahrafii dyktataraŭ. Za taki ž termin Napaleon užo ździejśniŭ amal usio, pra što maryŭ, a Hitleru ŭžo byŭ kaput. A ŭ Biełarusi ŭsio jašče nie prydumali, čym by padcharašyć, nasycić, natalić... pustatu. Zvonkuju ŭ svajoj paŭnacie pustatu. Nacyjanalnaja opernaja trupa tulajecca pa DK u staličnych pradmieściach, Nacyjanalny mastacki muzej užo čverć stahodździa (!) čakaje adkryćcia novaje ekspazycyi, słavuty «Biełaruśfilm» pieraŭtvaryŭsia ŭ tannuju placoŭku dla rasiejskich teleseryjałaŭ, nazvaŭ jakich nie pryhadaje navat toj, chto ich hladzić...
Uzrovień dziaržaŭnaje estradnaje kultury adpaviedny tamu miescu, što jamu vyłučyli na Eŭrabačańni. Pustata i jość pustatoju, navat kali vielmi hučna ŭ joj kryčać.
Peŭna ž, u ministra kultury hetaha režymu, niejkaha Maćviejčuka, jość svajo bačańnie budučyni našaje kultury. Nu, nie svajo bačańnie, dyk bačańnie jahonaha patrona. I voś sp.Uładzimier Maćviajčuk padzialiŭsia tym, što mieŭ, na staronkach «Narodnaje voli»: «My što, budziem finansavać tych, chto nieviadoma što śpiavaje j nieviadoma što choča skazać u svaich pieśniach? Viek viakom! Tamu što ŭsie pavinny być u adnym strai. Kali ty ŭ strai – kali łaska, udzielničaj. A kali ty ad stroju adstaŭ...»
Cytata atrymałasia nastolki krasamoŭnaju, što jaje pamnožyli inšyja hazety. Pasył dziejačam kultury atrymaŭsia adnaznačny. Chto nia z nami – toj suprać nas. Chto nie na płocie – budzie pad płotam.
Kab Maćviajčuk viedaŭ biełaruskuju movu, moža, jamu było b tady zrazumieła, pra što śpiavajuć našyja rokiery dy bardy. Ale nia ŭ tym sol. Ministar sa svajoj kulturaju nia moža prapanavać ničoha, aproč finansaŭ. Jahonaje «my» hučyć amal jak załatoje vysłoŭje papiarednika Napaleona, «karala-sonca», jaki skazaŭ: «Dziaržava – heta ja!» Tolki hetym razam heta prosta fars. Tanny j biazdarny. Bo pa finansy ŭ čarzie da «ministra kultury» stajać chiba tyja, chto ŭžo nijak ich sam zarabić nia moža. Chiba jaki Siaroha («Čorny bumer») z Homielu ci «N.R.M.» u jaho buduć prasić hrošy?
Nu, a astatnija musiać padciahnucca ŭ šychtach, pačuŭšy zahad «Marš u stroj!»... I papaŭniać pustaparožniuju skarbonku pustaty tymi hukami, što moža zrazumieć navat Maćviajčuk dy inšyja «my».
