U svajoj kałoncy «Dziońnik kandydata» na sajcie naviny.by Jarasłaŭ Ramančuk uskosna paćvierdziŭ, što jaho zajavie….
«…Noč nie abiacała ničoha dobraha. Źbili adnych, aryštavali druhich, razhramili trecich. Uzłamali dźviery ŭ kvateru Anatola Labiedźki. Vyvałakli z kvatery jak zakaraniełaha kryminalnika. A jon — staršynia pavažanaj va ŭsim śviecie partyi. Čałaviek, jaki nastojvaŭ na mirnym charaktary akcyi. Jaho padstavili.
Načny zvanok. Tryvožnaja sustreča. Tłumačeńnie situacyi. Prahnoz pierśpiektyvaŭ. Prajekcyja losaŭ…
Niervy na miažy. Siły na zychodzie. Mozh chaatyčna šukaje najlepšy vychad. Katastrafična nie chapaje infarmacyi. I času. Vybar, jak u čałavieka, jakoha źjeli, — tolki ŭvierch abo ŭniz. Hałoŭnaja matyvacyja — vyratavać ad turmy jak maha bolš niavinnych ludziej.
Čort ź joj, z palityčnaj karjeraj. Budučynia vyrašyć. Rasstavić usich i ŭsio pa svaich miescach.
Pačynajecca novaje žyćcio. Pakul jašče ŭ staroj Biełarusi. Pakul jašče niesvabodnaj. Novyja vyprabavańni. A chto skazaŭ, što da Novaj Biełarusi viadzie daroha, zasłanaja ružami?»
Viersiju ab tym, što Jarasłava Ramančuka pastavili pierad vybaram, ahučyŭ Vital Cyhankoŭ. Mahčyma, što u svaim artykule Jarasłaŭ Ramančuk sprabuje ŭskosna skazać toje, ab čym naŭprost havaryć nie moža.
