Vital adpakutavaŭ i syšoŭ paśla doŭhich miesiacaŭ baraćby z chvarobaj, što chutka prahresavała i nie pakinuła jamu šancu na vyzdaraŭleńnie. Jon byŭ vybitnym palitołaham, ambitnym kiraŭnikom svajho dziecišča, Biełaruskaha instytutu stratehičnych daśledvańniaŭ (BISS), aŭtaram knih i artykułaŭ. Dla mianie ž jon, u pieršuju čarhu, byŭ blizkim siabram, ź jakim my hutaryli kožny dzień u skajpie,katoramu ja telefanavała adnym ź pieršych padčas kožnaj pajezdki ŭ Minsk, i my suctrakalisia amal kožny dzień, kab pahutaryć i pra spravy, i pra ŭsio na śviecie…
Vital Silicki i Volha Stužynskaja.
My paznajomilisia ŭ Stenfardskim univiersitecie piać hod tamu. Vialiki, jak plušavy miška, i zaŭsiody u dobrym nastroi, z hučnym śmiecham i luboŭju da futboła: takija maje pieršyja ŭspaminy pra jaho. My razam chadzili pa kampusie ŭniviersiteta, siadzieli ŭ kaviarniach i hutaryli
Jaho luboŭ da siniavokaj Biełarusi była niepamiernaj, jak i praha pracavać na jaje karyść.
Instytut stratehičnych daśledavańniaŭ, zasnavany Vitalom z kalehami, staŭ pieršaj sapraŭdnaj «fabrykaj dumki» ŭ Biełarusi. Vitalikava šykoŭnaja adukacyja i redkija analityčnyja zdolnaści ŭviali novy dla Biełarusi standart u halinie analityki. Materyjały BISS'u chutka stali čytanymi ŭ jeŭrainstytutach, nacyjanalnych parłamientach, mižnarodnych arhanizacyjach i ambasadach. My razam ładzili šmatlikija prezientacyi i kruhłyja stały ŭ Brusieli dy inšych haradach, pracavali nad artykułami i kanfierencyjami.
A pamiž usioj hetaj pracaj my
U minułym hodzie, paśla taho jak Vitalu vydalili adnu nyrku, jon byŭ taki ščaślivy, što mietastazy nie pajšli pa ciele. Padavałasia, chvaroba syšła. Jon cudoŭna vyhladaŭ, časam raiŭsia nakont taho, jaki lepš kupić kaścium ci halštuk. Jon žyŭ z asałodaj i adčuvańniem ščaścia.
My razam byli na płoščy 19 śniežnia. Razam biehli ad AMAPu i chavalisia ŭ hateli «Minsk». Razam nie mahli pavieryć u toje, što adbyvajecca, i pisali supolnuju zajavu pa padziejach paśla vybaraŭ. Płošča, ja miarkuju, dadała šmat da paharšeńnia jaho stanu, pra jaki jon jašče i nie viedaŭ, ale, dumaju, zdahadvaŭsia.
Praź niekalki tydniaŭ Vitalik dumaŭ, što zahrypavaŭ. Nasamreč heta byŭ pačatak kanca, bo mietastazy znajšli ŭ vialikaj kolkaści ŭ abodvuch lohkich. Siabry i kalehi ź instytuta źbirali srodki na lačeńnie, dahladali jaho ŭ Minsku. My arhanizavali mahčymaść kansultacyj u Bielhii. Jon šmat času pravioŭ tut, u Bruseli: spačatku na nieźličonych testach, potym na balničnym łožku ŭ adnoj z najlepšych ankałahičnych klinik Jeŭropy. Ja da apošniaha dnia vieryła, što jon vylekujecca, i duža złavałasia na Vitalikavy nastroj i adčaj… Da apošniaha dnia, kali doktar skazaŭ «pahutaryć ź siamjoj» i zabirać jaho ŭ Minsk, bo inakš jon nie vierniecca na radzimu žyvym.
My z kalehami arhanizavali jaho darohu dadomu. Pamirać. Naš Vitala viartaŭsia da svajoj siniavokaj Biełarusi, kab nazaŭždy zastacca ź joj. Jon tak šmat jašče chacieŭ zrabić dla jaje, dy nie paśpieŭ.
Pucham tabie ziamla, moj daražeńki siabra.
