«Kali b ja rychtavaŭsia biehčy z krainy, to ja b nie vylizvaŭ, napeŭna, užo tak krainu, jak ja heta rablu ŭ apošnija miesiacy, u apošnija dni»,— zajaviŭ Alaksandr Łukašenka, kamientujučy źjaŭleńnie ŭ internecie infarmacyi ab tym, što akružeńnie padšukvaje dla jaho miesca pražyvańnia za miažoj.
«Ja tut naradziŭsia, ja tut vyras i pamru tut,— skazaŭ biełaruski kiraŭnik 30 vieraśnia ŭ Maładziečnie, dzie prachodzić fiestyval „
«Ja nie skažu, što ja tam vialiki spartsmien, ale ja niejak za saboj nie vyjaviŭ niervovaj, niaroŭnaj chady i blednatvarym nikoli nie byŭ. Tamu niachaj jany supakojacca i zajmajucca svaim zdaroŭjem. A naohuł radavacca tamu, što chtości ŭ našaj krainie, asabliva kiraŭnik dziaržavy, zachvareŭ ci jašče štości zdaryłasia, heta, viedajecie, drenny ton. Heta niadobrym patychaje. Hetych ludziej treba dalej trymać ad palityki», — zajaviŭ Łukašenka.
«Vy nie chvalujciesia. Ja zusim narmalna siabie adčuvaju, — skazaŭ jon. — Ch
oć, viadoma, kali ščyra skazać, hety hod byŭ dla mianie vielmi ciažkim. Vielmi ciažkim. Vy pamiatajecie kaniec minułaha hoda, pieradvybarnaja kampanija, kolki vymatali zdaroŭja. Vy pamiatajecie hetyja prezidenckija vybary, asabliva što rabiłasia paśla ich.Pamiatajecie pačatak hoda, jon byŭ niaprostym: źmiena ŭrada, ažyjataž, jaki nam padkidvali z usich bakoŭ, sprabujučy nas skrucić u baranoŭ roh, potym mietro. Vy razumiejecie, što heta ŭsio kłałasia na majo serca i rubcoŭ tam užo až zanadta».
«Zatym treba było pasiejać u składanych umovach, nie spynić žyćcio, kab jano ruchałasia, — pradoŭžyŭ Łukašenka. — Potym prybrać treba było. I heta na fonie voś hetych usich bojek, skandałaŭ, pachavańniaŭ.
Mianie ž chavali za majo prezidenctva nie adzin raz».
«Absalutna surjozna skažu: krainu jany nie atrymajuć, jak by jany ni nadzimalisia, što b jany ni rabili.
Nu zrazumiejcie vy adno: kali jany siońnia siadziać i šepčucca ź Sikorskim u Polščy ci ź Mierkiel u Hiermanii i jašče z kimści— što im, rabić niama čaho hetym ludziam, jak prymać kałonu ź Biełarusi, jakaja ničoha nie značyć? Rabić im niama čaho? Dy niama. Heta piataja kałona, jakaja sprabuje schapić krainu, i, zrazumieła, jany buduć usio rabić u intaresach tych, chto ich siońnia ciahnie da ŭłady», — zajaviŭ aficyjny lidar.
«Jakuju palityku kiraŭnictva Polščy — nie narod — navat nie ŭsie, a typu hetych Sikorskich, pravodzić u dačynieńni da nas, vy vydatna razumiejecie. Vy chočacie takoha losu?
Upeŭnieny, nivodny biełarus hetaha nie žadaje, za vyklučeńniem hetych admarozkaŭ, jakija za heta atrymlivajuć peŭnyja hrošy.Tamu zychodziačy z hetaha ja zajaŭlaju, što krainu jany nie atrymajuć, čaho b mnie heta ni kaštavała. Navat kali heta budzie kaštavać majoj kryvi, śmierci — heta ničoha nie značyć u paraŭnańni z tym, što ja pavinien źbierahčy i pieradać inšym ludziam narmalnuju krainu, u jakoj žyć buduć nie tolki vašy dzieci, dyk vy ž jašče maładyja. Vam ža jašče žyć u hetaj krainie. I jak by mianie tut ni chavali, ja taksama jašče raźličvaju ŭ hetaj vydatnaj i ŭtulnaj krainie pažyć. Heta naša kraina, heta naša ziamla, i my jaje zachavajem, čaho b nam ni kaštavała», — skazaŭ Łukašenka.
