Jakaja revalucyja, jaki pratest, pakul isnuje razrub. Kamierton Siarhieja Vahanava.
Viedaju ciapier adnu viaskovuju kramu, u jakoj raz ci dva na miesiac adbyvajecca razrub.
«Hladzi, davaj źvierniem! Dakładna razrub!» — uskliknuŭ susied pa dačy, ź jakim my viartalisia ŭ Minsk.
Praz chvilinu my šukali miesca na placoŭcy,
dzie ŭžo paśvilisia dva dziasiatki bliskučych aŭto, niekatoryja navat šykoŭnyja. Susied patłumačyŭ, što mienavita pa kolkaści aŭto možna dakładna vyznačyć, što siońnia razrub.
…Praz usiu zału, padobna na zakručanuju sialanskuju kiłbasu, ciahnułasia da pryłaŭka vializnaja čarha, a la samoha pryłaŭka zhrudziŭsia ŭ čakańni nievialiki natoŭp, adciaśniajučy babulku ŭ padrapanaj vatoŭcy, jakaja ŭsio namahałasia niešta pabačyć za paŭzačynienymi dźviaryma. Raptam dźviery adčynilisia i adtul, ledź nie zhinajučysia pad ciažaram padnosa, vykaciłasia stałaja, husta nafarbavanaja kabieta… Čarha zavarušyłasia, adrazu vyłučylisia najbolš aktyŭnyja zmahary za spraviadlivaść i stali pilna sačyć, kab nichto nie ŭlez biez čarhi.
«A ty, babula, za kim staiš?» — niervova spytaŭ chłapiec u džynsach, nad jakimi kałychaŭsia navisły žyvot. «Dy mnie troški, jaki kiłahram…» — «Troški, troški… Bačyš, kolki ludziej? Naŭrad usim chopić…»
Razrub išoŭ poŭnaj chadoj, na pryłavak pluchalisia ŭsio novyja kavałki śvinoha miasa z pałoskami bialutkaha zdoru, ź plamami kryvi vakoł kaściej, ź jašče ciopłym podycham skončanaha žyćcia. Ale čarha nie kranałasia ź miesca. Raptam chłapiec u džynsach padchapiŭsia i palez praz hałovy prymać ad ledź bačnaj la pryłaŭka žančyny nabityja miasam pakiety. Ci nie ź piać razoŭ jon bieh z tymi pakietami da aŭto i, ciažka dychajučy, viartaŭsia za novymi… «Vo, na dva miljony ŭziali», -vymaviŭ niechta.
«Musić, viasielle…» — «Aha, viasielle… U Rasiju pavieźli. Bačyŭ ja tam naša miasa. U try razy daražejšaje…» — sa złosnaj uśmieškaj vymaviŭ halivudskaha vyhladu mužyk, za šyrokimi plačyma jakoha ja čakaŭ u čarzie svajho času. «Musić, tam zarobki vialikija», — adazvaŭsia jašče adzin susied pa čarzie. «Bačyŭ ja ich zarobki… Vy Maskvu nie ličycie. Ja pra astatniuju Rasiju, ja jaje amal usiu prajechaŭ, až da Sibiry — razbureńnie, haleča i pavalnaje pjanstva… Dalnabojščyk ja, mostam pracuju z Zachadu na Uschod… Dyk voś što skažu: u nas tut u paraŭnańni z Rasijaj Jeŭropa…» «A ŭ paraŭnańni ź Jeŭropaj?» — zapytaŭsia ja. «Va ŭsialakim razie čyścinia i paradak… Adnojčy jechaŭ sa znajomaj z Varonieža, dyk jana ŭsio zachaplałasia: ach, jak pryhoža, jaki paradak, jakaja čyścinia!.." «Nu, uzdoŭž chutkasnaj šašy i praŭda płaty pafarbavany, dy i pali prybrany… A na razrub znajomuju nie vazili?.." Surazmoŭca pačuchaŭ patylicu i palez u kišeniu: «Voś, hladzicie, ci mahčyma takoje ŭ cyvilizavanaj krainie?» — i jon praciahnuŭ mnie zašmalcavanuju vizitoŭku…
Nie chopić miesca dla pieraliku pasłuh dalnabojščykam, jakija prapanuje «Bratiška» -firma, što dziejničaje ŭ Čalabinsku i vakoł, abiacajučy
«Riešienije lubych problem na trassach». Ale voś što samaje cikavaje z abiacanak: «soprovoždienije», «bandity», «solara», «mienty», «razborka»…
…Usio radziej z pamiaškańnia, dzie adbyvaŭsia tajamničy razrub, vynosilisia kavałki tannaha, pa 28 tysiač, miasa. Narešcie niechta puściŭ da pryłaŭka babulu, jana niešta zamarmytała ŭ padziakach i ŭziała svoj kiłahram. Čarha zajenčyła — nie chopić…
Skončyłasia ŭsio jakraz pierad dalnabojščykam. Jon maciuknuŭsia i paprasiŭ uzvažyć niejkija vantroby, akuratna razłožanyja ŭ prazrystych miašočkach. A moj susied pa dačy ŭsio prasiŭ: «Pahladzicie, moža, jość jašče…»
Jakaja revalucyja, padumaŭ ja, jaki pratest, pakul isnuje razrub i čarha jenčyć ledź nie da bojki?
Kali i pratest, dyk adzin suprać adnaho. Nie zusim biednych, darečy, ludziej. Zusim biednyja naohuł miasa nie kuplajuć…
Adno spadziavańnie — «Braciška», jaki vyrašyć lubyja prablemy, supravodzić i ŭ Mytny sajuz, i ŭ JeŭrAzES, i ŭ AEP, i hetak dalej i dalej… A kali što, dyk jość ža ŭ nas hałoŭnakamandujučy, terytaryjalnyja vojski z
…Nie, nie skažu, dzie taja krama, — znoŭ nie chopić…
Kamientary