Niezvyčajnaje zdareńnie adbyłosia na 98-m kiłamietry trasy R6 (Ivacevičy – Pinsk – Stolin), na adrezku pamiž uskrainaj Pinska i Lubanskim mastom. Užo bolš za try tydni vadzicieli aŭtamabilaŭ, prajazdžajučy tut, mimavoli źmianšajuć chutkaść, pasažyry aŭtobusaŭ tolki i razmaŭlajuć ab hetym.
A sprava voś u čym. Napeŭna, na pačatku krasavika, kali busły viarnulisia z vyraju, adna ptušynaja para nie znajšła svajoj “chatki”. Uzdoŭž hetaj aŭtamabilnaj darohi, na słupach, pryznačanych pad pravadnyja radyjolinii, raniej było šmat buślanak. Vosieńniu pavietranyja linii elektrasuviazi zamianili na padziemnyja i słupy źniali.
Kali Pinski rajonny vuzieł elektrasuviazi vioŭ demantaž słupoŭ, tyja, na jakich byli buślanki, płanavałasia pakinuć. Tak i było zroblena. Ale, napeŭna, vypadkova ŭ čas rabot niekalki ptušynych chatak zvalilisia.
Viarnulisia ptuški viasnoj i nie znajšli svajho doma. Usio kružyli nad miescam, dzie była buślanka, nad bałotami i chmyźniakami, što raskinulisia pamiž Pinaj i Prypiaćciu – nijak nie mahli vyznačycca ź miescam pabudovy novaj buślanki, a potym zrabili niaŭdały vybar: pačali vić hniazdo na darožnym znaku, što staić na abočynie kala samaj darohi. Napeŭna, vybrali jaho, bo nasuprać niekali stajaŭ słup ź ich staroj “chatkaj”.
Buś i buśka nasili halinki, aściarožna ich układvali.
Ale prykładna na pałovie raboty hniazdo ŭpała na ziamlu. Ptuški znoŭ pačynali budoŭlu, i niaščaście adbyvałasia znoŭ.Tak było niekalki razoŭ. Sprava ŭ tym, što ptuški vili hniazdo na vielmi tonkim i małym pa vyšyni znaku – buślanka na takim nie mahła ŭtrymacca.
Ludziam, jakija kožny dzień jeździać pa hetaj darozie, stała škada ptušak. Viestki ab niaščasnych stvareńniach raznosilisia pa navakolnych vioskach z šumam vietru. Chtości ź miascovych zrabiŭ draŭlanyja rasporki kala znaka z nadziejaj, što buślanka budzie trymacca.
Ale nieŭzabavie znajšlisia śviadomyja, jakija złamali rasporki, zvalili buślanku. Chto jaho viedaje, moža, jany zrabili heta, dumajučy pra budučaje: źjaviacca małyja buślaniaty, a chtości razburyć ptušynuju chatku. Lepiej, kab para busłoŭ zaraz znajšła bolš nadziejnaje miesca, zaścierahła siabie. Napeŭna, i zaraz buś i buśka nie pierastajuć zmahacca za žyćcio. Ab busłach-harotnikach raskazvajuć daloka pa-za miežami Pinskaha rajona.
Škada, što zaraz čałaviek tak abyjakava stavicca da hetaj ptuški – simvała Paleśsia.
Sapraŭdy, užo nichto nie pakryvaje dach chaty čarotam, na jakim tak lubili vić hniozdy busły, mała chto zakidvaje na śvirany i chlavy koły sa starych vazoŭ dy rovaraŭ.Zaŭvažcie, my, palešuki, nie stracili pavahi da busłoŭ: časta my robim ich z dreva, hliny, stavim na svaich padvorkach, leciščach. Ale heta nie žyvyja ptuški, a tolki skulptury.
Uspaminajecca kłopat byłoha starasty vioski Zavidčycy Pinskaha rajona, jaki prykłaŭ šmat namahańniaŭ, kab busły nie tolki nie pakidali hetaj vioski, ale i budavali novyja chacinki. Pry zamienie starych apor pavietranych linij elektrapieradačy ŭ hetym nasielenym punkcie Pinskija elektrasietki rabili na novych aporach śpiecyjalnyja formy, kab biełym ptuškam było zručniej budavać hniozdy, a taksama halinki nie stali pryčynaj karotkaha zamykańnia. Busły ŭ hetaj paleskaj viosačcy adčuvajuć siabie ŭtulna.
Dakładna nie pamiataju, dzie, napeŭna,
u Pietrykaŭskim rajonie Homielskaj vobłaści, uzdoŭž aŭtamabilnaj darohi staić šmat draŭlanych słupoŭ z buślankami. Kožny ź ich pafarbavany i aharodžany. Vielmi pryhoža. Ale asablivuju pryrodnuju pryhažość hetaj karcinie nadajuć biełyja ptuški.
Kožny raz, prajazdžajučy praź Pinski rajon, radujusia: kolki ŭ hetym krai charastva i čaroŭnaj pryhažości. Ale, na žal, nie chapaje jamu lubovi tych, chto tut žyvie. Čamu nielha było pakinuć niekalki dziasiatkaŭ słupoŭ uzdoŭž darohi na Lubanski most, kab biełyja ptuški rabili sabie buślanki?! Ci nie adlacić ź Pinščyny simvał Paleśsia – bieły busieł?
Chaciełasia b kala hałoŭnych aŭtamabilnych daroh bačyć bolš infarmacyjnych stendaŭ pra pryrodnaje i histaryčnaje bahaćcie Paleśsia. Pa hetych darohach štodzień prajazdžajuć tysiačy haściej, jakija mahli b bližej paznajomicca z kulturaj i tradycyjami palešukoŭ. A pakul usie vymušany hladzieć i spačuvać pary biełych busłoŭ.
