Pomnim Hančara
Minuŭ hod paśla źniknieńnia Hančara i Krasoŭskaha
Ź Viktaram Hančarom mnie daviałosia razam pracavać u čas travieńskaj vybarčaj kampanii 1999 hodu. Ja była siabram Centravybarkamu, jaki ŭznačalvaŭ jon. Pad čas toj napružanaj i nervovaj kampanii pamyłak my narabili niamała. Ale analizavać pamyłki — zadača palitolahaŭ. Ja ž prosta ŭzhadvaju tyja časy, kali ŭsie my kožny dzień ryzykavali saboju, kab našaja kraina znoŭ stała na šlach demakratyi. Na žal, u nas nie atrymałasia.
Ale ja mahu ŭspomnić Viktara Hančara tolki z udziačnaściu. Pracavać ź im było lohka. Heta vielmi prystojny čałaviek. Apošnim časam ja časta viartajusia ŭ dumkach da taho aryštu Centralnaj vybarčaj kamisii, kali nas aryštavali prosta ŭ kaviarni. Choć my i byli aryštavanyja tady, choć adsiedzieli pa niekalki sutak u turmie, ja viedaju - my tady pieramahli. Dziakujučy vytrymcy i intelihientnaści Viktara Hančara. Siabrami CVK byli i try žančyny. Pamiataju, jak my ŭsie siadzieli ŭ ciesnym pakojčyku Leninskaha HRAUS h. Miensku. U dźviarach - AMAPaŭcy z aŭtamatami na šyi. Supravadžali nas navat u prybiralniu. Viktar Hančar abaraniaŭ nas, žančyn, jak moh. Mo tamu nivodzin z tych chłopcaŭ u kamuflažy nie aśmieliŭsia pakryŭdzić nas ni słovam, ni ŭčynkam.
Spadziajusia, što Hančar žyvy, jak žyvyja i zdarovyja astatnija: Anatol Krasoŭski, Jury Zacharanka i Źmicier Zavadzki. Dobryja ludzi čakajuć ich viartańnia.
Lilija Sazanaviec
«Kali ciapier chierova, značyć, heta jašče nie kaniec». Pahutaryli z epatažnym «śviatarom XXI stahodździa», pra jakoha nie było čuvać piać hadoŭ paśla aryštu
Kamientary