“Čałaviek-pavuk” u Miensku
Haradzkaja kazka
Ciaham dvaccaci hadoŭ u Złučanych Štatach krucili papularny multseryjał “Čałaviek-pavuk”. Narešcie źniali blakbaster, jaki zajmieŭ u suśvietnym prakacie taki pośpiech, što pačałasia ŭžo rabota nad praciaham. Siužetam hetaja haradzkaja kazka praktyčna nia roźnicca ad inšych takoha kštałtu — pra Betmena abo Supermena. Toj samy niaŭkludny, ale vielmi razumny padletak u akularach (Tobi Mahuajr, jaki zdymaŭsia raniej u “Praviłach vinarobaŭ” i “Plezantvili”). Toje ž nievierahodnaje zdareńnie, jakoje pieratvaraje jaho ŭ zvyščałavieka. Taja ž hibiel svajaka, jakaja vymušaje hieroja pomścić złačyncam i zmahacca z kryminalnym śvietam. Toj samy hienij-vučony, jaki ŭ vyniku navukovaha eksperymentu pieratvarajecca ŭ niepieramožnaha monstra (u našym vypadku — u Zialonaha Hoblina, jakoha hraŭ Uiljam Defa, što bliskuča vykanaŭ byŭ rolu Chrysta ŭ filmie Marcina Skarseze “Apošniaja spakusa”). Taja ž pryhažunia, za žyćcio jakoj u finale adbyvajecca žudasnaja bojka z proćmaj razbureńniaŭ i specefektaŭ. I, narešcie, toj samy Ńju-Jork, pieratvorany ŭ pole bitvy pamiž dvuma piarevaratniami — dobrym, u čyrvona-sinim kaściumie, i miarzotnym — u zialonym. Abodva ŭ volny ad “pracy” čas vyhladajuć narmalovymi ludźmi, a ŭ “pracoŭny” lotajuć nad asfaltam: Čałaviek-Pavuk — čaplajučysia za ścieny hmachaŭ, Zialony Hoblin — na aeradynamičnym prystasavańni.
Blakbaster jak typovaje sparadžeńnie postmadernizmu nie abychodzicca biez spasyłak na papiarednija kasava-paśpiachovyja karciny. U “Čałavieku-pavuku” možna ŭhledzieć padabienstva i z “Tarzanam”, i z “Maskaj”, i z “Zapavietam doktara Mabuze”. Biezumoŭna, u apošniaj bojcy śpiarša błahi łupić dobraha, a potym naadvarot. Biezumoŭna, syn zabitaha złačyncy klaniecca adpomścić za śmierć baćki (u nastupnaj seryi). “Čałaviek-pavuk” roźnicca ad papiarednich blakbasteraŭ chiba jakaściu specefektaŭ i bliskučym aperatarskim majsterstvam.
Tvoram mastactva taki film nazvać ciažka. Ale ž pryjemna bavić čas u kinateatry, sočačy za pryhodami piarevaratniaŭ! Dla Biełarusi “Čałaviek-pavuk” nia stanie takoj epachalnaj źjavaj, jak “Tytanik” čatyry hady tamu. U adroźnieńnie ad amerykancaŭ, naš hladač maje ćmianaje ŭjaŭleńnie pra hetaha multhieroja. Ale karyść ad demanstracyi “Čałavieka-pavuka” moža być: film padkazvaje, jak zrabić biełaruski blakbaster. Treba našych multyplikataraŭ, što ad halečy paraźbiahalisia chto kudy, zasadzić za stvareńnie multseryjału. Kab hadoŭ dvaccać pryvučali hledačoŭ da niejkaha vobrazu. Za toj čas ekanamičnaja sytuacyja ŭ krainie vypravicca, źjaviacca bahatyja ludzi z hrašyma na kino. Voś tady i pojdzie ŭ suśvietny prakat źbirać kasu jaki-niebudź “Čałaviek-damavik”.
Jahor Konieŭ
