Efekt Anisimava
Filarmaničny sezon raspačaŭsia ŭ Opery
U epochu ladovych pałacaŭ nia varta spadziavacca na chutkaje budaŭnictva novaje kancertnaje zali. U melamanaŭ adna nadzieja: aby adramantavali staruju zalu na płoščy Jakuba Kołasa da pačatku nastupnaha filarmaničnaha sezonu. Ciapier Filarmonija, jak viadoma, zakrytaja z pryčyny taho, što ścieny budynku dali raskoliny.
Mastacki kiraŭnik Biełaruskaj filarmonii Jury Hildziuk abiacaje, što prablemy ź filarmaničnym budynkam amal nie adabjucca na intensiŭnaści staličnaha kancertnaha žyćcia. 23 vieraśnia Filarmonija adčyniła svoj 65-y sezon.
Pieršy kancert adbyŭsia ŭ Opery, jakaja dazvoliła skarystacca svajoj zalaj amal biaspłatna — Filarmonija musiła apłacić tolki pasłuhi dapamožnaha persanału. Šmat kłopatu było z transpartavańniem nieabchodnych pryładaŭ: kresłaŭ dla arkiestrantaŭ, dyryžorskaha podyjumu, a hałoŭnaje — kancertnaha rajalu “Stainway”.
Kiraŭnictva Filarmonii dobra pieranervavałasia, pakul kaštoŭny instrument zaniaŭ novaje (časovaje) miesca. Adnak inšaha vyjścia nie było. Rajal Opery nieprydatny ŭžo navat dla akampanementu. Miž tym, filarmaničny sezon adkryvaŭ znakamity Andrej Panačeŭny. A značycca, i rajal musiŭ być najlepšy ŭ krainie (choć i jon, zhadany “Stainway”, daloki ad daskanałaści).
Druhim hierojem viečara byŭ dyryžor Alaksandar Anisimaŭ. Voś užo druhi sezon zapar jon uznačalvaje abodva viadučyja biełaruskija arkiestry: Dziaržaŭny akademičny symfaničny i arkiestar Opery. Mahčyma, dziakujučy hetkamu sumiaščeńniu pasadaŭ i ŭdałosia arandavać opernuju zalu zadarma. Hetym razam Anisimaŭ stajaŭ na čale filarmaničnaha kalektyvu. Zala była poŭnaja. Z arkiestravaj jamy vyciahnuli ŭsie kresły i rasstavili ŭ partery, bo miescaŭ nie chapała. Nie stavała j prahramak, u jakich byli b nadrukavanyja nia tolki bijahrafii salista i dyryžora, ale j proźviščy ŭsich arkiestrantaŭ.
Narod sabraŭsia najpierš dla taho, kab pasłuchać Panačeŭnaha — laŭreata sioletniaha konkursu imia Čajkoŭskaha. Viečar raspačaŭsia z vykanańnia Druhoha kancertu dla fartepijana z arkiestram Siarhieja Rachmaninava, u jakim salavaŭ Andrej Panačeŭny. Ščyra kažučy, ja była ŭpeŭnienaja, što značnaja častka publiki paśla jahonaha vystupu nie zachoča słuchać hruvastkuju, ciažkuju dla ŭsprymańnia Druhuju symfoniju Rachmaninava. Adnak paśla antraktu ŭsie słuchačy viarnulisia na svaje miescy. Pryčym sp.Anisimaŭ zdabyŭ našmat bolš vopleskaŭ, čym sp.Panačeŭny.
Sapraŭdy, vystup Anisimava akazaŭsia bolej efektnym. Arkiestar, jaki ŭ apošnija hady redka ciešyŭ nas jakaściu ihry, zajhraŭ symfoniju daskanała, jak za lepšymi svaimi časami. Asabliva ŭrazili svaim poŭnym i hnutkim hučańniem vijalančeli i kantrabasy, a taksama draŭlanyja duchavyja instrumenty. Dyj maestra hruntoŭna pradumaŭ svaju dyryžorskuju kancepcyju. Vykanańnie Druhoj symfonii Rachmaninava było jahonaj daŭniaj maraj, jon navažvaŭsia heta ažyćciavić jašče ŭ 1996 h., ale tady nia losiła.
Panačeŭny taksama ihraŭ dobra, asabliva liryčnyja epizody. Adnak specyfičnaja akustyka opernaje zali, niespryjalnaja dla hučańnia fartepijana, psavała ŭražańnie. Šmatlikija tonkaści vykanańnia prajšli pa-za ŭvahaj publiki. Huk akazaŭsia nibyta pryhłušanym, składałasia ŭražańnie, byccam Panačeŭnamu brakuje maštabu i mocy. Miž tym, u finale konkursu Čajkoŭskaha biełaruskaha pijanista šeść razoŭ vyklikali na bis mienavita paśla vykanańnia Druhoha kancertu!
Sezon raspačaŭsia ź siurpryzaŭ, i možna nie sumniavacca, što ich budzie jašče šmat. Miescy spatkańnia z muzykaju mohuć mianiacca, ale muzyka zastajecca saboj — samym pryhožym mastactvam u śviecie.
Julija Andrejeva
