Kažuć: adzin u poli nie vajar, nie vajaka, nie zmahar. Mo ŭ jakich narodaŭ i nie zmahar. Ale ŭ biełarusaŭ i adzin moža zrabić cudy. Kažučy hetak, ja najpierš zhadvaju vilenskaha biełarusa Jurasia Hila. Kolki hety apantany samaachviarnik zrabiŭ dziela ŭšanavańnia pamiaci słynnaha našaha litaratara i advakata Franciška Bahuševiča ŭ padvilenskich Śviranach!
Heta z kłopatu Jurasia Hila i jahonych adnadumcaŭ za apošnija dva hady byli ŭstalavany na radzimie aŭtara «Dudki Biełaruskaj» až dźvie memaryjalnyja pamiatki. A troški raniej u susiedzkich ź Śviranami Savičunach imiem pieśniara była nazvanaja adna z vulic, jakraz taja, što pahladaje na Śvirany.
Kolki vysiłkaŭ hetaje ŭšanavańnie kaštavała Jurasiu! Nie zabyvajma, radzima Franciška Bahuševiča — u inšaj dziaržavie. Tym nia mienš Jurasiu Hilu šmat što ŭdajecca. Bo jość apantanaść, hłybokaje razumieńnie niespraviadlivaści. Heta ž treba — hetulki hadoŭ biełarusy i litoŭcy pražyli ŭ adnoj dziaržavie i nidzie na Vilenščynie za hetyja hady nie było ŭšanavana imia taho, chto viarnuŭ kraju hiennuju pamiać. Dakor hety nie Litvie, nie litoŭcam. Dakor hety najpierš nam samim. Heta našy litaratary nie pakłapacilisia, nie parupilisia, choć mažlivaści nibyta za supolnym časam byli najlepšyja.
Sioleta Juraś razam z svaimi adnadumcami zrabiŭ jašče adzin krok dla ŭšanavańnia ŭ Śviranach našaha klasyka. Vyrableny kryž u honar našaha Praroka. Ciapier uzhadniajucca pytańni jaho ŭstalavańnia i aśviačeńnia (na žal, litoŭskija ŭłady nie zaŭždy achvotna iduć na ŭstalavańnie znakaŭ z nadpisami na zamiežnych movach).
…Niekali ŭ Śviranach viravała duchovaje žyćcio. Tut žyli koliś śviatary. Tut była kaplička. Na ŭsich rasstajnych darohach stajali kryžy-abiarehi. Ale minułaje stahodździe zrujnavała ŭ Śviranach usio, što tolki nahadvała pra Chrysta i jahonyja symbali. I ot z rupnaści vilenskich biełarusaŭ u Śviranach paŭstanie Śviaty Kryž novaha času.
Juraś Hil zrabiŭ na Vilenščynie dziela ŭšanavańnia Bahuševičavaj postaci toje, čaho da jaho nichto nia zmoh. Biełaruskaja hramadzkaść pavinna niejak zaŭvažyć hetuju Jurasiovu samaachviarnaść.
Uładzimier Sodal
