Moda kryŭlaje vosień i lezie popierad baćki ŭ piekła, addajučy pieravahu hłybokim ziamnym koleram užo hłybokaj vosieni — usioj palitry koleraŭ suchoha liścia, koleru jahad rabin, žuravin i apošnich markotnych i niedaŭhaviečnych kvietak.
Ciotka Vosień udałasia ščodra hrybnaja i niaŭstojliva kapryznaja svaimi nadvorjami. Jana ździviła nizkimi temperaturami, i navat samyja zaŭziatyja haradzkija modniki musili na čas abuć ciopłyja boty, aktualnyja ŭ minuły sezon, dy chutčej lacieć pa kramach u pošukach suśvietnych vosieńskich navinak. U astatniaj pałovy narodu «abkłała» horły i «zakłała» nasy, i jana palezła na babuliny antresoli šukać starych machieravych nitak, kab za dva prysiesty spleści sabie novy šalik niezvyčajnaj viazki.
Znoŭ na poŭnuju moc zahrymieli načnyja kluby, i budzionnymi ranicami haradzki transpart napoŭniŭsia zmenčanymi studentami sa zbłytanymi pryčoskami i fijaletavymi prastorami pad vačami. Pa vulicach znoŭ rassypalisia piarestyja natoŭpy, niesučy nabityja praduktami celafanavyja pakiety, rułony špaleraŭ i śviežych eskizaŭ, niesučy svaje nervy i kłopaty.
Televizar sabraŭ vakoł siabie krainu, tak i pakinuŭšy masu pytańniaŭ pytańniami biez adkazaŭ. Hetak ža, jak trahiedyi ŭ Rasiei naš narod pieražyvaŭ usioj dušoj, jon całkam apatyčna ŭspryniaŭ perspektyvu najbližejšych palityčnych padziejaŭ u Biełarusi. Nichto tut bolš ni ŭ što vieryć nia choča. Padčas zboru podpisaŭ za kandydataŭ usie ščaśliva raźjechalisia svaimi maršrutami, a na pytańnie, što moža adbycca na palityčnaj arenie, kožny druhi skaža: «A mnie pa barabanu». Ciotki z vybarčych učastkaŭ, praz telefon vyśviatlajučy imiony-proźviščy vybarcaŭ, razmaŭlajuć u takoj maniery, jak byccam prapanoŭvajuć nabyć nabor teflonavych patelniaŭ. Składvajecca ŭražańnie, što los biełaruskich alimpijcaŭ u Afinach i pa viartańni adtul raschvalavaŭ našych ludziej bolš, čym los i nadziei samoj Biełarusi.
Čarhovyja rasčaravanyja ŭ žyćci tut (ci ŭ žyćci ŭ pryncypie) nabyvajuć čarhovyja «kvitki ŭ adzin bok», kab pastupić na słužbu lehijanerami i piaćciu hadami słužby zarabić francuskaje hramadzianstva. Inšyja, nie nastolki rašučyja, kab źjechać, ale jakim nie staje niejkaje žyćciadajnaje intryhi, za kubkam kavy raptam trahična pramaŭlajuć: «Da taho ž, jak ty mahła b zdahadacca, u mianie prasłuchoŭvajuć telefon… » I im, viadoma, nia vielmi padabajecca, kali ty napaŭiranična adkazvaješ cytataj z Sahan: «Pra spravy padobnyja nie razdumvaj — inakš zvarjacieješ».
Novyja biełaruskija muzyčnyja hieroi, navat kali jany niedzie jość, siadziać pa svaich repetycyjnych «kropkach» i pakul nie śpiašajucca pakazvacca. Heta prademanstravała i ŭsia pasrednaja «ekspazycyja», vystaŭlenaja na «Basoviščy», i toj fakt, što na plakatach u horadzie pa-raniejšamu znajomyja i ŭžo małacikavyja tvary i nazvy. Tamu prychodzicca, jak i raniej, słuchać zamiežnaje. U hetym sezonie karaluje klasyčny pop z eksperymentalnymi adchileńniami (pojdzie novy albom Mike & «The Mechanics» «Rewired») i kruty chard-kor, pieramiašany ź lohkim chaŭsam i brutalnymi elementami chip-chopu (naprykład, novy albom «Prodigy» «Always Outnumbered Never Outgunned», jakim jany zachacieli pazbavicca statusu papularnaha hurtu i «pierastać patakać masavym hustam»).
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Teda Li
