«Žyćcio dziela hrošaj — dryhva»
Što daje andehraŭnd razumnamu muzyku? Ci pajedzie «Ŭlis» na «Eŭrabačańnie»? 31 kastryčnika ŭ redakcyi «Našaj Nivy» salist «Ulisu» Słava Korań adkazvaŭ na pytańni čytačoŭ na «žyvoj linii».
Zabarona pa-nad nami
— Vaša staŭleńnie da zabarony na biełaruskuju muzyku ŭ radyjo- i teleetery i da taho, što adbyłosia 17 kastryčnika?
— Ja nia bačyŭ papier z zabaronaj, tamu nie mahu kamentavać. U mianie adčuvańnie zabarony było daŭno: kožny kancert — apošni, kožny — pieršy. Ich nia tak šmat, kab usprymać inakš. A hetyja padziei… Dla mianie jany nia stali asabistaj trahiedyjaj. Niehałosnaja zabarona daŭno łunaje nad nami.
— «Ulis» znachodzicca ŭ hłybokim andehraŭndzie, jak saviecki rok u kancy 80-ch: niama ni ratacyj na radyjo, ni eteraŭ na TB. Ci jość niejkija plusy ŭ takim stanoviščy?
— Andehraŭnd dla razumnaha rok-muzykanta — mažlivaść volna pracavać. Žyćcio dziela hrošaj — šlach u dryhvu.
«Basovišča» pierastała być skurnickim
— Ci budziecie vy ŭ žury adboru na «Basovišča» naleta?
— Kali zaprosiać, to abaviazkova. U biełaruskaj tusoŭcy, jak i ŭ praprezydenckim muzyčnym kole, kožny ciahnie svaich. A muzyka horšaje, tamu ja budu vyciahvać talenavitych. Muztusoŭka stanovicca ŭsio mienš demakratyčnaj.
— Vašy prahnozy: u što pieratvorycca «Basovišča»?
— Pakul usio davoli aptymistyčna. Jašče piać hadoŭ tamu zdavałasia — hambiec festu. Pačaŭsia skurnicki padychod: zarabić šmat hrošaj, mieniej zapłacić biełaruskim muzykantam i najtańniej pravieści ich vystup, kab polskija kamandy vyhladali macniejšymi. Kali źmianiłasia kiraŭnictva BASu, bolš demakratyčnymi stali i padychody da arhanizacyi.
— Ci źbirajeciesia brać udzieł u adbory na «Eŭrabačańnie»?
— Dy što vy! «Eŭrabačańnie» — supraćlehłaść maim ujaŭleńniam pra muzyku.
Papsa — łajankavaje słova
— Spadaru Viačasłaŭ, jak vy staviciesia da papsovych sajd-prajektaŭ našych muzykantaŭ?
— Kožny volny rabić što zachoča. Asabista ja nie vitaju papsovych prajektaŭ. Dla mianie słova «papsa» — łajanka.
— A što ŭ Biełarusi — pop ci papsa?
— Ni adnaho, ni druhoha. Usio, što ni robicca tut, — tolki sproba zarabić, «fabryka zorak»: mo pašancuje?! U našaj infarmacyjnaj prastory heta mahčyma, tolki kali kapijavać rasiejskaje.
Viaršynia raskrutki dla naskaha słuchača — etery na rasiejskich kanałach. BT prosta nia maje takoha aŭtarytetu.
— A čamu tak?
— Tut sprava ŭ biełaruskim mentalitecie, jaki skłaŭsia za 70 hadoŭ savieckaj ułady, u prynižeńni ŭłasnaj hodnaści jak nacyi. Dla našaha hledača biełaruskaje telebačańnie miestačkovaje, a voś rasiejskaje — surjoznaje. Niama kantaktaŭ z Zachadam, tamu ŭsie hladziać u bok Maskvy.
— Vy kaliści byli na hastrolach u Anhielščynie, Hiermanii, ubačyli ich šoŭ-biznes znutry. Niaŭžo jon adroźnivajecca ad rasiejskaha?
— Systema taja ž, ale ŭzrovień publiki vyšejšy za postsaviecki. Dziela hetaha i nie patrebna ludziam takaja papsa, jak u Rasiei.
«Ty — pan ziamli, ja — pan svajho sumleńnia…»
— Kali «Ŭlis» zrobić akustyčny zapis svaich piesień?
— Novy skład hurtu jeździŭ na «Bardaŭskuju vosień», dzie hrali akustyku (bonhi, akustyčnaja hitara i klavišy). Vystupali taksama na Biełastockim radyjo ŭžyvuju. Kali ŭzrovień zapisu prystojny — prahrama moža być vydadziena.
— Ci buduć na pieravydańniach pieršych albomaŭ niejkija siurpryzy?
— Tam buduć usie pieśni, što zapisany ŭ toj čas. Na kožnym z albomaŭ buduć videatreki ŭryŭkaŭ ź pieršaha «Basovišča» i kancertu z «Choli Džoj» u Miensku.
— Vieršy jakich biełaruskich paetaŭ mahli b stać tekstam piesień «Ulisu»?
— Ja nie ŭjaŭlaju, što my možam pisać tekst pierad muzykaj. Muzyka bolš abstraktnaja reč, jakaja naviejana niejkimi ŭnutranymi nastrojami. Tekst — heta tłumačeńnie. Pakul zrabili tolki try pieśni na vieršy Karatkieviča, bo prosta nie ŭjaŭlaju sabie «Ŭlis» z paezijaj. Naahuł, ź biełaruskich padabajucca vieršy Łarysy Hienijuš. Lubimy taki:
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Žyvuju liniju zapisaŭ Siarhiej Trafiłaŭ
13 listapada ŭ KZ «Miensk» adbudziecca sumiesny kancert hurtoŭ «Ulis» i «Troica». Pačatak a 19-j. Kvitki kaštujuć ad 7 da 20 tys. rubloŭ.
