падкажыце хто ведае, чаму беларусы карысталіся кірыліцай у той час? чаму не лацінкай? 

swert, Вам універсальнага адказу ніхто не дасць! Быў бы большы адсотак каталікоў -- карысталіся б лацінкай да сёння. Дарэчы, афіцыйна аформленныя паперы лацінкай па-беларуску я бачыў і трымаў у руках за чэрвень 1944-га. Адзін глыбачанін па прозвішчу Усовіч, хваліўся мне, што ён шляхціч і як доказ прынёс "Plan falvarka Usava"-- з усімі пячаткамі і подпісамі акупацыйнай адміністрацыі.

Шовинисты для беларуса отличаются только количеством голов у орла!

Дарэчы, 3-е фота ад верху (Дом Лукі Дразда на вуліцы Сянкевіча), дом у якім жыў будучы прафесар славянскай філалогіі Здіслаў Нядзеля. Дом быў спалены пры адыходзе немцаў з Глыбокага, дом потым адбудаваны з белай цэглы. На гэтай жа вуліцы жыла Паўліна Мядзёлка, нарадзіўся Клаўдыюш Дуж-Душэўскі, кватараваў "кавалер" Язэп Драздовіч (kawaler -- паводле прапіскі, то бок халасты).

Veļmi cikavy artykul. Takoje pavinna apaviadacca, zbiracca z roznych miascinaū Bierarusi, dy vydavacca asobnym vydaņniem.

Artykuł cikavy, ale davoli płytki. Autar naie uspaminaje pra adnaho z halounych bielaruskich dziejaczau z Hłybocczyny Balasłava Łapyra, a taksama pra ks. Jazepa Hermanovicza, jaki służyu u Łużkach i tam raspausiudzvau bielaruskija malitouniki (adzin z ich baczyła u cioci Broni u paczatku 90. hh.). Varta było b zhadać i Hienadzia Citovicza dy jaszcze szmat kaho.. np. himnaziju i jaje nastaunikau i vuczniau u Drui.... 

«Лічыць сябе беларусам, хоць мае вышэйшую адукацыю»

Памятаю! Быў гэта 1977-ы год. Я навучаўся ў Мінскім архітэктурна-будаўнічым тэхнікуме. У групе -- 41чалавек, ну, такая група стварылася вялікая -- бо вярнулія з арміі хлопцы, у тым ліку і я. І тут сказалі выпісаць усім газеты. 40 чалавек выпісалі тыпу "Советской Белоруссии", адзін толькі я -- "Чырвоную змену" ... Падыходзяць да мяне дзве дзяўчыны аднагрупніцы і кажуць: "Как ты мог!!! Умный, образованный парень, а выписал газету на деревенском языке!!!" Сярод іх была адна яўрэйка-мінчанка... Гэта мяне так абурыла -- а я за словам у кішэню не палезу -- то я не сцярпеў: "А не час табе вярнуцца на Зямлю Абяцаную?". (Далі Бог да яўрэяў не маю нічога кепскага, проста -- некантраляваная рэакцыя). -- Ах, так! Мы пойдём к директору, что бы тебя искючили... Ніхто, нікуды, праўда не пайшоў... А я па размеркаванню з'ехаў на  15 гадоў у Латвію і быў там актывістам Латвійскага Таварыства Беларуска Культуры "Світанак"... Потым, праз 15 гадоў, вярнуўся дадому. Пайшоў прапісвацца, заяву напісаў на беларускай мове. Маёрша як убачыла беларускую мову аж падпрыгнула!!! -- Ты родину продал за кусок колбасы, а теперь белорусский язык вспомнил! Я бы таких людзей ... (расстрэльвала?) Белорусское гражданство ты у меня не получиш!!! Вось яна -- твая радзіма! І, дарэчы, гэта быў 1993-і год, ніякага Аляксандра Шклоўскага на даляглядзе яшчэ не было бачна! Вы думаеце, што Беларусь некалі будзе беларускай і вольнай? НІ-КО-ЛІ!!! Тут ужо 250 гадоў запар кар'еру людзі робяць на тым, як бы гэта паболей знішчыць усяго беларускага!

Юзік са станцыі Крулеўшчына, начали за здравие, кончили за упокой. Тут я вас не поддерживаю. Наоборот, оптимизм вашего жизненного пути может служить ориентиром. Собрать бы истории жизненного пути таких, как вы (так, как вы это рассказываете), в книгу что-то типа "Беларусь в лицах. На переломе столетий" - и никаких Алексиевич не надо.

Юзік са станцыі Крулеўшчына, ха! А я ў 8-м годзе паперы беларускай мовай выканаў, "на Рафіева", дык мне сказалі, што ніколі яшчэ ня бачылі, каб нехта столькі памылак "в русском тексте" рабіў... ))

Юзік са станцыі Крулеўшчына, а зря Вы из Латвии уехали. Там с последних лет 90-х сумасшедшая востребованность в инженерных работниках, которые руководят строительными работами непосредственно на объекте. А с момента вступления Латвии в ЕС дефицит только усилился, т.к. обладатели строительных профессий начали массово отбывать в западном направлении. Прекрасная возможность совершенствоваться в своей профессии, иметь хороший заработок, уровень жизни и будущее семьи, надёжность, свободу,... и родное Глубокое рядом, 5 часов на честно заработанном мерседесе...

Пожалуй, Лепш я апавяду Вам цікавую гісторыю...  Перад ад'ездам у Латвію (г.Вентспілс), я неяк у кнігарні ўбачыў кніжку А.А. Крывіцкі, "Наша родная мова". Набыў, прачытаў, і як сталася, нездарма. Там, сярод іншага, згадвалася, што ў беларускай і латышскай мовах досыць шмат падобных слоў... І вось я -- на месцы. Даюць мне аб'ект --  Вентспілскі Прыпортавы завод. А мне нашая нарміроўшчыца Ленка Лебедзева тады й кажа: "Ну и бригадка тебе попалась -- одни бывшие ССэсовцы!" І вось, памятаю, заходжу пад час абеду да іх у бытоўку. Сядзяць панурыя, ядуць. -- Яшчэ аднаго акупанта прыслалі!-- пэўна думаюць?  І я тады ім кажу: "Вас "асвабадзілі" у 1940-м, а нас "асвабадзілі" у 1939-м!" Гляджу, мае падначаленыя ачунялі, паднялі галовы і глядзяць на мяне. А вы ведаеце, што ў беларускай і латышскай мовах -- шмат падобных словаў! Напрыклад, па-нашаму -- вавёрка, а па-вашаму -- вавэрытэ; па-нашаму -- дойлідства, а па-вашаму -- дальрадэ... Натуральна, для большай перакананаўчасці я дадаў і заведама інтэрнацыянальныя словы: па нашаму -- нафта і па-вашаму -- нафта, па-нашаму -- цукар, і па-вашаму -- цукар... І тут я зразумеў, што для іх я стаў "свой"! 

Иосиф, Я толькі аб адным шкадую -- рыбалка там была класная! Зімой -- корушка, а летам -- камбала. Адзін раз злавіў роўна 50 камбал за вечар! Ледзь дапёр дадому! А салака клюе на голы кручок, праўда кручок мусіць быць срэбнага колеру.  А так, якую я рыбу  толькі не лавіў! Вугор, вімба (сырть), харыус, судак... Ну й, ласось, натуральна. 

Юзік са станцыі Крулеўшчына, вот те раз ! А я был уверен, что глубокские озёра дадут фору и Венте, и Гауе с Даугавой. Конечно, камбалы в них не будет, но ведь не камболой единой счастлив рыбак ! А в остальном понятно, если профессия не держала, интерес к ней был утрачен, если появились новые интересы и приоритеты, то вернуться было полностью логично, ведь "свитанки" в Беларуси были нужнее, чем в Латвии. Там это было разовой волной, а дома должно было стать делом постоянным и востребованным. При нормальном и естественном развитии событий, оно так и было бы...

Иосиф, пра нармальным развіцці падзей ў Латвіі ЛТБК "Сьвітанак" існуе дагэтуль. Ніякая гэта не разавая з'ява, як Вы чамусці мяркуеце. Як і існуюць дагэтуль культурныя таварыствы іншых меншасцяў. Ёсць нават цэлая Асацыяцыя Нацыянальных культурных таварыстваў Латвіі, заснаваная ў 1988-м
ў тым ліку "Сьвітанкам", якая мае свой вялікі будынак на вул. Слокас 37. Па латышску LNKBA. Загугліце, калі цікава. Ёсць сайт таварыства svitanak кропка eu. Спадару Юзіку рэспект за каментары. Вось філіала ЛТБК "Сьвітанак" у Вентспілсе зараз не існуе, нажаль.

Беларуска з Латвіі,  

"Сьвітанак" у Вентспілсе зараз не існуе,

Jon i ū Rizie isnuje toļki chiba na papiery. Zakrytaje spirytyčnaje tavarystva amataraū harbaty svaim kolam u skladzie umoūnych piaci z palovaju čalaviek. Sluchaū niejak intervju niejkaj dziajački na LR4, dyk kali b viadučy nie paviedamiū, sto heta bielaruska, ja i nia viedaū by, i nichto z sluchačou nia viedaū by... Pa Slokas stodnia jezdžu, nu, tak, budynak josc`, značyc` i Svitanak josc`...:))

Ні "НІ-КО-ЛІ!!!", а НЕ-КА-ЛІ.

першае фота такое класнае. маляўнічае. якая вялікая плошча. брукаваная

хх, А потым прыйшлі людзі з Усходу і паставілі помнікі Сталіну й Леніну. Цяпер там няма ні Сталіна, ні Леніна! Стаіць 7-паверхавы Дом Саветаў. 

Юзік са станцыі Крулеўшчына, ну дык ваша Глыбокае нездарма пэўна ж названа Глыбокае ;)

помнік леніну ў вас ці не аднім з першых непрыкметна прыбралі былі? я пра той клышаногі, што ў парку
і я казала ўжо, што менавіта яго (не леніна), а твор мясцовага скульптара мне трохі шкада. ён смешны быў) той клышаногі ленін. дарэчы, ён жа не адзін там такі клышаногі быў. то бок бачна, што гэта (клышаногасць) - почырк мясцовага (?) майстра )

нездарма звярнула асаблівую ўвагу на першае фота...
тады ж фатаграфія досыць у навіначку была) а тым больш у Глыбокім...
цэльная падзея...
на ёй не маглі апынуцца выпадковыя людзеі..)

A samy pryhožy budynak na Slokas maje numar 29. Jon ciapier u davoli zaniadbanym stanie, alie heta sedeūr dojlidztva,.. na maju dumku i pohliad. Chočacca viedac` historyju taho doma, alie poki ničoha nie znajsoū.