Выдатныя сябры, а потым яшчэ нехта ў Беларусі будзе казаць што Бабарыка не прарасейскі, ды там вушы крамля і тут і там тырчаць

Анатоль, а вот молодофронтовец и успешный бизнесмен Ваня Шыло так не считает. Виктор приведет нас в Европу,ведь в Газпром это корпорация работающая по самым высоким европейским стандартам!

МКСБ, Мабыць таму ў Германіі арыштавалі ўсе газпрамаўскія рахункі, нават у Швейцарыі выкрылі сетку шпіёнаў пад брэндам Газпром

Мутныя дзядзькі. Да гэтага часу не разумею, навошта НН у свой час аблізвала Бабарыку. За кіламетр чуваць пах газу. З дзяцінства ведаем, як чуеш моцны пах газу - бяжы. Газпром і яе дочкі, гэта тое, ад чаго трэба трымацца як мага далей.

Лол, я не знаю что там арестовали в Германии,но Иван Шило,известный молодофронтовец. У него стаж борьбы с режимом Лукашенко больше 20 лет. И бизнесмен он успешный. Его беларуская компания Чистый кит увеличила выручку в Беларуси в прошлом году. И это несмотря на репрессии. Так вот Ваня говорит,что будущее за бабарико!

МКСБ, шыла ў торбе не схаваеш, такі ён апазіцыянер, што кампанія працуе без уціску. Ведаем мы вашых шылаў і вас і што ёсць эўрапейскія стандарты? Ці гэта чарговая тупая гульня словамі накшталт еўрарамонта?

Мінчук, нужно просто уметь работать в токсичной среде. Ваня Шило умеет! И Лукашенко ему не помеха)

Хватит наводить тень на Виктора! От того что он накоротке с Миллером и прочими газпромовцами не значит,что он больше соблюдал российские интересы,чем беларуские! Мы верим,что он хотел только добра для беларусов. Если для Беларуси выгодно объединится с Россией,то так тому и быть!

Минский клуб сторонников Бабарыки,члены клуба сторонников боборыки не должны тонко троллить, иначе им не место в клубе

Минский клуб сторонников Бабарыки, хопіць абяляць маскоўскага стаўленіка з горада!

Минский клуб сторонников Бабарыки, так і Лукашэнка хоча толькі дабра, чаго вы выстапаеце супраць яго?!

Минский клуб сторонников Бабарыки,

Я против того, чтобы Бабарико сидел в тюрьме, НО!

Циркач,неужели Вы думаете, что  им это было когда то непонятно? 

как можно банкира (!) в принципе президентом выбирать?
тут даже неважно - газпромовский или еще какой
это банкир. у них "мЫшление" особое

лесникова, вопрос даже не в мышлении,а в том что он работал 30 лет на русских. Там для СК РФ поле непаханное. То есть возбуждая или отменяя уголовные дела в его адрес они будут его полностью контролировать. Похожая история была с Тимошенко когда она стала премьером Украины. А у неё было всего пару сделок с МО РФ,но зацепиться нашли за что.

Набегла каментатараў з новымі нікамі, квакаючымі ў бок Бабарыкі. гэбня зоркі зарабляе?

дзе мае дзве зорачкі? на адну цыцку і на другую?
а ўвогуле ў мяне іх (цыцак) мініум 8-10. як у паўнейшай сьвіньні
я ж казала

lukunamuku, бабарыка стаўленік масквы, пра гэта нават Ланцбергіс старэйшы казаў. Проста ён гарадзкі а лукашэнка вясковы

**, Ёсць такі Ленінскі выраз - карысныя ідыёты. Гэта тыя, каму зорачкі не патрэбныя, яны проста шчыра вераць, што Газпром зло, але Бабарыка "не такой".

lukunamuku, " але чысцей, чым у эскадронаў смерці і кдб, якое шукае пацукоў у вядры." і з гэтай нагоды мы павінны яго ў дупу цалаваць? Тое што адбылося у 2020м - гэта яго віна.

lukunamuku, а дзе ваш Бабарыка быў у 2000, у 2006, у 2010? Усе было добра, усё задавальняла?

vik, Да, вы правы, Лукашенко ничего не оставалось, как только спасать страну и сажать всех этих мерзавцев, которые даже сейчас изо всех щелей лезут. Но это мы с вами понимаем, что Лукашенко нам ниспослан богом, а ребята из силовых структур - настоящие герои, этим же убогим не суждено...

Сяргей Навумчык акурат сёння: 


Памятаю, як у 1994 і пазьней у незалежных СМІ неймаверна цяжка было надрукаваць артыкулы пра тое, што Лукашэнка — стаўленік Масквы, і што Расея разглядае Беларусь як уласны ваенны фарпост на заходнім накірунку. Здаецца, мы з Пазьняком былі адзіныя, хто пра гэта пісаў (гэта лёгка праверыць па падшыўках газэт). І гэта цягнулася гадамі. Пазьняк ужо ў 1992 годзе даказваў, што Масква забярэ беларускія прадпрыемствы — і памятаю, як заснавальнік, па сутнасьці, медыяхолдынгу, мой стары знаёмы яшчэ па ўнівэрсытэце, пераконваў: «Сергей, ты когда последний раз был в Москве? Ты видел, какие там крутятся деньги? Да за одну „тачку“ Гусинского можно купить твой Витебск. Кому там нужна нищая Беларусь?».


Калі ўжо ў эміграцыі, у 1997 годзе ў «Народнай волі» я напісаў, што калі Лукашэнка плюне ў твар Чсарнамырдзіну, той утрэцца, заедзе Лукашэнку кулаком у твар у адказ, але будзе Лукашэнку падтрымліваць, бо Беларусь мае для Масквы стратэгічнае значэньне — мне перадавалі, што некаторыя ў Менску пыталіся, ці не ў п’яным выглядзе я такую білеберду пісаў.


Дзесяцігодзьдзямі даводзілася даказваць, што Лукашэнка ніякі не гарант незалежнасьці, што Расея нам не сябар, што — і вось гэта не разумеюць нават сёньня — Расея не датуе Беларусь.


Па-руску і вялікімі літарамі: РОССИЯ НЕ ДОТИРУЕТ БЕЛАРУСЬ.


І ніколі не датавала.


Пачынаючы ад моманту, калі ў 1993 пракебічаўскі Вярхоўны Савет па ініцыятыве дэпутата А. Лукашэнкі і падтрымцы старшыні камісіі па абароне М. Грыба, нягледзячы на супраціў БНФ, прагаласаваў за далучэньне да АДКБ (гэта значыць, за ўключэньне Беларусі ў сыстэму ваенных інтарэсаў Расеі) — Масква пачала забіраць у Беларусі самае каштоўнае, што толькі можа быць у дзяржавы — Незалежнасьць.


Якімі фінансамі можна вымераць самае каштоўнае для чалавека — жыцьцё? Якімі грашыма можна вымераць Незалежнасьць?


Памятаю, як даказваў я, што паміж Оршай і Крамлём ёсьць толькі пацешны крамлёўскі полк, што функцыю абароны Масквы выконвае фактычна беларускае войска, і што паставіць аналягічныя тры ўкамплектаваныя агульнавайскавыя арміі перад Масквой будзе каштаваць у дзясяткі разоў болей, чым «датацыі» за газ і нафту. Але гэта тэхнічна можна зрабіць, а вось адсунуць мяжу на 600 кіламетраў — немагчыма. Таму Масква плоціць толькі 1/1000 ад сапраўднага кошту ваенна-стратэгічнага плацдарму, ня кажучы ўжо пра зьнішчэньне сувэрэнітэту.


Усе гэтыя публікацыі, паўтараю, можна знайсьці ў падшыўках газэт (быў даінтэрнэтаўскі час).


«Какой плацдарм, о чём он?» — на мяне глядзелі як на ідыёта. Але я толькі публіцыстычна, па-журналісцку разьвіваў пазыцыю, выказаную яшчэ ў другой палове 1991-га маімі тагачаснымі калегамі па Апазыцыі БНФ у ВС-12. Яны распрацавалі цэласную канцэпцыю разьвіцьця Беларусі — ажыцьцявіць якую ім, аднак, не далі, і не далі ня толькі ўлады. Мае калегі-дэпутаты Апазыцыі БНФ былі адсунутыя на маргінэз спрытнымі дэмакратычнымі прарасейскімі палітыкамі (якіх падтрымаў бізнэс — о, бізнэсоўцы (за вельмі рэдкім выключэньнем) заўсёды гатовыя былі быць з Расеяй, бо там — «бабло», яны заўсёды былі гатовыя прадаць Беларусь, яны ўзгадвалі Беларусь, толькі калі гублялі свае мільёны), лідэрамі партый, якія распрацоўвалі праграмы «цывілізаванай» беларуска-расейскай інтэграцыі і ўскладалі надзеі спачатку на «добрага Ельцына», а потым на «добрага Пуціна».


Што ў выніку? Час паказаў, хто меў рацыю.


Але — што карысьці з таго? Гэта цікава хіба толькі гісторыкам.


А для грамадзтва гэта ня варта нічога. У грамадзкай сьвядомасьці — вінаваты ва ўсіх бедах хто? Правільна. А найлепшы сябар Беларусі — хто? Таксама вядома.


І калі я чую, што сёньня самы вялікі рэйтынг мае той, хто абвінавачваў нацыянальны рух у імкненьні заліць праспекты крывёю рускіх, задаю сабе пытаньне: а ці зьмяніў што-небудзь 2020 год? Ці не засталіся мы ў стаўленьні да экзістэнцыйнага ворага ў 2023-м на ўзроўні 1994-га?


Шкада дзесяцігодзьдзяў, якія патрачаныя на доказ таго, што зьяўляецца аксіёмай. Яшчэ больш шкада дзесяцігодзьдзяў, якія будуць страчаныя, пакуль нешта нарэшце дойдзе.


 Але што паробіш: мэнтальнасьць — тое, што зьмяняецца павольней за ўсё.