Ci ne  var*jactva vystauljac *geta* na prodaz  ?  Geta robic  ci Biznesmen ci Zabrak  ?

Ня трэба іут вашыя маралі разганяць. Мой дзед 1909 г.н. г. Ліда тачыў тапары на такім "тачыльным камяні", колькі я сябе помню. А камяньтнэты прыцягну з сьметніка, які саветы зрабілі пасьля руйнавання старых габрэйскіх могілак у г. Ліда. Палякі ня надта добра "ставіліся" да габрэяў, гэта факт. Але камень быў вельмі добры, для шліфоўкі.

Vik, тое, што дзед рабіў нядобра, гэта не апраўданне працягваць

Vik, / Moi dzed pry nemcah u vainu(1941) byu *starastam* vioski....za sto partyzany=bandyty zabili....

Vik, вы б згадзіліся, каб крыж з магілы вашага дзеда скарысталі ў якасці запчасткі ровара?
Што вы кажаце, падумайце толькі, камень быў добры, прыдатны...

Які сорам!

З гэтага моманту жартачкі і анекдоты пра "сквапных габрэяў" канчаткова губляюць сэнс.
Гэты беларус пераплюнуў, і смех і грэх

Ничего святого у людей не осталось.Все на продажу. Монетизация в стиле фашистов - сначала использовать как жёрнов или точильное колесо , а теперь продать то , что от него осталось. Абажуры из человеческой кожи и мыло из человеческого жира уже известны , мостовые из могильных плит тоже известны . Ну так это из того же ряда. И это в Беларуси? Слов больше нет . Одним словом , страна для жизни.

"багата дэкараваную мармуровую мацэву XIX стагоддзя"
XIX стагодзе... стагодзе паўстаўнняў і іншых вірлівых падзей, калі нашы продкі масава гінулі і часам пэўна ж не мелі ніякага надмагілля, гэты меў добры такі кавалак мармуру (адкуль?) і час, і сродкі нешта выгрывіраваць на ім

а скажыце, тачыльшчыкі)
што можна рабіць на мармуровым "жоране"? (мармур - гэта па сутнасці вапняк, то бок дастаткова мяккі.. выкарыстоўваўся заўжды для аздаблення) і ці шмат хто з нашых сялян і рамеснікаў такія меў?

Усё развагі аўтара артыкула пра варта ці не варта, і падобныя ж словы ад так званых мастацтвазнаўцаў, - гэта проста сорам і глумленне над святым. Чаму мацэаы аказваюцца ў ліку гаспадарчых прылад зразумела - няма габрэяў, могілкі "губляюць сэнс", можна выкарыстоўваць. А колькі могілак разбурылі не фашысты, а саветы, а просты люд з глумлівай ахвотай прысабечыў і прыстасаваны апошні ўспамін аб габрэю для добрых гаспадарчых патрэб...
Сумна да болю... Сумна, што газета разважае там, дзе здаецца няма й глебы для падобных разваг. Зрабіць з мацэвы значку, пераўтварыць грудзь з ракой значнай у філію могілак... Дурдом і глумленне.

Шымон, вы аба што? 

Прадаўца на жоран