Сапраўднае савецкае выхаванне - п....іць усё, што дрэнна ці добра ляжыць.

Памятаю, бачыў у Кітаі, гарадзкія газоны былі засаджаны буракамі, замест травы. Бацьвіньне было ўжо густое, трывалае, а з-пад яго праглядаліся маладыя бурачкі. :) І ніхто тыя бурачкі ня краў. Як так, у галаву не ўкладаецца, як гэта, ня красьці бурачкі, яны ж во, пад рукою ? Можа чакалі, калі карняплоды падрастуць большымі, набяруцца соку, зробяцца саладзейшымі ?.. І гэта ў той час, калі ад жабракоў не адбіцца было, асабліва ўвечары, на адной з плошчаў, каля KFC і стаянкі таксі.

Жар , бо кітайцы не бацвіннікі) Для іх буракі як сарняк, ім сушоных казурак падавай

Гы, вой, шчэ якія бацьвіньнікі! Увогуле, ядуць усё, нават каменьне. Бо гэта ж кітайцы...

Фларыстка таксама дзіўная. Палову роліка займае тупы рускі мат з перакладаў галівудскіх фільмаў 90-х. Тыпа смешна.
P.S. Гляджу, прыбралі ролік з артыкулу. І правільна.

Рекламный ход цветочного магазина для привлечения внимания клиентов - посадить возле входа помидоры, а потом инсценировать "ограбление грядки".

муж аднойчы зімой да машыны пайшоў, узяўшы з сабой венік, каб абмесці снег. а венік дужа добры - сама яго купляла. малдаўскі. дарагі, прыгожы, добра пераплецены (я ж бачу) і, што называецца, незабіваемы. ну таму што якасны.
дык вось... зрабіў, што яму трэба, і думае - дай заадно ў магаз схажу (ён ля паркоўкі), венік пад машыну паклаў, думае - буду вяртацца, забяру. праз кароткі час вяртаецца, а веніка... няма :/ кажа - спачатку сам не мог зразумець, як так? потым крыху пераматаў у памяці... побач корпаўся ў сваёй машыне мужык... муж кажа - я яшчэ здзівіўся - чаго ён на мяне так пяліцца? а той пільнаваў, разумееце? ну праўда - што за людзеі? нават венік скрадуць)

а сёння... працяг (кажу ж - нейкі "казачны" год))
вяртаецца муж з магаза, выгружае пердукты і такі... а хлеб жа я, здаецца, не браў... хм... значыць гэта чыйсьці... а! здаецца, я ведаю, чый... нашага суседа, бо ён быў за мной...
кажу - якога? кажа - ну такога. кажу (ну паўжартам канечне) - як ты мог пакрыўдзіць (а ён не спецыяльна канечне.. проста ад гэтага лета ды і ўвогуле года плыве маргарын.. ну той, што ў галаве) суседа? ды яшчэ такога. ідзі вяртай.
ды муж і без маіх слоў сам пайшоў бы.
вяртаецца, кажа - а там ужо па ходу ледзь не сямейная драма... бо сусед прыйшоў без хлеба...
ну й... жысць)

а я сёння пад шумок, як гаварыцца, яшчэ адну гісторыйку (што да благіх людзей) узгадала... са свайго жуцця
працавала я некалі троху маленькім недадызайнерам.. ну й.. канечне хацелася знайсці працу лепш.. а праца была па людзях добрая. начальніца дык увогуле дасюль віншуе з ДН мяне... проста хацелася развіцця і грошаў)
калі настаў адпачынак, пайшла на месяц у іншую (недзяржаўную, бо та была дзяржаўная) кантору... такі "адпачынак" быў у мяне... прыходзіла дамоў і... плакала. літаральна плакала. адчувала пэўна (ды і бачыла) наколькі ж яны *аўністыя
ітог сей басні?
за месяц "адпачынку" не заплацілі мне ані. больш за тое - праз н-ную колькасць год бачу выпадкова ў продажы 1 у 1 маю распрацоўку...
то бок - скарысталіся (пры гэтым прыніжаючы, выматваючы нервы) і...

ну. хай ім чэрці заплацяць за іх ,,людзскасць,,