Галоўны ідэалагічны падмурак афіцыйнага Мінска — слоган пра тое, што ў нас няма вайны. Але гэта зусім не так. Вайна, якая ідзе паміж Украінай і Расіяй, ужо тут, у Беларусі. Праз георгіеўскія стужкі, якія сталі сімвалам акупацыі Данбасу, праз дзясяткі тысяч уцекачоў, праз забітых беларускіх грамадзян, якія вяртаюцца дамоў у цынках з украінска-расейскай мяжы.
Вадзім Васілеўскі, прафесійны беларускі спецназавец, не дажыў да 35-годдзя менш за 2 месяцы. Яго пахавалі 12 ліпеня. Яшчэ месяц таму яго бачылі ў бацькоўскай вёсцы. Пра тое, што ён едзе ваяваць на Данбас, кажуць, ніхто не ведаў. Паводле сяброў, ён загінуў на мяжы Растоўскай вобласці.
«Калона ішла, і снарад трапіў наўпрост у машыну. Яго на кускі па частках збіралі, пазналі толькі па тату, што гэта ён, і па радзімках. Ну, бацькі ж ведаюць, вядома», — кажа Віталь, сябра Вадзіма Васілеўскага.
Васілеўскі служыў у армейскім спецназе, 5 брыгадзе адмысловага прызначэння. Звольніўся каля 5 гадоў таму ў званні капітана. У яго засталіся 2 дзяцей, жонка, бацька і маці.
«Былі з ім саслужыўцы, вайскоўцы неслі труну і ў царкву, і з царквы. Колькі тут да могілак, кіламетры 2 з паловаю, неслі на руках труну», — працягвае Віталь.
На пытанне, чаму Васілеўскі паехаў на Данбас, сябар адказвае: «Адным словам — салдат удачы. Яму падабалася ўсё вайсковае».
Пасля звальнення з 5 брыгады Васілеўскі працаваў інструктарам у Цэнтры адмысловага рыхтавання «Дынама». На Данбасе ён ваяваў на баку ДНР. Першае паведамленне пра ягоную смерць з’явілася ў верасні 2014 года. Апошні запіс на яго старонцы ў «Фэйсбуку» — красавік 2015-га.
То бок ён браў удзел у баявых дзеяннях мінімум каля года, і працаўнікі спецслужбаў мусілі ведаць пра факт найміцтва, але замест гэтага зацікавіліся працай «Белсата».
Падчас падрыхтоўкі гэтага рэпартажу і спробы паразмаўляць з камандаваннем 5 асобнай брыгады здымачную групу затрымалі, канфіскавалі флэш-карту з відэакамеры з часткаю адзнятых матэрыялаў. Працаўнікі Камітэту дзяржбяспекі распачалі паверку паводле крымінальна-працэсуальнага кодэксу па факце здымкаў.
