Uład Kaleśnikaŭ. Fota z asabistaj staronki na Facebook
Uład Kaleśnikaŭ, 17-hadovy chłopiec z Padolska (Rasija) nabiraje papularnaść i nabyvaje prablemy praz svaju pryncypovuju antyvajennuju pazicyju.
«Pucin siadzić sa svajoj zhrajkaj kryminalnikaŭ i krainaj zapraŭlaje, pryčym z dapamohaj mahutnaj prapahandy, — raspaviadaje jon rasijskamu adździaleńniu «Radyjo Svaboda». — Heta majo subjektyŭnaje mierkavańnie. Moža być, ja pamylajusia, ale ja liču, što jano pravilnaje».
Adnojčy Uład pryjšoŭ u vučelniu z ukrainskim ściažkom, naleplenym na futbołku. Na ściažku było padpisana: «Viarnicie Krym».
Pabić, zakapać, zavalić na ekzamienach — čaho jamu tolki nie abiacali za ściažok. Praz peŭny čas pahrozy spraŭdzili: na Ułada napali z kułakami (sam jon kaža, što heta nielha nazyvać słovam «źbili» — słabavata), a zatym i vyklučyli z vučelni «pa ŭłasnym žadańni».
Praz antyvajennuju pazicyju jon pasvaryŭsia i z rodnymi, u tym liku ź dziedam, u jakoha žyŭ. Dzied adasłaŭ unuka da baćki ŭ inšy horad. «Ty moj vorah. Ty addaŭ krainu, ty padtrymaŭ chachłoŭ, ty, małaletni durań, nie razumieješ što ZŠA vykarystoŭvaje ich jak harmatnaje miasa, kab zavalić Pucina. Ty pahroza mnie i majoj siamji. Za taboj pryjduć», — kazaŭ Uładu rodny dzied.
Uład kaža, što źjechaŭ svoječasova: kali patelefanavaŭ dziedu, kab skazać, što dajechaŭ narmalna, toj raspavioŭ, što ŭ staruju kvateru ŭžo prychodziła palicyja i pytała, dzie Uład uziaŭ ściažok dy dzie futbołka ciapier. U chutkim časie Uład daviedaŭsia pra vyklučeńnie z vučelni «pa ŭłasnym žadańni».
«Antyvajennaja historyja» Ułada pačałasia raniej za ściažok: jon demanstratyŭna admoviŭsia słužyć pad huki himna Ukrainy.
Da taho chłopiec ź siabram nieadnarazova ładziŭ akcyi pratestu ŭ rodnym Padolsku. U miežach apošniaj chłopcy vyviesili na dachu adnoha z damoŭ płakat z nadpisam «*** vajnie».
Pa słovach Ułada, jon nie hodny da vajskovaj słužby praz kiepski zrok, ale jon «paśpiachova» prajšoŭ miedkamisiju. Pierad tym, jak zajści da pryzyŭnoj kamisii, jon uklučyŭ na telefonie himn Ukrainy. «Rabiaty, ja nie pajdu vajavać u rasijskuju armiju», — zajaviŭ jon kamisii.
«Rasijski himn mnie nie padabajecca, tamu što ja liču jaho chłuślivym, — tłumačyć Uład. — Usio, što tam havorycca pra svabodu i hetak dalej, — heta prosta brachnia čystaj vady».
U adkaz na admovu słužyć pierad Uładam pakłali dva akty: adzin pra toje, što jon maje prablemy sa zrokam, a druhi pra «rasstrojstva asoby» — chłopca zapisali ŭ varjaty.
Uładu prapanujuć źjechać u Kijeŭ, ale jon nie choča pakidać Rasiju i płanuje zładzić pikiety pratestu ŭ Maskvie.
«Heta samy krajni varyjant, — kaža Uład pra pierajezd za miažu. — Kali chto-niebudź dumaje, što ja zaraz pasiadžu, zrablu zamiežny pašpart, pajedu va Ukrainu i na hetym usio skončycca, to jany pamylajucca».
