Viły — pryłada sialanskaj pracy, pryznačanaja dla taho, kab zbirać i pieranosić siena, sałomu, hnoj i inš., u narodnaj kultury ŭvachodzili razam z inšymi vostrymi žaleznymi rečami ŭ lik nadziejnych abiarehaŭ.
l Časam viły vykarystoŭvali dla «abarony» ad navalnicy, hradu, małanki. Dla hetaha ich vynosili na dvor i kłali kryž‑nakryž pierad paroham chaty.
l Kab spynić urahanny viecier, jaki moh narabić šmat škody dla haspadarki: pałamać drevy, sarvać strechi z chat i inš., vykonvali mahičnyja dziejanni — u toj bok, adkul čakali navału, kidali vostryja rečy (nož, siakieru), u tym liku i viły.
l U narodnaj miedycynie znachary dla lačeńnia ciažkich zachvorvańniaŭ vykarystoŭvali taki sposab: nad hałavoj chvoraha (čałavieka ci žyvioły) razłamvali draŭlanyja viły, simvalična adździalajučy chvoruju častku ad zdarovaj.
l U tradycyi ŭschodnich słavian viadoma zabarona vykarystoŭvać u čas kaladnych śviatočnych viečaroŭ, paminalnych dzion viłki i nažy, kab nie narabić škody pamioršym prodkam, jakija niabačna znachodziacca za śviatočnym stałom. Z toj ža nahody ŭ śviatočnyja dni zabaraniałasia brać u ruki viły, kab na praciahu hoda nie było moru siarod žyvioły.
l Na Palessi ličyli, što ŭ karovy nie budzie prypłodu, kali davać joj siena ci sałomu viłami.
l Viły vykarystoŭvali i ŭ abradavaj mahii. U vypadku ahonii hrešnikaŭ, znacharaŭ, kałdunoŭ i viedźmakoŭ, viły zabivali ŭ stol — tym samym rabili ŭ dachu simvaličny vychad, kab duša pakutnika mahła lohka adlacieć.
