Małyja ź nieviadomaj pryčyny hulali pa lesie biez łasichi. Viaskoŭcy, niahledziačy na narakańni leśnikoŭ, uzialisia vychadzić kinutych i słabych ad hoładu žyvioł i pačali ich adpojvać karovinym małakom.
Cikava, što daviedaŭšysia pra heta, staršynia miascovaha SVK dazvoliŭ brać małako na fiermie. Dalej hadavancaŭ čakaje Biełaviežskaja pušča — tamtejšyja śpiecyjalisty zdolnyja pravieści admysłovuju reabilitacyju i viernuć łasianiat ŭ dzikuju pryrodu.
0
0
0
0
0
0
