Tut Biełaruś, tut Ruśsiu pachnie
Tak, słovami viadomaha biełaruskaha barda, budzie dobra skazać pra fest staražytnaj kultury, što adbyŭsia ŭ minułyja vychodnyja ŭ Navahradku. Ideja vielmi fajnaja — rycary na vulicach staroje stalicy, siaredniaviečnaja muzyka, dvuboi, šturm na Zamkavaj Hary....
Jašče ŭ pieršy dzień festu ranicaj u lahiery na voziery Lićvinka rycaraŭ padzialili na try častki — lićviny, kryžaki i ruskija. Pavodle scenaru — h.zn. ujaŭleńniaŭ arhanizataraŭ ab historyi, pad čas inscenizavanaha šturmu Zamkavaj Hary kryžakami (1314 hod), u vyrašalny momant na dapamohu lićvinam prychodziać ruskija, i razam bratnija narody pieramahajuć kryžakoŭ! Viadučy, a za im i hałoŭny kamandzir festu rasiejec Sakałoŭ uvieś čas hučna, praź mikrafon nazyvali prysutnych niajnačaj jak «hospoda», a krainu, kudy hetym razam pryjechali pabicca na miačach, — «Biełoruśsija». Niaŭžo ŭ Biełarusi brakuje svaich znaŭcaŭ siaredniaviečča? I ci nie abraza heta — u našaj staražytnaj stalicy, dy choć by adno słova pa-biełarusku?.. Choć usie fundatary, zdajecca, ajčynnyja...
Adzin z rycaraŭ u pryvatnaj razmovie skazaŭ mnie, što praviadzieńnie takoha festu ŭ Navahradku nastupnym razam budzie prablematyčnym z-za taho, što «zaraz arhanizatary pabačyli pad čas mierapryjemstvaŭ šmat bieł-čyrvona-biełych ściahoŭ dy pačuli šmat biełaruskamoŭnych». Voś tak, kali chočaš festu — chadzi z anučaj dy havary pa-rasiejsku.
Ale duch staroha Navahradku, padśviadoma dziejničajučy na prysutnych, ŭsio adno pieramoh. Jon viečny, a rasiejskija «kamandziry» pryjaždžajuć i adjaždžajuć.
Alaksiej Dzikavicki
