Dziela taho kab zajmieć dakładnaje ŭjaŭleńnie pra stan Biełarusi, za apošnija dva tydni varta było abstrahavacca ad biahučki — pahatoŭ śviataŭ — i prosta pahladzieć chakiejny čempijanat śvietu. U finskim lodzie, byccam u lustry, adbilisia ŭsie blednyja nadziei j vidavočnyja chiby siońniašniaj biełaruskaj śviadomaści. Jak vynik, našaja zbornaja ź śvistam pralacieła ŭ nižejšy dyvizijon.
Ź pieršaha ž matču stała jasna, što biełarusy padrychtavalisia prajhravać i hulać na vyžyvańnie — klasyčny nacyjanalny nastroj. Kali hladziš taki chakiej biaź viery ŭ pieramohu — čysta fizyčna nie chapaje pavietra. Uvieś čas zamiraješ z stojenym dychańniem: aby nie prapuścili, aby vytrymali. Niaŭzbrojenym vokam vidać, nakolki apatyja skoŭvaje ruchi i trymaje biełarusaŭ la svajoj bramy: kudy ŭžo nam, usio roŭna tyja macniejšyja. Niama voli. Niama lidera, jaki paviadzie za saboj kamandu.
A jaki šykoŭny byŭ hieapalityčny kantekst! Vyjhrajem — i tady zmahajemsia z Rasiejaj za miesca na pjedestale. Prajhrajem — traplajem na miesca ZŠA ŭ turniry na vybyvańnie ź finalnaje lihi. Usio vyrašyŭ matč z łatyšami: tam, dzie nam było dastatkova i ničyjoj, bieł-čyrvona-biełyja prybałty razhramili čyrvona-zialonych biełarusaŭ.
Prezydenckaja administracyja paciarpieła bujnuju parazu. Amatary klanuć hałoŭnaha chakieista krainy, jahony rejtynh padaje. Dla apazycyi hulnia była biasprojhryšnaj. Vyjhrajuć našyja — žyvie Biełaruś! Pralatajuć — žyvie Biełaruś biez Łukašenki! Praŭda, nivodnaja partyja šancu syhrać na hetym, jak zaŭždy, nie skarystała.
Možna vinavacić u pravale i samoha Alaksandra Ryhoraviča, i trenera, i savieckuju škołu. Ale fundamentalnaja pryčyna kryzysu što ŭ chakiei, što ŭ palitycy, što ŭ hramadztvie ahulnaja — razhublenaść i biaźvierje. Kali ludzi nie adčuvajuć pad saboju krainy, majuć pravincyjnuju psychalohiju, zmahajucca za premijalnyja, a nie za honar — jany asudžanyja na projhryš.
Što rabić? Stavić na śviežuju moładź, na źmienu pakaleńniaŭ. Siła nacyjanalnaje idei ŭrešcie znojdzie sabie vyjście skroź apatyju, padaŭlenaść i źniavieranaść — i adnojčy na vačoch va ŭsiaho śvietu nakidaje šajbaŭ i švedam, i rasiejcam, i Amerycy.
A epocha Łukašenki ŭ narodnaje pamiaci tak i zastaniecca adpaviednymi pałacami dy našaj parazaj u chakiei — hulni dla macakoŭ na ślizkim lodzie. Jak pišuć u Internecie, chakiej — usio, kropka, baj.
Pavał Sieviaryniec
