«Я павешуся». Мужа і жонку з пінскай справы яшчэ не асудзілі, але ўжо забіраюць дзяцей — чаму? Дэталі драматычнай гісторыі
14 фігурантам «пінскай справы» (пратэсты ў цэнтры горада пасля выбараў 2020 года) лінія абвінавачвання запатрабавала вялікія тэрміны — ад 5,5 да 6,5 года калоніі. Сярод іх — сямейная пара Алена і Сяргей Маўшукі. Калі на апошнім судзе жанчына даведалася, што ёй пагражае такое зняволенне, яна напісала на лісце паперы «Я павешуся». Акрамя таго, стала вядома, што малодшых дзяцей Алены забралі: пад апеку іншых людзей і ў прытулак. Як так? Бо бацька Сяргей на гэты момант не асуджаны і знаходзіцца дома пад хатнім арыштам. Драматычная гісторыя выклікала актыўнае абмеркаванне ў грамадстве. Расказваем дадатковыя дэталі, якія мы высветлілі.
Алена Маўшук да свайго затрымання працавала ў пінскай бальніцы санітаркай, а таксама памочніцай повара ў сталоўцы. Жанчына — шматдзетная маці, у яе пяць дзяцей. На двух першых — сына Дзяніса і дачку Вольгу — яна была пазбаўленая бацькоўскіх правоў. Іх выхоўвалі іншыя людзі. На двух сярэдніх дачок — Юлію і Ангеліну — Алена правы аднавіла. Пятая дзяўчынка Карына, якой цяпер пяць год, нарадзілася якраз ад Сяргея, які стаў яе мужам і айчымам для іншых дзяцей.
«У мінулым у маці былі праблемы з алкаголем. Але потым яна перастала піць, забрала нас з Ангелінай ад бабулі, і мы жылі добра. Яна вельмі клапацілася пра нас усіх», — расказвае сярэдняя дачка Юля.
Юля жыла разам з маці і айчымам да іх затрымання. 9 жніўня Алена і Сяргей, як і многія пінчукі, выйшлі да гарвыканкама, каб даведацца пра вынікі галасавання. Нягледзячы на абяцанні, дыялогу з чыноўнікамі так і не адбылося, затое здарылася сутычка з узброенымі сілавікамі.
Алену з Сяргеем затрымалі 10 жніўня. Па сведчаннях валанцёраў, жанчына была моцна збітая, цяпер яна мае праблемы са слыхам.
«Яна проста не вярнулася дадому, тэлефоны былі недаступныя. Гэта ўсё было зусім да яе не падобна. Калі даведалася, што маці арыштавалі, я вельмі плакала, перажывала. Мне вось-вось трэба было нараджаць — два тыдні да родаў заставалася, а тут такое… Сяргея пасля адпусцілі, у яго хатні арышт да суда, а маці — не. Яна так і не бачыла жыўцом сваю ўнучку. Я ёй адпраўляла наша сумеснае фота, яна яго насіла з сабой на суды», — згадвае Юля.
Юля тлумачыць, што з’ехала з дому адразу ж, калі маці там не стала:
«У нас з Сяргеем адразу не склаліся адносіны, бо ён выпівае. Мы з ім на гэтай глебе сварыліся. Маці ведала, што мы не ладзім…»
Гэта акалічнасць, як лічаць знаёмыя сям’і, і стала галоўнай прычынай, чаму малодшых Ангеліну і Карыну ўрэшце аформілі ў сацыяльна-педагагічны цэнтр з дзіцячым прытулкам. Дзесяцігадовую Ангеліну, якая не з’яўляецца дачкой Сяргея, забрала адтуль хросная, аформіўшы апякунства, — цяпер дзяўчына жыве з ёй. А над тым, каб удачарыць пяцігадовую Карыну, думаюць некалькі сямей.
Гэтую інфармацыю пацвярджаюць і мясцовыя актывісты, якія дапамагаюць сям’і.
«Пакуль ішлі суды, Карына ў асноўным жыла ў сем’ях нашых актывістаў, валанцёраў. У дзяўчынкі праблемы са здароўем, ёй трэба займацца. На мой погляд, яна педагагічна запушчаная, і Сяргей, на жаль, не вельмі хацеў ёй займацца. Маці няма дома ад жніўня, іншыя сваякі ў сваіх клопатах. Калі абвінавачванне запрасіла для фігурантаў справы рэальнае пазбаўленне волі — у тым ліку для Сяргея, — яе і забралі ў прытулак.
Але ніхто з нас не дазволіць, каб яна там засталася. Мы зробім усё, каб знайсці апекуноў, калі паўстане такое пытанне», — распавяла «Нашай Ніве» пінская праваабаронца Вераніка Іванова.
Прысуд па справе будзе абвешчаны 30 красавіка ў судзе Маскоўскага раёна Брэста.
І тыя, хто назірае за судом, і сваякі Алены вельмі хвалююцца, што жанчына не перажыве, калі суддзя агучыць шэсць год калоніі агульнага рэжыму, запатрабаваныя абвінавачваннем.
«Калі маці дазнаецца, што Карыну могуць забраць чужыя людзі, не ведаю, што з ёй будзе. Я ёй у лістах нават не расказвала, што нашага брата Дзяніса пасля Дня Волі закрылі на 25 сутак — так яна за ўсіх нас перажывае (Дзяніс Жгіраў быў затрыманы ў Мінску 25 сакавіка і асуджаны па двух артыкулах 24.23 і 24.3 КаАП — «НН»). Плюс у яе відавочная дэпрэсія праз гэтыя падзеі. Я баюся, што яна сапраўды можа з сабой нешта зрабіць, новых лістоў ад яе даўно не было. Паеду на суд, каб яе падтрымаць. І каб у горшым выпадку данесці: мама, ты павінна выйсці і ўбачыць унукаў!» — кажа Юлія.
Адрас для лістоў Алене: СІЗА-7. 224030, г. Брэст, вул. Савецкіх памежнікаў, 37.
Каментары