13 красавіка ў гомельскай журналісткі і краязнаўцы Ларысы Шчыраковай юбілей — ёй спаўняецца 50 гадоў. Сустракае яна гэтую круглую дату за кратамі СІЗА-3. Яе гісторыю нагадвае БАЖ.
Чатыры месяцы таму, 6 снежня, у прыватным доме Шчыраковай, дзе яна жыла з шаснаццацігадовым сынам, сілавікі правялі ператрус. Жанчыну забралі ў ізалятар, а яе сына Святаслава перадалі ў сацыяльны прытулак. Сваякі звязаліся з бацькам падлетка, які пасля разводу жыве асобна ў расійскім Навасібірску, адкуль ён родам. Праз два тыдні бацька прыехаў у Гомель і забраў Святаслава з прытулку пад сваю апеку.
Тым часам Ларысу Шчыракову з ІЧУ перавялі ў СІЗА. Супраць яе распачалі крымінальную справу паводле арт. 369-1 КК — «Дыскрэдытацыя Рэспублікі Беларусь».
Што канкрэтна ставяць у віну жанчыне, невядома, як і тое, на якой стадыі знаходзіцца расследаванне крымінальнай справы.
З адвакаткі ўзялі падпіску аб неразгалошванні. Перадачы з неабходнымі рэчамі для Шчыраковай ад сваякоў прымаюць, а вось спатканняў пакуль не даюць.
На волю Ларыса пісала, што знаходзіцца ў адной камеры са звычайнымі бедалагамі, арыштаванымі за розныя эканамічныя ды бытавыя злачынствы.
На шпацыры яны, па сутнасці, не ходзяць. Скардзілася таксама, што не мае добрага сну, бо ў камеры ўначы ўвесь час гарыць святло.
У адным з апошніх лістоў Ларыса прасіла перадаць ёй крэмы для твару і цела. На пераведзеныя ў СІЗА на асабісты рахунак грошы Ларысе ўдалося замовіць патрэбныя кнігі па псіхалогіі — мінулай восенню яна паступіла ў Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францішка Скарыны на завочнае навучанне, каб набыць прафесію псіхолага.
У свой час Ларыса вочна скончыла гісторыка-філалагічны факультэт гэтага ж універсітэта, выкладала ў школе гісторыю і англійскую мову, а потым захапілася журналістыкай, супрацоўнічала з незалежнымі медыя.
Яна таксама запачаткавала ўласны праект ушанавання памяці рэпрэсаваных за савецкім часам «Забітыя і забытыя». Запісвала сведчанні сваякоў рэпрэсаваных, на падставе якіх стварала дакументальныя фільмы.
За працу на замежныя СМІ без акрэдытацыі ў беларускім МЗС Шчыракову на падставе пратаколаў міліцыі суды каралі адміністрацыйнымі штрафамі больш за 40 разоў.
У 2021 годзе Ларыса Шчыракова публічна заявіла, што сыходзіць з журналістыкі. Зарэгістравалася індывідуальным прадпрымальнікам і стала займацца этнафотасесіямі — здымала за грошы ахвотных людзей у нацыянальных беларускіх строях. Дзеля гэтага выкарыстоўвала ўласную багатую калекцыю народных вышыванак, намітак, старадаўніх побытавых рэчаў з гомельскага краю.
Нядаўна Еўрапейская федэрацыя журналістаў (EFJ) і саюзы французскіх журналістаў SNJ, SNJ-CGT, CFDT-Journalistes зрабілі адмысловую заяву, у якой заклікаюць да безадкладнага вызвалення Ларысы Шчыраковай.
Павіншаваць Ларысу Шчыракову можна па адрасе: СІЗО №3, г. Гомель, вул. Кніжная 1А, 246003.
«Азначэнне Беларусі як выпаленай зямлі мне не падабаецца». Маналог беларуса, які нядаўна з’ехаў з краіны11
Каментары