«Гэта табе замест кветак». Псіхолаг патлумачыў, чаму мужчыны робяць дыкпікі 

Нядаўна з кіраўніком Ліберальна-дэмакратычнай партыі і будучым кандыдатам у прэзідэнты Беларусі Алегам Гайдукевічам здарыўся канфуз. У тэлеграм-канале палітыка з'явілася фота эрэгаванага чэлеса, якое, імаверна, было зроблена самім мужчынам. Каму прызначаўся здымак, застаецца загадкай, але многія беларускі не раз сутыкаліся з падобнымі фатаграфіямі.

Што рухае мужчынамі, якія адпраўляюць дыкпікі без згоды жанчын, і як правільна рэагаваць на такія сітуацыі, расказала магістр псіхалогіі Іда Панфіленка.

Супрацьстаяць такому жаданню вельмі складана 

Дыкпікі — адна з формаў эксгібіцыянізму, і калі гаворка не ідзе пра сэксуальныя гульні партнёраў, то такія паводзіны не лічацца нормай. Прычын эксгібіцыянізму можа быць некалькі. Першая злучана з сэксуальным імпрынтам, калі стэрэатып агалення замацоўваецца ў дзяцінстве — у перыяд сэксуальнага развіцця чалавека.

Імпрынт — (англ. imprint — пакідаць след, захоўваць, фіксаваць), замацаванне надзвычай устойлівых слядоў у псіхіцы пасля аднаразовага перажывання. Пры гэтым утвараюцца трывалыя ўмоўна рэфлекторныя сувязі, якія могуць захоўвацца ўсё жыццё, уплываючы на ​​сэксуальныя перавагі і палавыя паводзіны чалавека.

Фота: Unsplash

Важна разумець, што сэксуальнае развіццё дзіцяці пачынаецца з моманту яго нараджэння і што першыя сэксуальныя ўражанні, якія яно адчувае, уплываюць на яго будучае сэксуальнае жыццё.

Імпрынт, які можа справакаваць розныя формы эксгібіцыянізму, часам узнікае, калі дзіця стала сведкам агалення або ўдзельнічала ў дзіцячых гульнях, звязаных з распрананнем. Адзначу, што выгляд аднаго з бацькоў голым, калі ён выпадкова выйшаў пасля душу не ў зручны момант, звычайна імпрынтам не становіцца. Каб выпадак адбіўся ў памяці, ён павінен суправаджацца моцнымі эмоцыямі. Напрыклад, калі дзіця прымусілі агаліцца сярод іншых людзей у дзіцячым садзе або калі яно адчула сэксуальную напружанне ў момант, калі хтосьці іншы агаліўся перад ім.

Другая прычына эксгібіцыянізму — псіхалагічныя захворванні, але тады, акрамя рассылання фота геніталій, у чалавека будуць бачныя і іншыя праявы дэвіянтных паводзін. Чалавек з імпрынтам можа выглядаць цалкам здаровым: па ім ніколі не скажаш, што ў яго ёсць такі «інтарэс». Гэтаму, дарэчы, вельмі складана даць рады. Супрацьстаяць жаданню паказаць сябе насамрэч складана — тут патрэбна дапамога псіхолага.

Яшчэ адзін важны фактар, які ўплывае на жаданне дзяліцца інтымнымі фота з незнаёмымі, — заніжаная самаацэнка і адчуванне ўласнай непаўнавартасці. У гэтым выпадку дэманстрацыя геніталій служыць кампенсацыяй цяжкіх перажыванняў, бо ў моманты агалення чалавек адчувае сваю ўладу і перавагу. Таму лепш ніяк не рэагаваць на такія фота — бо эксгібіцыяністу важная рэакцыя, прычым любая: страх, гнеў, здзіўленне, шок — што заўгодна. Калі ён яе атрымае, то не спыніцца і будзе дасылаць яшчэ.

«Мой сябра табе падабаецца?»

Жанчыны, якім прыходзілі інтымныя фота, па-рознаму ставяцца да такога досведу.

Ася: «Асобна запомнілася такая гісторыя, бо гэта было вельмі недарэчна і нечакана. Я тады з мамай паехала ў вандроўку, і вось мы едзем у аўтобусе, я перапісваюся са сваім хлопцам — і тут ён дасылае фота свайго чэлеса. Гэта было вельмі па-дурному, бо мы яшчэ не былі ў блізкіх стасунках і ніякіх намёкаў на такі флірт таксама не было. Мама ўсё заўважыла — мне хацелася праваліцца скрозь зямлю!

Па вяртанні я з тым хлопцам разышлася. Ён тады выбачаўся і тлумачыў, што хацеў паказаць, як я яго «заводжу», і «парадаваць» мяне. Але я думаю, што да таго ж ён хацеў неяк узняць сваю самаацэнку. Такія выпадкі я лічу сур'ёзным парушэннем асабістых межаў — гэта было непрыемна».

Павялічыць

Алена: «Гэта было раней, яшчэ ў часы «УКантакце». Інтымныя фота заўсёды дасылалі незнаёмыя людзі, і ў мяне такія паводзіны выклікалі здзіўленне: тыпу — навошта, на што яны разлічваюць пасля гэтага? Радасці такія здымкі ніколі не выклікалі, але і нейкай злосці на іх таксама не было. Хоць невялікі падсвядомы страх усё ж прысутнічаў: памятаю адчуванне, як быццам бачыш вар'ята на вуліцы і хочаш хутчэй адысці далей».

Вольга: «Фота свайго чэлеса мне даслаў сябар дзяцінства. Прычым без нейкіх папярэдніх паведамленняў — проста фота. На маё здзіўленне, ён паспрабаваў сказаць, што памыліўся і ўвогуле выпадкова гэта адправіў. Але затым «спаліў» сябе, калі сказаў: «Ну калі так атрымалася і ты бачыш майго «сябра», то адкажы, як ён табе — падабаецца?» Вось тут я не знайшла што адказаць».

Дыяна: «Я неспадзявана адкрыла паведамленне ад незнаёмага мужчыны, седзячы побач з начальніцай. У той момант адчула вострую цягу хутчэй яго заблакаваць і моцную агіду. Я не назвала б дыкпікі формай гвалту — гэта, на мой погляд, занадта моцнае слова, але гэта было ўварванне ў маю асабістую прастору.

Мусіць, у мужчын, якія так робяць, ёсць нейкія псіхалагічныя праблемы і складанасці са сваёй сэксуальнасцю і самаацэнкай. Наогул, я думаю, што такім чынам яны хочуць выклікаць у іншага чалавека хоць нейкія эмоцыі. І нават калі яны не атрымліваюць жаданай рэакцыі ці ўвогуле хоць нейкай рэакцыі, то дамалёўваюць жаданае ў галаве».

Юлія: «Я сустракалася з гэтым на сайтах знаёмстваў, калі праз нейкі час мне раптам дасылалі свае геніталіі. Акрамя агіды і расчаравання, я нічога не адчувала. Не сказала б, што гэта форма гвалту — хутчэй, хворае самалюбства мужчыны ці нешта з гэтай серыі. А можа, увогуле нейкая форма псіхічнай хваробы».

Павялічыць

Сняжана: «Мне даслалі такое фота ў асабістыя паведамленні на дзень нараджэння. Малазнаёмы хлопец напісаў: «Гэта табе замест кветак». Пеніс, дарэчы, быў, хутчэй, падобны да букета падвялых рамонкаў, чым да стройных гладыёлусаў». Паказала яго дзяўчатам — мы пасмяяліся».

Гісторыі, калі жанчына была б радая нечаканаму інтымнаму здымку, нам пакуль не сустрэліся.

• 8
• 0
• 30
• 18
• 4
• 6
• 8
• 0