Каментары да артыкула

Кветкавая крама пасадзіла памідоры на вуліцы. Ураджай скралі проста з-пад камер відэаназірання

  • Коргі
    22.08.2024
    Сапраўднае савецкае выхаванне - п....іць усё, што дрэнна ці добра ляжыць.
  • Жар
    22.08.2024
    Памятаю, бачыў у Кітаі, гарадзкія газоны былі засаджаны буракамі, замест травы. Бацьвіньне было ўжо густое, трывалае, а з-пад яго праглядаліся маладыя бурачкі. :) І ніхто тыя бурачкі ня краў. Як так, у галаву не ўкладаецца, як гэта, ня красьці бурачкі, яны ж во, пад рукою ? Можа чакалі, калі карняплоды падрастуць большымі, набяруцца соку, зробяцца саладзейшымі ?.. І гэта ў той час, калі ад жабракоў не адбіцца было, асабліва ўвечары, на адной з плошчаў, каля KFC і стаянкі таксі.
  • Гы
    22.08.2024
    Жар , бо кітайцы не бацвіннікі) Для іх буракі як сарняк, ім сушоных казурак падавай
  • Жар
    22.08.2024
    Гы, вой, шчэ якія бацьвіньнікі! Увогуле, ядуць усё, нават каменьне. Бо гэта ж кітайцы...
  • .
    22.08.2024
    Фларыстка таксама дзіўная. Палову роліка займае тупы рускі мат з перакладаў галівудскіх фільмаў 90-х. Тыпа смешна.
    P.S. Гляджу, прыбралі ролік з артыкулу. І правільна.
  • Caterpillar
    22.08.2024
    Рекламный ход цветочного магазина для привлечения внимания клиентов - посадить возле входа помидоры, а потом инсценировать "ограбление грядки".
  • дочка Максима Дизайнера
    22.08.2024
    муж аднойчы зімой да машыны пайшоў, узяўшы з сабой венік, каб абмесці снег. а венік дужа добры - сама яго купляла. малдаўскі. дарагі, прыгожы, добра пераплецены (я ж бачу) і, што называецца, незабіваемы. ну таму што якасны.
    дык вось... зрабіў, што яму трэба, і думае - дай заадно ў магаз схажу (ён ля паркоўкі), венік пад машыну паклаў, думае - буду вяртацца, забяру. праз кароткі час вяртаецца, а веніка... няма :/ кажа - спачатку сам не мог зразумець, як так? потым крыху пераматаў у памяці... побач корпаўся ў сваёй машыне мужык... муж кажа - я яшчэ здзівіўся - чаго ён на мяне так пяліцца? а той пільнаваў, разумееце? ну праўда - што за людзеі? нават венік скрадуць)
  • дочка Максима Дизайнера
    23.08.2024
    а сёння... працяг (кажу ж - нейкі "казачны" год))
    вяртаецца муж з магаза, выгружае пердукты і такі... а хлеб жа я, здаецца, не браў... хм... значыць гэта чыйсьці... а! здаецца, я ведаю, чый... нашага суседа, бо ён быў за мной...
    кажу - якога? кажа - ну такога. кажу (ну паўжартам канечне) - як ты мог пакрыўдзіць (а ён не спецыяльна канечне.. проста ад гэтага лета ды і ўвогуле года плыве маргарын.. ну той, што ў галаве) суседа? ды яшчэ такога. ідзі вяртай.
    ды муж і без маіх слоў сам пайшоў бы.
    вяртаецца, кажа - а там ужо па ходу ледзь не сямейная драма... бо сусед прыйшоў без хлеба...
    ну й... жысць)
  • дочка Максима Дизайнера
    23.08.2024
    а я сёння пад шумок, як гаварыцца, яшчэ адну гісторыйку (што да благіх людзей) узгадала... са свайго жуцця
    працавала я некалі троху маленькім недадызайнерам.. ну й.. канечне хацелася знайсці працу лепш.. а праца была па людзях добрая. начальніца дык увогуле дасюль віншуе з ДН мяне... проста хацелася развіцця і грошаў)
    калі настаў адпачынак, пайшла на месяц у іншую (недзяржаўную, бо та была дзяржаўная) кантору... такі "адпачынак" быў у мяне... прыходзіла дамоў і... плакала. літаральна плакала. адчувала пэўна (ды і бачыла) наколькі ж яны *аўністыя
    ітог сей басні?
    за месяц "адпачынку" не заплацілі мне ані. больш за тое - праз н-ную колькасць год бачу выпадкова ў продажы 1 у 1 маю распрацоўку...
    то бок - скарысталіся (пры гэтым прыніжаючы, выматваючы нервы) і...

    ну. хай ім чэрці заплацяць за іх ,,людзскасць,,
  •