Кем же он служил в милиции сразу после школы (чтобы не идти на срочную в армию), если разрешал мелкие конфликты на районе, что входит в обязанности участкового инспектора, но он при этом неким образом оказался в оцеплении, где находился ОМОН?! Откровенно трендит или что-то недоговаривает...

даведка, так, ты ж там таксама стаяў і не бачыў яго) гэта фальшыўка з Украіны

Мабыць, быў у нейкім іншым ачапленні ў той дзень?
Практыка мабілізаваць розных супрацоўнікаў існавала.

> «я стаяў у міліцэйскім ачапленні, глядзеў на гэтае мора людзей і думаў, што яны змятуць нас, і мы апусцім шчыты. Але яны павярнулі назад. У той момант я зразумеў, што рэвалюцыя правалілася...»

1. Не апусцілі б шчыты. Выконвалі б прыказы, як рабілі да таго і пасля таго.
Не падпарадкавацца гэта сур'ёзнае рашэнне. Ці былі гатовыя да яго калегі? Што сведчыць пра тое? Нават размоў, што не трэба ахоўваць Лукашэнку, паміж імі не было. І сам кажа «Яны не асабліва разумныя... У большасці з іх няма прынцыпаў.»

2. Сілавік/карнік (на той час) лічыць, што праблема не ў ім, што ён не падтрымаў пратэстоўцаў, а ў кімсьці іншым. "Яны не дастаткова агрэсіўна з намі змагаліся".
Засталося, каб яшчэ Лукашэнка сказаў, што ён быў за рэвалюцыю, але вось самі не дайшлі да яго Дварца, значыць, "калі ім не трэба, то і я застаўся ва ўладзе".

(Выбар, які герой артыкула зрабіў пасля - годны і смелы. Пытанне пра 2020-ы, калі было шмат "стратэгаў", нават на супрацьлеглым баку, якія самі ў той момант нічога не зрабілі).

., 1. Можа і апусцілі бы шчыты. Цяпер ніхто таго не ведае. І тады ніхто не ведаў. Ці разам са шчытамі рассыпаліся б ў розныя бакі пад ціскам натоўпу.
Але хто ведаў тады ці ёсць за шчытамі зброя? Хто ўвогуле што ведаў? Дапусцім адзін ці два шэрагі шчытоў бы знеслі.. Што далей? Далей толькі запозненыя фантазіі. У сілавікоў быў бы раскол, бо яшчэ меліся там прыстойныя людзі? Ці "Цянь Ань Мынь - 2.0"?
Сведка падзей дае зразумець, што да падтрымкі годнасці менты не дараслі, а ў людзей тады не было аніякага досведу, што рабіць ў такой сітуацыі.

., усё правільна сказаў. Я памятаю, як быў сярод тых, хто хацеў вырашыць радыкальна і ісьці да канца, але, калі бачыш, што 90% глядзяць на цябе і кажуць, што вы правакатары, а "лідарка" казала тады, што нас будуць судзіць у вольнае Беларусі па зьмякчальных абставінах, то канешне, мы прайгралі. Ці перайшлі б яны на наш бок? Перайшлі б, можа ня ўсе, але як мінімум уцяклі б і ня сталі б абараняць дыктатуру, бо ў тых жа вв прызнаваліся, былі складзены сумкі. 9 жніўня, калі я быў на сутках, то начальнік прадолу (ня буду называць якога, было відаць, што прыстойны чалавек), казаў новым затрыманым, што ім пасьцельнае не спатрэбіцца, частку людзей выпусьціў і казаў, што ім пашанцавала. Перайшлі б на наш бок, каб мы паказалі сілу заміж кветак, сардэчак і баязьлівых уцёкаў. А цяпер чалавека, які зараз займаецца справай, няма чаго крытыкаваць за мінулае, пасьля бою кулакамі не махаюць

., па вашай логіцы, усе супрацоўнікі сілавых структур у 2020 былі карнікамі? То бок, яны павінны былі прадбачыць, што будзе, і раптам звольніцца да 2020? А лавілі б сапраўдных злачынцаў то, мабыць, вы асабіста?

Была ў іх акрамя шчытоў і зброя, і адмарозкі, якія яе б прымянілі без праблем. Спачатку спецсродкі, а пасля, пры неабходнасці (пры загадзе), і зброю.
План дзеянняў, да якога амапаўцы гатаваліся гадамі, толькі пр.Незалежнасці замяніць на пр.Пераможцаў.
З вывадам згодны.

Крытыкую толькі тых, хто пасля бойкі валіць усю адказнасць на іншых, нават калі сам быў на супрацьлеглым баку і ў той момант сам не зрабіў нічога.
Калі кажа не "у нас не атрымалася", а "у вас не атрымалася, я-та мог (але не зрабіў)". Зараз і тады было шмат такіх, стратэгаў па-над схваткаю.
Калі людзям, гатовым на большае, і нават амапаўцам, адзінкі з якіх сумняваліся, нібыта "заміналі" жанчыны з кветкамі і дзецьмі, відавочна самі не гатовыя да боек.

- Правакатараў нездарма баяліся, гэта быў стандартны сцэнарый плана сістэмы, які ўжо прымяняўся, напрыклад, у 2010-м г.
- Паўза тады была, як лічу, не таму, што хісталіся і былі гатовыя перайсці да нас, а таму што падзеі пашлі не па іх плане. Аналагічна было ў 2006-м, калі не адразу вырашылі, што рабіць з намётавым лагерам.
- Калі б сярод міліцыі было больш годных людзей, якія маглі стаць на наш бок, то зараз пасыходзілі б многія з іх. Мы ведаем толькі пра адзінкі (у т.л. героя артыкула).
- Наконт "паказалі сілу", тут галоўнае, колькі той сілы было ў нас, не проста ў колькасці людзей, а ў зброі. Калі вы жадалі вырашаць радыкальна, то маглі б падлічыць, умоўна, колькі танкаў у іх, колькі танкаў у нас.
Тут не спрабую разважаць пра альтэрнатыўны ход гісторыі, а проста паказваю, што фактараў было шмат, некаторыя з іх мы тады не ведалі, і зараз даволі прымітыўна/непрыгожа усю віну валіць на "кветачнікаў".

чэшскі куколдавод , ну канешне правільна - жанчыны ў белым не далі смелым і рашучым зруйнаваць войскі ўзурпатара. Вось каб не жаночыя маршы па суботах, то ўжо ўсіх бы ворагаў перамаглі.

Не сорамна так круціць? У трох сказах столькі лухты, домыслаў, што "абвяргаць" будзе значна даўжэй. Або спаліліся і сваіх спрабуеце абяліць?

1. Карнікі з'явіліся не ў 2020-м. Разгоны мірных мерапрыемстваў, гвалт былі ў 2010-2011, 2006 і г.д. раней у 1990-ыя.
2. Існавалі і існуюць спецыяльныя падраздзяленні па барацьбе з уласным народам: унутраныя войскі, АМАП... Што гэта, калі не карнікі па прызначэнню. Калі чалавек ішоў на працу туды, ён ужо ведаў, куды і што ад яго могуць патрабаваць. Перад выбарамі іх масава трэніравалі на разгон. Значыць, задачы сюрпрызам не былі.
3. 16 жніўня (пра што быў мой каментарый, на які адказваеце) ужо было ўсім вядома пра гвалт пасля выбараў. Значыць, не патрабавалася "прадбачыць". Да спіса карнікаў далучыліся і звычайныя міліцыянеры РУУС, пра што герой артыкула таксама сведчыць.
4. Тыя, хто стаяў у ачапленні, у той час выконвалі менавіта ролю карнікаў. Яны не сапраўдным злачынцам супрацьстаялі, а ўласнаму народу, што выдатна разумелі.
5. Калі хто нейкім чынам не ўдзельнічаў асабіста ў разгонах і узмацненнях-ачапляннях, да яго асабіста не можа быць прэтэнзій з боку закона. Могуць быць маральныя, чаму працягваў падпарадкоўвацца сістэме, кіраўнікі якой крымінальнікі.
6. Я не магу падмяняць дзяржаву. З маіх грошай (як і грошай іншых) павінна было хапаць на барацьбу з "сапраўднымі злачынцамі", не мая праблема, што 90% з іх ідзе не на тое, а на подкуп супрацоўнікаў льготным жыллём і добрымі пенсіямі, на тэрор.

"Думал, что люди сметут нас,
а они повернули назад."
И мы все знаем эту девушку,
которая сказала повернуть назад
и показывала ОМОНУ сердечки.

EMIL , але гэта не
калеснікава

тым больш, што яна далёка не
дэвушко )

Дзякуй за годнасць і сумленне хлопцу і ўсім хто з ім радам. Беражыце сябе і вяртайцеся ўсе жывымі ў вольную Беларусь.

Вячаслаў Граноўскі пайшоў служыць у міліцыю ў 18 гадоў, адразу пасля заканчэння сярэдняй школы.

«Для многіх маладых людзей, якіх не цікавіць палітыка, але якія хочуць стабільнага жыцця, праца ў міліцыі — добры варыянт», — адзначыў Граноўскі.

такія (ваявацьваявацьваяваць) ёсць у любым грамадстве

але ў мяне няма да іх спагады. я супраць вайны

"Лукашэнка цяпер мой вораг. Адзіная прычына, па якой ён усё яшчэ ва ўладзе, — гэта Расія"- цалкам правільнае разуменне сітуацыі ў хлопца. У адрозненне ад усялякіх там распіяраных "палітыкаў", для якіх "росія не враг".