Вельмі цікавы тэкст! Шыкоўная рэцэнзія і добрая рэклама гэтай кніжцы! Дзякуй.
Застаецца набыць кнігу і самому прачытаць :)

Кінь вечны плач свой аб старонцы!

Бахарэвіч не называе канкрэтных асоб беларускай літаратурнай прасторы, але апісвае іх так, што пазнаць сяго-таго не патрабуе вялікіх высілкаў. Вось, паспрабуйце:
«Каб заваяваць іхную прыхільнасць, ты мусіш звацца Свэта
...
"неамбіцыйны" пра нобелеўскую лаўрэатку, у якой браў інтэрв'ю ў гаргары чыжа, так?

Аўтар трапна апісвае рэчаіснасць.
Усе гэтыя эмоцыі есць.
Іх лепей зразумець. І тое, што яны ёсць шмат у каго.
Каб рухацца далей.
Гэта не нейкая перашкода. Проста факт.
Ад якога магчыма адштурхнуцца для таго, каб змяняць.
Бо акрамя негатыву ўсё ж ёсць месца шмат чаму добраму насамрэч. Праз аўтарскі ход выдзялення аднаго жэлчнага, адразу пачынаеш шукаць яго ў жыцці.

Рождённый за колючей проволокой летать не умеет.

Тэкст крытыка пра пазёрства і жоўць больш цёплы і чалавечны за тыя пазёрства і жоўць.
Стэрэатыпы беларускіх і заходніх чытачоў - факт, але гэта як раз і прастора, дзе можна разгарнуцца, бо менш канкурэнтаў.

Дарэчы, не згодны, што і тэма ахвяр, сведак, таталітарызму традыцыйная і панылая. Ці шмат твораў, напрыклад, пра сапраўднае жыццё беларусаў у 1950-ыя, 1970-ыя? Ёсць савецкая літаратура, ёсць трохі часоў перабудовы. Пасля здзіўляемся, чаму дэкамунізацыя не спрацавала. Не тое каб я за ідээалагізацыю, але літаратура нават калі перарабляе міфы, мае адсылкі да жыцця. А цэлыя слаі таго жыцця і рэальнасці сыходзяць, забываюцца, замест іх застаецца некалькі косных штампаў.

?? Падобныя развагі чул і ні толькі я за сяброўскім сталом гадоў 10 20..таму і больш змястоўныя.
І " Свету Сашу " ведаюць тыя якія чытаюць сёння зараз і Альгерда таксама
Якія кнігі чытання на тзв " захадзе усходзе поўдні" ці на поўначы пінгвінаў?? Тіктак інста вебка? І прычым да гэтага " падзення " усяго літаратура беларуская?? Наадварот " замкі" пярсцёнкі дзікія палявання лепш заходзяць

Бахарэвіч як ганьба Беларусі

Мік, ды не, на маю думку, калі меркаваць па рэцэнзіі, усё наадварот - ён бліскуча раскрыў духоўна-ментальную сутнасьць і ўнутранае самаадчуваньне сапраўднага беларуса, які не жадае быць ні "русскім со знаком качества", ні крэсовым "нацыяналістам". На гэты фенамен нацыянальнай самасьвядомасьці беларусаў я ўжо некалі зьвяртаў увагу, назваўшы яго "нацыянал-мазахізм". Яны, сапраўдныя беларусы, бясконца плачуць аб няшчаснай долі свайго народа і роднай старонкі, для чаго, канешне, ёсьць важкія аб'ектыўныя гістарычныя падставы. Але яны яўна знаходзяць у гэтым сваім бясконцым плачы нейкае задавальненьне. І гэта, як здаецца, вельмі падобна на мазахісцкае "задавальненьне" ахвяры, адчуваючай сваё абсалютнае бясьсільле перад крыніцай сваіх пакут, - у дадзеным выпадку "ўсемагутным лёсам", які чамусьці менавіта з беларусамі абыйшоўся так жорстка і бязьлітасна.
Але выхаду з гэтага становішча , аб якім яны так мараць, ў сапраўдных беларусаў, няма. На маю думку, ім наканавана так плакаць і скуголіць ВЕЧНА (ці дакладней, пакуль канчаткова не зьнікне іхная "родная старонка" і апошні "сапраўдны беларус") - таму што яны НЕ зьяўляюцца і ніколі НЕ стануць гаспадарамі свайго лёсу. З той прычыны, што ім, як народу, навязалі цалкам ФАЛЬШЫВУЮ ГІСТОРЫЮ і цяперашняе штучнае імя, - а яны нічога не робяць, каб іх, сваю САПРАЎДНУЮ гісторыю і сваё гістарычнае імя, вярнуць.

Короче не тот народ ему достался, не та страна. Ну, других читателей у меня для Бахаревиса нет. А страну он давал сменил. Пиши для них.

О, стары (ня)добры Бахарэвіч вярнуўся! Цікавенька 😁

Не трэба зайздросціць , трэба працаваць

Я бачыў Альгерда Бахарэвіча ў часы, калі яго яшчэ можна было сустрэць у Мінску. Я чытаў яго "Сабак Эўропы". Скажу так: з ім можна не пагаджацца, але беларускай літаратуры ён адданы да скону. Спадар Бахарэвіч, калі Вы выпадкам прачытаеце гэты каментар, ведайце, што ўсё не дарма.

Хтосьці побач , Трапна

Годзе ў 19-м пабачыў на відэа, як Бахарэвіч нейкім маскоўскім культурніцкім госцікам адказвае расейскай, ды й забыўся на гэтага дзеяча.

Думаю, Бахарэвіч не проста так напісаў злую кнігу, а каб справакаваць гарачыя абмеркаванні. То гэты артыкул акурат ім паспрыяе :) Дзякуй, горача і цікава.

Я больш на баку Бахарэвіча, чым рэцэнзенткі. Пад многімі выказваннямі і падпісаўся б. Ён апынуўся ў тупіку беларушчыны, і наўрад ці знойдзе ў сабе мужнасць адмовіцца ад яе
Адсюль і крыўда, але нейкая непаслядоўная.
Дзіўна што ён крыўдуе на немцаў. Сам жа таксама імі аблашчаны
Як і Свэта, Заша і Віктар
Немцы ўвесь прагрэсіўны белліт утрымліваюць.
Гэта ж частка пакта Молатава-Рыбентропа – які сёння называецца “ Пуціна - Меркель”

Але гэта яго праблемы. Ў нас хапае сваіх

Gorliwy Litwin, у каго - у вас?

Gorliwy Litwin, а чего сам не одмовился? Вернулся б к своим корням наконец-то.

Не первый, и не последний. Приходилось и раньше читать такие вот всхлипы. Иногда до них доходит, что сами себя загнали в гетто, в котором тесно, мерзко, и тупо. И как не называй это болото каким-то возером радости но себя не обманешь.

Мишаня,
Разпавядзі на супрацьваге аб " рускам поле океане радості каб пазайдросцілі беларусы
Каб ух гооойда

У вашым светапоглядзе ўсе, хто кінуў маскоўскую "цыцку", павінны пакутаваць з-за "правінцыйнасці" і з-за "здрады".
А тыя страсці сучаснай белліт зусім не пра тое, гэта іншае жыццё, за якім не назіраеце і якога не разумееце.
Такімі меркаваннямі хутчэй падкрэсліваеце сваё знаходжанне ў састарэлым ідэалагічным (нават не культурным) тупіку.

бабруйчанін , таким как ты я ничего не буду распавядаць, купайтесь в озёрах и ходить щильными радами до конца.

Жизнь дала трещину: одни за продолжение ходьбы шчыльными радами, а некоторые уже как-бы подустали.

[Рэд. выдалена]

Альгерд не раздаёт премии палестинским террористам. И на том спасибо!

А от пальца Избавителя зря избавился. Им надо было указать на литературных критиков! Вдруг, это каменный пулемёт? Потом проверить, чей палец сильнее: синий или каменный?