Калі аўтар не ведае выразу "церабіць шлях" гэта не значыць, што яго няма. Іранічна, што менавіта літаратурны крытык, а не які палітаглядальнік, з ім не знаёмы.

Акрамя таго, выбар менавіта гэтага слова можа мець і свае падставы ў гэтым перакладзе. Трэба глядзець арыгінальны тэкст.

Алекс Ждан, калі ўважліва прачытаць водгук, дык даволі ясна бачна, што аўтар у курсе існаваньня выразу, але наракае на тое, што ён ужываецца спрэс, без варыяцыяў.

Алекс Ждан, дык вядзецца ж пра тое, што перакладчык быццам не ведае ніякіх іншых варыянтаў, акрамя гэтага. Нават калі для мовы арыгіналу гэта норм, то па-беларуску мы кажам "церабіцца" хіба што зрэдчас. Ці вы ў штодзённым жыцці гэтым словам карыстаецеся? :)

Сом, не карыстаюся, але сустракаў яго як у класікаў беларускай літаратуры гэтак і ў сучасных творцаў. Прывяду некалькі прыкладаў:
"Ўсе к вам пойдзем на падмогу церабіць к святлу дарогу" (Янка Купала)
"Але не шманае пташына дурная, новы шлях цярэбіць" (Якуб Колас)
"Клянуся, калі-небудзь і я пайду гэтым шляхам, які працерабіў у суворым беларускім літаратуразнаўстве Сяргей Шапран" (Ганна Севярынец на Нашай Ніве)
"Бёрнс мяне раскатурхаў, працерабіў шлях для маёй уласнай творчасьці" (Галіна Дубянецкая на Радыё Свабода)
Кажуць, што перакладчык у прозе раб, а ў паэзіі супернік. Магчыма, перакладчык замацаваў за пэўным словам найблізкі адпаведнік, і пасля translation memory прапаноўвала яго пры кожным чарговым супадзенні. А паводле тэорыі перакладу, гэта best practice.
Наколькі мне вядома, аўтар рэцэнзіі не лінгвіст і не знаўца іўрыту. Мне асабіста, як чытачу, цікава, якая лексіка была ў арыгінале, пры ўмове што агульны стыль тэксту гладкі.
Я разумею Вашую павагу да такой манеры крытыкі, але не магу падзяліць яе. Адчуванне, што рэцэнзент проста сустрэў незнаёмае і пачаў сцябацца ў духу вядомага мема.

Спецыяльна заходжу на Ніву толькі каб чытаць рэцэнзіі Лугавой.

Пачала чытаць "Скрадальнік лекаў". Ну нейкая лухта, згодна. Але ж рэцэнзію не магу ваш чытаць, зашмат спойлераў