«Доўгая дарога па ўсім свеце». Беларуска з адным заплечнікам аб'ездзіла 40 краін

Цыганскі ген

З адзінаццаці гадоў у Вольгі былі свае заробленыя грошы — дапамагала гандляваць на базары. А з трынаццаці яна самастойна ездзіла з Мінска ў Магілёў — там жылі яе бабулі.

«Я ўсё жыццё чую ад мамы, што ў мяне відавочна ёсць «цыганскі ген» і, калі б яна не была маёй мамай, то думала б, што мяне нарадзілі ў кібітцы», — смяецца Вольга.

У яе бацькі, як у работніка чыгункі, раз на год былі бясплатныя квіткі — для сябе і кагосьці са сваякоў. Так Вольга пабывала з бацькам у Кішынёве, Данецку, Маскве…

Падчас вучобы ва ўніверсітэце дзяўчына з сямнаццаці гадоў падзарабляла на мытні, і часта яе зарплата была большай, чым у яе бацькоў. Ёй дазвалялі наведваць у іншыя краіны: Санкт-Пецярбург — Кіеў — Кракаў … І пайшло-паехала! Спачатку ў яе з'явілася звычка ездзіць кудысьці на вялікія выхадныя, потым на вакацыі. Калі толькі падраслі дзеці, Вольга стала выпраўляцца на свой дзень нараджэння ў новую краіну.

Павялічыць

«Так я пражывала свой асабісты флатэр: у псіхалогіі гэты стан падвышанай напружанасці і нестабільнасці ў сувязі з невядомасцю пазітыўнага або негатыўнага выніку сітуацыі», — лічыць гераіня.

Краіны, якія спадабаліся, і чаму

Вольга кажа, што ёсць вялікая розніца паміж «краінамі на адзін раз» і тымі, пра якія даведваешся шмат і з якімі хочацца пазнаёміцца яшчэ бліжэй.

Падарожніцу папрасілі вылучыць упадабаныя.

Японія. Іншы свет, які навучыў Вольгу павазе, цярпенню, ветлівасці, прышчапіў працаздольнасць, уразіў тэхналогіямі, якія нам могуць быць недаступныя гадоў з 30, а то і 100, сваім стылем.

«Мая любоў да гэтай краіны перадалася старэйшаму сыну: ён аматар японскай культуры ўперамешку з анімэ, увесь яго пакой у маіх сувенірах — лялькі, катаны, скруткі з іерогліфамі», — дзеліцца жанчына.

Францыя. Уражлівыя замкі Луары Вольга праходзіла з калыскай, будучы кормячай мамай. Гэта паездка аказалася для яе неверагодна лёгкая і камфортная, з цяплом ад людзей і прыроды.

Павялічыць

Італія. Геркуланум і Пампеі. Рым — Неапаль — Фларэнцыя, проста музеі пад адкрытым небам. Можна здзіўляцца бясконца і часта вяртацца.

Ёсць у Вольгі топ краін, якія турыст можа паглядзець разава, але насычана.

Туніс. «Недаацэненая краіна, на мой погляд», — лічыць Вольга. Поўнае захапленне ад руін Карфагена, які валодаў паловай свету і ў свой час спрачаўся з Рымам, самага захаванага Калізея (дзе здымаўся «Гладыятар»), бела-блакітнага горада, як Сантарыні ў Грэцыі, музея старажытнарымскай мазаікі, шыкоўнага Міжземнага мора з дробным і светлым пяском усіх курортаў, Сахары…

Арменія. «Не ведала да паездкі, што армяне — першыя ў свеце хрысціяне», — заўважае Вольга. Хоць у той жа час там выдатна захаваўся ледзь не адзіны ў Еўразіі паганскі храм. Ежа, горы, прырода, гісторыя, музей Матэнадаран — гонар народа.

Іарданія. Петра — месца сілы і адна з новай падборкі цудаў свету. Разам з Чырвоным і Мёртвым морамі ў краіне, дамаскай сталлю на поўначы. Узрушлівая пустыня Вадзі Рам, дзе ноччу зоркі проста на галаве, з вялікім спісам знятых там фільмаў.

Выбар краіны

Зусім нядаўна Вольга дазволіла сабе паездку ў 40-ю краіну, думаючы, што яна апошняя з беларусаў, хто не быў у Грузіі.

«Аказалася, што здалося: толькі на сторыс адрэагавала людзей на ёмісты аўтобус. Цяпер у мяне пункцік — звозіць дзяцей менавіта туды. Люблю краіны, дзе любяць дзяцей і жывёл», — дзеліцца Вольга.

У залежнасці ад перыяду жыцця падарожніцу прыцягвае рознае: быў час, калі ёй хацелася аб'ездзіць усе самурайскія замкі, калісьці любіла «калекцыянаваць» амфітэатры, цяпер яе цікавяць каналізацыйныя люкі з такімі непадобнымі адбіткамі і шрыфтамі ў розных гарадах.

«Вы калі-небудзь звярталі ўвагу, наколькі яны розныя?» — пытаецца яна.

Вользе цікавая гісторыя і старажытныя цывілізацыі, таму да падарожжаў яна рыхтуецца інфармацыйна, часцей за ўсё глядзіць фільмы пра краіну.

Павялічыць

Выбар пункту для паездкі ў яе досыць лагічны: калі з візамі ў Еўропу не ўсё проста, то з мінулага года яна вывучае Каўказ і Закаўказзе. Да гэтага яна ездзіла ў Паўднёва-Усходнюю Азію, Паўночную Афрыку, Міжземнамор'е, на Балканы і ў Скандынавію.

Колькі грошай ідзе на падарожжы

У Вольгі няма правілаў: «Лішняя тысяча — значыць, пагналі!»

«Грошай часцяком не хапае, але выбар паміж новымі кедамі і квітком заўсёды вырашаецца на карысць апошняга. Маёй псіхіцы дастаткова настрою на паездку і змены карцінкі, таму і ў падарожжы лёгка пераходжу на вадзіцу з хлебушкам, калі ўключаны рэжым эканоміі», — прызнаецца жанчына.

Але самы зручны варыянт для нашай гераіні — працаваць у краіне і вывучаць яе ў свае выхадныя.

З кім і як Вольга ездзіць

Па маладосці Вользе была важная кампанія для паездак, маўляў, «яны могуць рассмяшыць, падтрымаць, разам апошні кавалак без солі даесці». Ва ўсвядомленым і сталым узросце, калі ўжо ёсць сугучнасць з сабой, ёй важнейшы ўнутраны і маральна-фізічны камфорт. І наўрад ці ён магчымы ў вялікай кампаніі, дзе ў кожнага свае нюансы: ад ежы да рэжыму дня.

Таму цяпер Вольга часцей выбірае сола-падарожжы або вельмі камерныя, у сваім рытме. Гадавы адпачынак у яе дзеліцца на 10 і 14 дзён, так што меншая частка застаецца асабіста для яе — гэтых дзён звычайна хапае для перазагрузкі і новых уражанняў.

Павялічыць

«У мяне мінімальныя патрэбы ў камфорце, мне аднолькава падабаецца і ў гатэльных паўлюксах, і ў спальніку на прыродзе, нават зімой. Тым больш што мае сяброўкі падарылі на дзень нараджэння спальны мяшок, у якім цёпла нават у 30 градусаў, са словамі: «Страшна глядзець на твае зімовыя начоўкі ў лесе»», — расказвае Вольга.

Дарэчы, яна знаходзіцца ў некалькіх турыстычных клубах, дзе заўсёды надзейна з людзьмі і іх ведамі.

Што браць з сабой і везці назад

У Вольгі ёсць звычка глыбока заглыбляцца ў культуру, шмат хадзіць-ездзіць, але быць улегцы. Таму з сабой яна бярэ толькі ручную паклажу. Збірае яе яна як пазл для дарослых, некалькі разоў перакладаючы і вылучаючы самае галоўнае для сябе.

«Я — дзяўчынка, і з сабой у мяне ёсць міні-слоічкі з маскамі, пілінгамі, SPF, крэмамі ў любой паездцы», — здзіўляе падарожніца.

Павялічыць

Вольга заўсёды ўлічвае культурны код краіны і закрывае цела доўгімі спадніцамі і сукенкамі, хавае валасы пад прыгожымі хусткамі або капялюшыкамі, калі гэта патрабуецца. З паездак стараецца прывозіць лялькі ў нацыянальных касцюмах памерам з Барбі. А яшчэ гадоў з 10 яна збірала пясок розных мораў і пластамі засыпала яго ў шкляныя колбы.

Змяя, каракаціцы і золата

Па адукацыі Вольга біёлаг.

«Я ўсяедная. Складана застацца галодным, калі ведаеш, што любы тлусценькі вусень — гэта бялок у чыстым выглядзе», — заўважае яна.

«З незвычайных страў для мяне былі конскае сашымі, змяя, каракаціца, пульсуючая чарніламі, і нават золата. Апошняе — абсалютныя дурыкі. Наогул я люблю сырое мяса, шчыра, асабліва морапрадукты. Гэткі супер-фуд, карысны для здароўя. Але маме я абяцала больш не есці рыбу-фугу, бо кожны год ад яе паміраюць больш за 6% тых, хто спрабуе», — каментуе Вольга.

На думку жанчыны, трэба рыхтаваць страўнік да любой паездкі.

Павялічыць

«У Японіі мне падабаліся марскія вожыкі: ловіш, разбіваеш аб камяні, калі ёсць соевы соус, то дадаеш, калі не, то і так досыць смачна. А калі да мяне туды прыляцелі былы муж з сябрам, я павяла іх спрабаваць марскіх вожыкаў, таму што яны выдатна выводзяць радыяцыю — для беларусаў гэта вельмі актуальна. Паелі — са мной усё добра, а з іх «радыяцыя выходзіла» тры дні, прычым з усіх вядомых месцаў», — успамінае гераіня.

Што Вольга зразумела ў падарожжах

Падарожжы вучаць гнуткасці, захапленню ад прыроды і розных людзей, а яшчэ — шанаваць час. Яны даюць назіральнасць — самыя крутыя дызайнеры свету спачатку падарожнічаюць і назіраюць, а пазней ствараюць шэдэўры.

Вольга не імкнецца дэманстраваць свае паездкі ў сацсетках. Для яе мала маюць значэння чужыя лайкі, дыялогі з хейтарамі або дэманстрацыя сябе. Старонка ў інстаграме ў жанчыны закрытая, профіль яна выкарыстоўвае ў асноўным як фотаальбом.

«Я вольная ад сацыяльнага пагладжвання, больш не хачу ўхвалы навакольных, сама сабе я ўжо даўно ўсё даказала. Ды і ў свеце інтэрнэту любая інфармацыя на паверхні, усё даступна і лагічна. Кожны сам сабе выдатны экскурсавод і тураператар», — лічыць Вольга.

Псіхолагі любяць задаваць глыбокія пытанні накшталт: «Як бы называўся фільм пра вас?» Вольга ведае адказ: «Доўгая дарога па ўсім свеце». Жанчына лічыць сябе знаўцам Беларусі — яе таксама абвандравала ўздоўж і ўпоперак. І чым больш ездзіць па свеце, тым мацней любіць менавіта нашу краіну.

• 10
• 2
• 1
• 0
• 1
• 0
• 0
• 2