Vyzvalenyja biełaruskija palitviaźni raskazali, jakija pačućci majuć paśla vyzvaleńnia

Bolšaść biełaruskich palitviaźniaŭ, vyzvalenych 13 śniežnia, niespadziavana dla ŭsich vydvaryli ź Biełarusi nie ŭ Litvu, a va Ukrainu. Praz heta ich, za vyklučeńniem Alesia Bialackaha, nie mahli adrazu paśla vyzvaleńnia sustrakać i razmaŭlać ź imi biełarusy. Adnak ukrainskija žurnalisty raspytali niekatorych vyzvalenych viaźniaŭ, što jany adčuvajuć, i vykłali adpaviednaje videa ŭ kanale «Choču žiť». 

Maryja Kaleśnikava:

«U pieršuju čarhu, pačućcio nievierahodnaha ščaścia: bačyć vočy ludziej, jakija tabie darahija, abdymać ich. Razumieć, što my svabodnyja ludzi. Vialikaje ščaście — nazirać pieršy svabodny zachad sonca uzrušalnaj pryhažości.

Maryja Kaleśnikava

Razam z tym, viadoma, ja dumaju pra tych ludziej, jakija jašče nie volnyja. I vielmi čakaju taho momantu, kali my zmožam usie abniacca, ubačyć adzin adnaho. Ja ščyra ŭdziačnaja ŭsim-usim datyčnym, chto znachodzicca ŭ hetym łancužku svabody ludziej, ad samaha vierchu da tych, chto nas supravadžaje i dapamahaje ciapier adčuć heta adčuvańnie svabody.

I ja ŭsialak vitaju ŭsie dalejšyja kroki i padtrymlivaju etapy pracesu, jaki pačaŭsia — i spadziajusia, vielmi pazityŭna dla ŭsich skončycca».

Alaksandr Fiaduta:

«Ja ŭdziačny ŭsim tym, što ŭziaŭ udzieł u našym vyzvaleńni. Ja ŭdziačny svaim ukrainskim siabram, u mianie ich šmat — u Kijevie, Žytomiry, byli ŭ Daniecku, jość u Vińnicy, jość u Adesie, Lvovie. Ja viedaju, što jany pieražyvali za mianie, pisali majoj žoncy, vykazvali svaju maralnuju padtrymku.

Ja chaču pažadać Ukrainie miru, taho miru, jakoha jana dastojnaja i jakoha jana chacieła b.

Alaksandr Fiaduta

Ja chaču ŭspomnić pra tych, chto nie dažyŭ da siońniašniaha dnia. Chtości pamior u kałonii, chtości skončyŭ žyćcio samahubstvam, tamu što straciŭ nadzieju na mahčymaść chutkaha vyzvaleńnia. Ale bolšaść čakaje svabody i vieryć u svabodu. 

Čatyry radki svaje, jakija ja napisaŭ u kałonii:

«Kofie horiačij, vkus šokołada —
Čto jeŝio biednomu uźniku nado?
V niebie polota, sołnca voschoda,
Huby lubimyje i vozduch svobody.

Voś siońnia Ukraina dała mnie pavietra svabody. Dziakuj».

Siarhiej Ivancoŭ:

«Ja małaviadomaja piersona, i chaču ad imia ŭsich małaviadomych i zusim nieviadomych palityčnych viaźniaŭ skazać niekalki słoŭ.

Pa-pieršaje, vykazać padziaku za toje, što my siońnia vyzvalenyja, u hety dzień Andreja Pieršazvanaha 13 śniežnia 2025 hoda my dychnuli pavietram svabody. Dziakuj usim tym, chto braŭ udzieł u hetym.

Siarhiej Ivancoŭ

Taksama chacieŭ by skazać, što sapraŭdy šmat ludziej zastałosia ŭ zonie, dobrych maich znajomych, a niekatoryja ź ich stali maimi siabrami. I kožnuju ranicu na praviercy ŭ kałonii, kali ja maliŭsia za ich, ich rabiłasia ŭsio bolš i bolš, z 2020 hoda nakapiłasia vielmi šmat, i ja bajaŭsia zabycca niejkaje imia. I chaču skazać, što siońnia ja baču šmat ludziej z hetaha śpisu ciapier u aŭtobusie. Ja vielmi rady ich bačyć, i z zaŭtrašniaha dnia śpis imionaŭ, jakija treba mnie budzie ŭspaminać u malitvach, skarocicca vielmi mocna. Heta vielmi cudoŭna, i chaj jon skaracicca da nula. Chaj ludzi vyjduć na svabodu.

Žyvie Biełaruś!»

Maryna Zołatava:

«Ja radaja, što vyjšła nie praz 12 hadoŭ, a praz čatyry z pałovaj hady. I ŭdziačnaja ŭsim tym, chto pryniaŭ udzieł u našym daterminovym vyzvaleńni. Tamu što kožny dzień u niavoli — heta vielmi ciažka.

Maryna Zołatava

Z adnaho boku, radasna, što najbližejšym časam, ja spadziajusia, zmahu abniać rodnych i blizkich — a z druhoha boku, vielmi horka ad taho, što jašče šmat žančyn znachodziacca ŭ homielskaj kałonii. Siarod ich šmat žančyn stałaha ŭzrostu, z prablemami sa zdaroŭjem».

Uładzimir Haroch:

«Pierš za ŭsio ja chaču padziakavać prezidentu Trampu, prezidentu vialikaj, cudoŭnaj krainy Ukrainy Uładzimiru Zialenskamu, usim tym, chto braŭ udzieł u našym vyzvaleńni. Ja chaču padziakavać ukrainskamu narodu za vašu mužnaść. Vy zmahli nie pabajacca i kinuć vyklik rasijskim akupantam — i ja ŭdziačny vam. 

Uładzimir Haroch

Taksama ja rady, što maja dačka taksama ŭnosić svaju małuju dolu — jana słužyć u miedycynskaj rocie i dapamahaje ŭkrainskim sałdatam.

I koratka ja jašče chacieŭ by vykazać svaje emocyi słovami karotkaha vierša, jaki pieršym napisaŭ u SIZA:

«S horiačim sierdciem, kriepkimi rukami,
Dieržu svobodnoho naroda znamia,
Choť płoť v okovach — duch nie sokrušien,
Ja znaju tvierdo — budiet vrah plenien…»

Kamientary da artykuła