Prykmietnaje ŭ zborniku toje, što adzin ź vieršaj pryśviečany Ludmile Janukovič. Sama pieršaja łedzi Ukrainy pryjšła na imprezu.
Ludmiła Janukovič i Zoja Cykunova.
Pryvodzim vierš całkam:
Łučšiej žienŝinie
Niedarom v jeje žiłach kniažieskaja krov.
Ob etom hovoriat povadki jeje, stať!
S molitvoj k Hospodu darit svoju lubov.
Priekrasnaja žiena, zabotlivaja mať.
Ot sierdca k sierdcu ljet lubov ona,
Nie zria Ludmiłoju zovietsia!
I dobrodietieli jeje nie vidno dna,
Ona kak anhieł nad narodom vjetsia.
Usłyšav zov riebienka, starika
I tiech, kto potieriał zdorovje, siły.
Svojej zabotoj, kak cielebnaja ruka,
Prodlit ich viek, ottaŝit ot mohiły.
Ckromna, prosta, iziaŝiestva połna,
Diełami pomohajet ludiam.
Dla nich nie žałko jeje ni vriemieni, ni sna,
Słužiť hotova im i prazdniki, i v budni.
Jej pieśnia pomohajet žiť.
Lubov k iskusstvu, muž lubimyj, dieti.
Oni dajut jej siły mudroj byť
I łučšiej žienŝinoj na śvietie…
Ludmiła Janukovič kaža: Zoja Cykunova joj jak maci, što vielmi lubić jaje tvorčaść.
Va ŭkrainskaj presie Zoju Cykunovu niaredka nazyvajuć «biełaruskaj paetkaj». Jana sapraŭdynaradziłasia ŭ 1931 hodzie na terytoryi našaj krainy. Ale amal usio śviadomaje žyćcio praviała ŭ Daniecku.
Tym nie mienš, jana nie zabyvajecca na Biełaruś. «U mianie dźvie radzimy. Z 82 hadoŭ žyćcia ja tam pražyła tolki 7 hadoŭ, ale ja jaje lublu, piešču ŭ sercy i starajusia hetuju luboŭ pieradać dzieciam i unukam», - kazała Cykunova ŭ adnym ź intervju.Paetka sapraŭdy prymaje ŭdzieł u žyćci biełaruskaj dyjaspary Daniecka, u Kulturna-aśvietnickim tavarystvie «Nioman». Uvachodzić u praŭleńnie supołkaj.
«Mierapryjemstvy prajšli na vielmi vysokim uzroŭnik, - kaža Ludmiła Janukovič. – Biełarusy, jak zvyčajna, urazili. Kancert mianie vielmi kranuŭ. Cudoŭnyja ruskija, biełaruskija, ukrainskija pieśni».
