7 maja «Narodnaja Vola» naviedała maci byłoha ministra ŭnutranych spraŭ Biełarusi Juryja Zacharanki, jaki źnik 14 hadoŭ tamu. Da zimy ŭ chatu maci Zacharanki treba haz, bo babuli ŭžo ciažka tapić piečku dryvami. Ale haz na piensiju nie praviadzieš…
La doma Uljany Ryhoraŭny Zacharanka ŭ haradku Vasilevičy Rečyckaha rajona šumić vysokaja, stromkaja biaroza. Usie drevy na nievialikim baćkoŭskim padvorku sadziŭ jaje małodšy syn Juryj. Zaraz u starym viaskovym domie žyvie tolki Uljana Ryhoraŭna, jakoj zimoju spoŭnicca 90 hadoŭ. Uzrost dy hora adbirajuć siły, zdaroŭje. Staroj dapamahajuć susiedzi i dalokija svajaki.
«Ja nie splu načami, zusim nie splu, — padajuć ciažkija słovy. — Jon ža byŭ taki dobry, taki pracavity… Haspadar u mianie rana pamior, i chłopcy maje mianie duža hladzieli. Usie kazali, jakija syny ŭ mianie dobryja. I sadzić, i kapać byli sprytnyja. Navat kali ŭ ludzi vybilisia, ad pracy nie ŭciakali. Jura, byvała, jak kapanie, dyk adrazu viadro bulby. Susiedzi iduć mima, bačać, jak jon pracuje, i kožny kaža: «Juryj Mikałajevič — naš čałaviek. Razam z nami na ziamli pracuje».
Uspaminy dy fotazdymki — usio, što nahadvaje zaraz maci pra syna. U starym albomčyku fota apošnich hadoŭ — tut pravaabaroncy, žurnalisty, palityki, što naviedvajuć Uljanu Ryhoraŭnu.
Śledstva pa spravie Juryja Zacharanki idzie ŭžo 14 hadoŭ.Uvieś hety čas Uljana Ryhoraŭna čakaje, šukaje ŭ hazietach źviestki, choć i časta płača, chvareje ad takich navin. I doŭha nie hasić u chacie śviatło — moža, Jura budzie viartacca i tak adrazu zrazumieje, što mama jaho čakaje…
«Ciažka, ale nie toje, što ja bajusia pamierci, — uzdychaje Uljana Ryhoraŭna. — Mnie tak škada, što ja zastałasia, a ich niama. Kali b jany byli drennyja, dyk jany ž byli załatyja dzieci. Nichto nikoli na ich nie skaža, što byli jany
7 maja, u čatyrnaccatyja ŭhodki źniknieńnia Juryja Zacharanki, u jaho rodnym domie hučali tosty i abiacańni. Abiacańni rana ci pozna znajści tych, chto pazbaviŭ maci zakonnaha prava ciešycca z rodnaha syna.
«Ja tolki nie mahu zrazumieć, za što jany tak ź Juram? — šukaje adkaz Uljana Ryhoraŭna. — Kali b mnie skazali, chto jaho zabraŭ, ja zapytałasia b u taho čałavieka, čamu jon tak zrabiŭ i dzie moj syn».
… Pierad raźvitańniem jašče doŭha razmaŭlajem na łavačcy kala płota ab spravach nadzionnych, prablemach i radaściach. Treba pravieści da zimy ŭ chatu haz, bo babuli ŭžo ciažka tapić piečku dryvami. Dyj i nie zakupiš tak prosta try mašyny droŭ. Usia «dapamoha» dziaržavy — mizernaja piensija Uljany Ryhoraŭny ŭ 2 miljony 50 tysiač rubloŭ.
Svajačka Uljany Ryhoraŭny Luba, pra žyćcio jakoj taksama možna napisać knižku, sama patrochu źbiraje hrošy, kab vyrašyć «hazavaje pytańnie». Luba zmahła ŭžo zamianić niekalki voknaŭ u staroj chacie, ale na haz patrebny nievierahodnyja hrošy — kala 20 miljonaŭ.
Pobač z Uljanaj Ryhoraŭnaj niama syna, jaki b dapamoh, sahreŭ i vyrašyŭ usie pytańni. Choć jana i nie prosić dapamohi, ale kožny z nas moža jaje padtrymać. Razam sprava budzie zroblena.
Paštovy pieravod možna adpravić na adras:247550, Biełaruś, Homielskaja vobłaść, Rečycki rajon, horad Vasilevičy, vulica Kujbyšava, 10. Uljanie Ryhoraŭnie Zacharanka.
