Biełaruskaja błagaśfiera22

Nacyjanalnaja elita ź miačykami

Čamu ja pačaŭ z fašystaŭ, kažučy pra sport? Tamu što sport jość adnoj z asnovaŭ tatalitarnych režymaŭ. Jon padmianiaje kaštoŭnaści i adciahvaje ŭvahu ad prablemaŭ. Jon stvaraje štučnyja radaści i štučnaje ščaście.

Vinšuju, suajčyńniki! Našy vyjhrali! Žanočaja zbornaja krainy pa baskietbole pieramahła chieŭru davoli mocnych sapiernic i damahłasia niabyłych vynikaŭ — treciaje miesca na čempijanacie Eŭropy. Radaść napaŭniaje serca kožnaha hramadzianina, kali jon bačyć svaich, takich rodnych, dziaŭčynak, jakija ładnieńka stajać na pjedestale ŭ spartovych strojach, z bronzavymi medalami na šyjach, jakija z zachapleńniem, pryciskajučy dałoni da sercaŭ, śpiavajuć naš himn! I nad usioj hetaj pryhažościu łunaje naš honar, naš rodny, naš pryhožy ściah, symbal pieramohi, symbal pryhažości, symbal abjadnanaha naroda! Ŭźvisia, naš čyrvona‑bieły štandar, nad našymi čempijonkami! Błasłavi nas usich, staražytnaja svastyka! Słava aryjskaj rasie! Niachaj viečna žyvie fiurer!

Nie pužajciesia, ja prosta žartuju. Prabačcie mnie moj sarkazm. Spadziajusia, nivodnaja z haračych hałovaŭ nie ŭbačyć u papiarednim abzacy prapahandy nacyzmu, fašyzmu i Adolfa Ałoźjeviča asabista. Prajšło ŭžo dastatkova času, i možna tolki paśmiajacca nad ubohaściu prychilnikaŭ Hitlera, jakija albo dyktatary, albo varjaty, albo dzikunskaja sumieś pieršaha i druhoha. Daŭno ŭžo adkrytyja archivy, kožny moža pračytać historyju pryhniečańnia narodu, historyju zapałochvańnia i hienacydaŭ, ale, ale… Dubałomy ŭsio roŭna irvuć hłytki, dakazvajučy, što Hitler nibyta byŭ vydatnym histaryčnym dziejačam, bo pabudavaŭ mocnuju ekanomiku, zapałochaŭ uvieś śviet svajoj armijaj i damohsia spartovaha roskvitu.

Mienavita pra sport i chaciełasia b pahavaryć. Ale spačatku davajcie raźbiaremsia ŭ terminalohii. Kali ja kažu pra sport, ja nia maju na ŭvazie adciskańnie ad padłohi kožnuju ranicu, fitnes pa viečaroch i basejn pa vychodnych. Sport — heta praca, jakoj zajmajucca nie dziela padtrymańnia prystojnaj fihury. Sport — heta prafesija, za jakuju atrymlivajuć hrošy, medali i pryvilei, na jakoj marnujecca zdaroŭje, volny čas i ŭłasnaje žyćcio. Spartoŭcy — abjekty hramadzkaje ŭvahi, publičnyja asoby, budučyja invalidy. Spartoŭcy — sučasnyja hladyjatary, jany štodnia pamirajuć na zabavu raznastajnaje publiki.

Čamu ja pačaŭ z fašystaŭ, kažučy pra sport? Tamu što sport jość adnoj z asnovaŭ tatalitarnych režymaŭ. Jon padmianiaje kaštoŭnaści i adciahvaje ŭvahu ad prablemaŭ. Jon stvaraje štučnyja radaści i štučnaje ščaście. Našyja dzietki pakul chvarejuć na ščytavidku, armija šče nia stała prafesyjnaj, a biełaruskija dyplomy dahetul nie pryznajucca ŭ Eŭropie, ale heta ŭsio łuchta. Chalera jaje biary, tuju sacyjałku! Zatoje my ŭciorli nasy ŭsim hetym češkam, charvatkam i inšym makarońnicam! Našyja dzieŭki ź miačykami pierabiehali ichnych dzievak ź miačykami! Słava Rośsii! Da zdravstvujet Biełaruś!

Narmalnaja źjava dla niesvabodnaha hramadztva. Padčas Berlinskaj Alimpijady ŭ 1936‑m hodzie Hiermanija pieražyvała ciažkija časy, ale ŭvahu nacyi prapahandysty adciahvali na mit «zvyšdaskanałaści aryjcaŭ». Padčas Čarnobylskaj trahiedyi savieckija telehledačy spakojna jeli radyjoaktyŭnuju kiłbasu pad futboł‑chakiej i fihurnaje katańnie. I kamu jakaja sprava da svabody słova ci rasstrełu rabočaha mitynhu, kali pierad vačyma łunajuć našyja kańkabiežcy.

Kaniešnie, raźvity sport nie źjaŭlajecca asablivaściu tolki tatalitarnych režymaŭ, im žyvuć šmat ludziej i u svabodnych krainach śvietu. Adnak tam jon reklamuje tavary spažyvańnia, styl vopratki i roznyja prybambasy, a nie lúbaha hieneralisimusa, pad apiekaj jakoha «našy» kinuli dalej i pryhnuli vyšej. U pryhniečanych krainach sport nie jadnaje nacyju, a macuje ŭładu i ciešyć dyktataraŭ. Ramzan Kadyraŭ i Ŭdaj Chusiejn — voś dzie sapraŭdnyja amatary futbołu ŭ volny ad katavańniaŭ čas.

«Dyk što nam, uvieś čas zahaniacca? Dajcie nam pazabaŭlacca‑paciešycca, a to tak i dach moža źjechać!»‑ aburycca nacyjanalnaja elita. Spakojna, pavažanaje spadarstva, nichto nie prymušaje vas uvieś čas dumać tolki pra los Biełarusi. Ale ja vaźmu na siabie śmiełaść dać nievialičkuju paradu. Zamiest prahladańnia pad piva futbolnaha matču biarycie ŭ ruki miačyk dyj biažycie na pole, padychajcie pavietram, razamnicie muskuły. Adkładzicie kudy padalej «Priessboł», vykińcie ŭ śmietnicu «Sovietskij sport» i pačytajcie Orŭełła ci Čapeka. Hladzicie «Dyskaviery» i mastackija filmy, čytajcie staruju i novuju litaraturu, katajciesia na rovarach i łyžach, heta i pryjemna, i karysna. I pierastańcie zabivać svaje hałovy proźviščami spartoŭcaŭ i ličbami čverćfinałaŭ, u ich niama nijakaha sensu!

Abaroncy «Sovietskoho sporta», kaniešnie, pakryŭdziacca i spytajuć: «A čym kultura lepš za sport? Čamu jana maje sens, a sport nia maje?» A tamu, što muzyka, litaratura i mastactva nia tak zaležyć ad času, dasiahnieńni kultury možna skarystać u luby momant, i na ich asnovie stvaryć novy, niepaŭtorny šedeŭr, jakim buduć zachaplacca praz stahodździ. A što možna zrabić sa spartovymi viedami i navošta?

U spartovaj rubrycy «Našaj Nivy» pavažany mnoj Źmicier Pankaviec piša, što «kraina prahnie kamandnych pieramoh». Apisvajučy pośpiech biełaruskich baskietbalistak, sumuje, što «baskietboł pa raniejšamu nia ŭklučany ŭ śpis vidaŭ sportu, jakija majuć dziaržaŭnyja datacyi i ilhoty». Nie mahu pahadzicca sa Źmicieram. Kraina prahnie pieramienaŭ, joj nieabchodnyja reformy, a nie datacyi baskietbalistkam. Narodu daŭno naviazali štučnyja kaštoŭnaści, i zamiest samaadukacyi ludzi z azartam hladziać futboł i nabyvajuć latarejnyja fanciki. I ŭžo niezrazumieła, ci to nam treba tužej zaciahnuć pajasy, ci to nabudavać ladovych pałacaŭ na kožnym poli.

Siarhiej Dubaviec, na jakoha časam spasyłajecca pan Pankaviec, ličyć sport mahčymaściu biełarusizacyi hramadztva. Ale schiema «adukacyja praz sport» maje sens tolki tady, kali «adukacyja praz adukacyju» nie prajšła. Ja nie spračajusia z tym, što sport pavinien być biełaruskim, ale Biełaruś nie pavinna zamykacca na sporcie, pakul nie dasiahnie svabody. Jość inšyja, bolš važnyja spravy, čym stajańnie na stadyjonach.

Alimpijskija Hulni ŭ staražytnaj Hrecyi mieli svaimi ŭdzielnikami nie prafesijnych spartoŭcaŭ, a vajaroŭ, nacyjanalnuju elitu. Alimpijcy imknulisia da daskanałaści duchu i cieła, nie da piva‑vidoviščaŭ. I pa skančeńniu spabornictvaŭ iznoŭ apranali daśpiechi, kab baranić svaje harady. Załaty prykład dla elity sučasnaj.

Kryval

Kamientary2

 
Naciskańnie knopki «Dadać kamientar» aznačaje zhodu z rekamiendacyjami pa abmierkavańni.

Ciapier čytajuć

Čamu znoŭ sapsavalisia adnosiny pamiž Rasijaj i Azierbajdžanam. Źjaŭlajucca detali spravy1

Čamu znoŭ sapsavalisia adnosiny pamiž Rasijaj i Azierbajdžanam. Źjaŭlajucca detali spravy

Usie naviny →
Usie naviny

Kolki možna zarabić na hrybach za dzień? Biełarus pravioŭ ekśpierymient i zastaŭsia zadavoleny2

Žurnalist Ihar Karniej raskazaŭ pra zdymki dla prapahandysckaha filma i niečakanuju sustreču ź Dziarždepam padčas źniavoleńnia1

Azierbajdžan admianiŭ u krainie ŭsie rasijskija kulturnyja mierapryjemstvy3

«Anapa pamiraje, puścieje horš, čym zimoj. U horadzie žudasnaje biespracoŭje»3

Hienierał Biełakonieŭ nie zmoh znajści biełaruskuju raskładku i svaich słoŭ dla vinšavańnia vypusknikoŭ31

Zołata, «Hielendvahien» i $27 miljonaŭ na ruce — źjavilisia niekalki kadraŭ ź viasiella Adama Kadyrava16

Biełaruski biźniesmien Birukoŭ, jaki zajmaŭsia «jo-mabilem», zapuściŭ novy prajekt u Rasii1

U Astraŭcy ŭ kałodziežy liŭnioŭki patanuŭ 6-hadovy chłopčyk

RF zachapiła druhoje z čatyroch radoviščaŭ lityju va Ukrainie1

bolš čytanych navin
bolš łajkanych navin

Čamu znoŭ sapsavalisia adnosiny pamiž Rasijaj i Azierbajdžanam. Źjaŭlajucca detali spravy1

Čamu znoŭ sapsavalisia adnosiny pamiž Rasijaj i Azierbajdžanam. Źjaŭlajucca detali spravy

Hałoŭnaje
Usie naviny →

Zaŭvaha:

 

 

 

 

Zakryć Paviedamić