Zorku «Mściŭcaŭ» prydušyŭ šaścitonny śniehaačyščalnik. Akcior padzialiŭsia, jak adnaŭlaŭsia paśla komy
Dva hady tamu akcior Džeremi Rener, zorka «Mściŭcaŭ», trapiŭ u žudasnuju avaryju. U pieršy dzień 2023 hoda jon pasprabavaŭ spynić svoj śniehaačyščalnik, kali toj ledź nie najechaŭ na jaho plamieńnika. Rener chacieŭ chutka zaskočyć u kabinu, ale vyjšła niaŭdała — jaho samoha zaciahnuła pad vostryja husienicy i prydušyła.
Kala 45 chvilin akcior lažaŭ na śniezie ŭ kryvi, pakul nie prybyli ratavalniki. Jaho puls krytyčna źniziŭsia.
«Ja byŭ miortvy», — kaža akcior u intervju Bild.
Dva dni Rener pravioŭ u štučnaj komie. Jon vyžyŭ, ale ŭ jaho byŭ razryŭ lohkaha i 38 pierałomaŭ — rebry, kaleni, ščykałatki, taz, tvar i ruki. Navat paśla lačeńnia jon ličycca «chranična chvorym» i pavinien nadavać šmat času fizijaterapii.
«Dvaccać adsotkaŭ maich traŭm pryjšłosia lačyć z dapamohaj tytana», — raskazvaje akcior.
Cieła pryjšłosia całkam rekanstrujavać. Mietaličnyja płaściny trymajuć jaho hrudnuju kletku, ščaku i vačnicu na miescy; u asnoŭnym z tytana ciapier levaja halonka. Fanaty iranizujuć, što ciapier Rener supierhieroj nie tolki na ekranie — jon i ŭ žyćci «žalezny čałaviek».
«Ja nie liču hieraičnym toje, što ja zrabiŭ, chutčej, moža być, advažnym. Ja zrabiŭ heta ź lubovi. Ja nie chacieŭ bačyć, jak majho plamieńnika razreža napałovu. Tamu ja pasprabavaŭ spynić ratrak. (…) Ratrak niezamienny ŭ hornych rehijonach — bieź jaho nam by pryjšoŭ kaniec».
Śniehaačyščalnik, jaki razdušyŭ Renera, važyć 6 ton; u jaho 6 kołaŭ i 76 stalovych trakaŭ.
Rener tak uspaminaje ab pieražytaj im kliničnaj śmierci:
«Ja, mahčyma, adsutničaŭ usiaho chvilinu, ale ŭ śmierci niama času, niama prastory i niama miesca. Jość tolki adčuvańnie — vielmi ŭłahodžvalnaje adčuvańnie. Heta spakoj. Heta cudoŭnaje dabrasłavieńnie — adčuć niešta hetak pryhožaje. Potym ratavalniki viarnuli mianie da žyćcia, i ja byŭ zły, što ciapier mnie daviadziecca raźbiracca z hetym razburanym ciełam. Ciažka kazać pra heta…»
Zaraz akcior viarnuŭsia da pracy i bolš-mienš narmalnaha žyćcia. Jon moža znoŭ stajać pierad kamieraj i kłapacicca pra svaju dačku Avu.
«Mnohija supierzdolnaści naradžajucca z traŭmy. (…) Ja staŭ bolš prysłuchoŭvacca da svajho cieła — što, u 54 hady, ja, uvohule, i pavinien byŭ rabić. Biez avaryi, vierahodna, tak by i nie pačaŭ. Ja, chutčej za ŭsio, budu žyć daŭžej i zdaraviej tamu, što mianie pierajechaŭ moj ratrak».
Ciapier čytajuć
Pra Miełkaziorava ŭ jaho apošni dzień: «Było adčuvańnie, što jon stomleny, brakuje enierhii, rysy tvaru byli zapałyja»1
Kamientary