U Minsku pa načach nieviadomy paluje na katoŭ sa zhrajaj jahdterjeraŭ
U «Našu Nivu» źviarnułasia čytačka ź niezvyčajnym paviedamleńniem. Pa jaje słovach, nočču ŭ Minsku chtości admysłova natraŭlivaje palaŭničych sabak na katoŭ.
Inesa Kavalova žyvie ŭ Centralnym rajonie stalicy na vulicy Panfiłava.
«Niekalki tydniaŭ tamu žančyna chadziła pa našym rajonie i šukała, chto trymaje šmat sabak. Jana raskazała, što bačyła, jak zhraja sabak zahryzła dvuch jaje katoŭ. A potym my zaŭvažyli, što biazdomnyja katy pačali prapadać. A časam ich trupiki prosta valalisia na abočynie», — kaža Inesa.
Vulica Panfiłava — heta pryvatny siektar, svojskich žyvioł tam časta vypuskajuć va dvary, pahulać. Paru dzion tamu, jak zvyčajna, vypuściła svajho kata i Kavalova.
«A pieršaj nočy ja pačuła, što jon dzika viščyć. Vyskačyła na dvor i pabačyła, što jaho rvie zhraja sabak. Pryčym heta byli nie dvarniahi, a 6—7 dahledžanych jahdterjeraŭ. I kali ja vyjšła, pabiehła da ich, to pačuła taki admysłovy śvist, jak sa śpiecyjalnych śvistkoŭ dla dresury, i hetyja sabaki adrazu źbiehli ŭniz pa vulicy. Značyć, chtości stajaŭ tam i naziraŭ za ŭsim hetym», — raspaviadaje žančyna.
Pahladzieć, kudy dakładna pabiehli tyja sabaki, Inesa nie zmahła — jaje ŭvaha była zaniata katom.
«Jon byŭ jašče žyvy, ale vieś pierałamany. Nieŭzabavie pamior. Pryčym, jany nie raździerli taho kata, a mienavita zadušyli. Značyć, chtości dresiruje hetych sabak da palavańnia na pušnoha źviera», — miarkuje Kavalova.
Heta dakładna nie čałaviek z rajona, śćviardžaje jana, bo susiedzi b viedali. Ranicaj žančyna abmiarkoŭvała vypadak ź imi — nichto ničoha nie viedaŭ. Stolki sabak taksama nichto z tych, chto žyvie pobač, nie trymaje.
«Chtości admysłova pryjazdžaje na naš rajon, bo tut šmat svaich i biazdomnych katoŭ, i zackoŭvaje ich sabakami», — kaža Kavalova.
Inesa padała zajavu ŭ milicyju. Pa jaje słovach, tam ź jaje paśmiajalisia, ale zajavu pryniali.
«Heta, naturalna, zabojstva. Svojskaja žyvioła — heta ž člen siamji, — kaža Kavalova. — Tym bolš, heta horad, a nie les. Što jon robić, toj hical?».
«Naša Niva» źviazałasia ź niekalkimi zavodčykami jahdterjeraŭ, ale jany ŭpeŭnili, što ničoha nie viedajuć pra takija vypadki. Pa ich słovach, paroda nie nadta redkaja, padobnych sabak trymaje šmat chto.
U pres-słužbie HUUS Minharvykankama paviedamili, što, kali kamuści viadoma pra anałahičnyja vypadki, to pra heta treba nieadkładna paviedamić u milicyju. Aceńvać dziejańni «palaŭničaha» budzie Śledčy kamitet, ale, padkreślili, ŭ HUUS, imavierna, złačyncu budzie pahražać kryminalnaja sprava.
Ciapier čytajuć
«Dzieci rastuć z adčuvańniem, što być biełarusam pačesna, jak vypusknikom Harvarda». U Batumi dziejničaje biełaruskamoŭnaja škoła — voś jak heta pracuje2
«Dzieci rastuć z adčuvańniem, što być biełarusam pačesna, jak vypusknikom Harvarda». U Batumi dziejničaje biełaruskamoŭnaja škoła — voś jak heta pracuje
U Breście pry savietach jaŭrejskija mohiłki zakatali pad stadyjon. Ciapier tam adkryli pieršy ŭ krainie łapidaryj. Ale chto zrujnavaŭ mohiłki, chavajuć1010
U Breście pry savietach jaŭrejskija mohiłki zakatali pad stadyjon. Ciapier tam adkryli pieršy ŭ krainie łapidaryj. Ale chto zrujnavaŭ mohiłki, chavajuć10
«Kali Rasija napadzie na NATO, Kalininhrad budzie źniščany ŭ pieršyja ž hadziny. Ale mohuć prajści dva tydni, pierš čym dadatkovyja siły prybuduć u Litvu» — hienierał Ben Chodžes2121
Kamientary