Kiraŭnik Biełarusi Alaksandr Łukašenka prakamientavaŭ siońnia ŭ čas sustrečy z budaŭnikami BiełAES i žycharami Astravieckaha rajona svajo staŭleńnie da prysudžeńni biełaruskaj piśmieńnicy Śviatłanie Aleksijevič Nobieleŭskaj premii, pieradaje karespandent BIEŁTA.
«Ja rady za jaje, tamu što heta hramadzianka Biełarusi, heta kaža pra toje, što jakuju b ty pazicyju ni zajmaŭ, usio ž taki ŭ Biełarusi mahčyma pracavać i tvaryć, pisać, vykazvać svoj punkt hledžańnia, pazicyju i hetak dalej», — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka.
Kiraŭnik dziaržavy adznačyŭ, što nie źjaŭlajecca hłybokim znaŭcam tvorčaści Aleksijevič, ale viedaje jaje tvory. «Tak, ja viedaju, što jana ŭ asnoŭnym napisała, viedaju, što mieŭ na ŭvazie Nobieleŭski kamitet, kali prysudžaŭ joj hetuju premiju, jana pretendavała na jaje nie pieršy hod», — skazaŭ jon.
Łukašenka taksama zajaviŭ, što nie ličyć Aleksijevič apazycyjaneram. «Heta dobra, što čałaviek maje svaju pazicyju, moža, niedzie i apazicyjnuju, — skazaŭ jon. — Jana napisała narmalnyja tvory, u jaje adpaviedny styl. Heta jaje forma, jaje styl. Ja ničoha suprać nie maju. I, pačynajučy ad tvoraŭ, jakija, miž inšym, i savieckaj uładaj padtrymlivalisia, vaźmicie «U vajny nie žanočy tvar», jaje znakamity tvor, «Cynkavyja chłopčyki», heta ž realnaść».
Łukašenka ličyć važnym, što pieršy biełarus paśla savieckich časoŭ staŭ łaŭreatam Nobieleŭskaj premii ŭ litaratury. «Hałoŭnaje ciapier — jak ty rasparadzišsia hetym bahažom. Kali ty hramadzianka Biełarusi, heta tvaja ziamla, tvaja dziaržava, padabajecca tabie ci nie padabajecca, ale ty ŭžo siońnia čałaviek, jaki padniaŭsia vysoka, pahladzim, jak ža ty hety imidž, hety bahaž, jaki ŭ ciabie źjaviŭsia, vykarystaješ na karyść svajho naroda», — zajaviŭ Łukašenka.
