Pieršyja viasnovyja ptuški zaŭvažanyja ŭ Hrodzienskaj vobłaści, paviedamiŭ arnitołah, namieśnik staršyni abłasnoha adździaleńnia HA «Achova ptušak Baćkaŭščyny» Dźmitryj Vinčeŭski.

U Bierastavickim rajonie arnitołahi zaŭvažyli niekalki dzikich husiej. Zvyčajna pieršyja ptuški hetaha vidu ŭ našych krajach źjaŭlajucca ŭ kancy lutaha, ale anamalna ciopłaje nadvorje paŭpłyvała i na ich.
«Husi naležać da tak zvanych blizkich mihrantaŭ, heta značyć tych, chto zimuje ŭ krainach zachodniaj albo paŭdniovaj Jeŭropy. Jany aryjentujucca na nadvorje, navat składajuć svoj prahnoz i, kali nadvorje dazvalaje, pierabirajucca bližej da miesca hnieździšča», — raspavioŭ Dźmitryj Vinčeŭski.
Raźlik u ptušak prosty: u taho, chto prylacić raniej, bolš mahčymaściaŭ pasialicca ŭ najbolš zručnym miescy, vyvieści naščadstva. Tamu ptuški i śpiašajucca viarnucca. Padobnym čynam dziejničajuć tyja ž busły, špaki, knihaŭki. Tamu nie varta ździŭlacca ich rańniamu źjaŭleńniu.
«Na dniach na Niomanie zaŭvažyli taksama paru vialikich biełych čaplaŭ. Zvyčajna hetyja ptuški ŭ našych krajach nie zimujuć, tamu, chutčej za ŭsio, prylacieli ŭ Hrodna z bolš ciopłych krajoŭ. Adznačyli i źjaŭleńnie lebiedziaŭ-klikunoŭ», — skazaŭ Dźmitryj Vinčeŭski.
Zrešty, čakać masavaha źjaŭleńnia pieralotnych ptušak u bližejšy čas nie varta. Tak zvanyja dalokija mihranty, jakija zimujuć u Afrycy i Azii, aryjentujucca na daŭžyniu śvietłavoha dnia, a nie na nadvorje, i tamu viartajucca pavodle hrafiku, jaki składvaŭsia hadami.
Kamientary