U Lidzie žančynu asudzili na 2 hady za nazojlivaje kachańnie da katalickaha śviatara
Niamała žančyn šukajuć i znachodziać u asobie śviataroŭ svaju aporu. I ničoha tut dziŭnaha niama. Bo duchoŭnik zaŭsiody dapamoža razabracca ŭ supiarečlivych dumkach i situacyjach, nastavić na šlach praŭdzivy. U historyi, pra jakuju pojdzie havorka, maładaja dziaŭčyna (nazaviem jaje Volha) nie tolki śviadoma adyšła ad usich kanonaŭ ŭzajemaadnosin śviatara z prychadžanami, ale i ździejśniła złačynstva, naviazvajučy jamu svajo kachańnie.
Volha naradziłasia i rasła ŭ Lidzie. Adnak na leta zaŭsiody źjazdžała da babuli ŭ viosku. Tam jana i zaŭvažyła pryhožaha chłopca krychu starejšaha za siabie i — zakachałasia.
Paśla zakančeńnia škoły małady čałaviek pastupiŭ vučycca na śviatara, a paśla zaviaršeńnia vučoby byŭ nakiravany słužyć u adzin ź lidskich kaściołaŭ. Pa źbiehu abstavinaŭ Volha akazałasia prychadžankaj mienavita hetaha chrama. Pačućci dziaŭčyny ŭspychnuli z novaj siłaj, i jana stała vykarystoŭvać lubuju mahčymaść, kab pahutaryć sa śviatarom, a nieŭzabavie pryznałasia jamu ŭ kachańni. Małady ksiondz pastaraŭsia nastavić Volhu. Maŭlaŭ, adnosin pamiž imi być nie moža: pa kanonach katalickaj carkvy, ksiandzu nielha žanicca, mieć dziaciej, dy i ŭ adkaz pačućciaŭ, na jakija spadziajecca dziaŭčyna, jon da jaje nikoli nie adčuvaŭ. Adnak usie ŭhavory na maładuju asobu nie dziejničali.
Praź niekatory čas śviatara pieraviali nieści słužbu ŭ susiedni rajon. Zdavałasia, tut možna pazbavicca ad nadakučlivaha kachańnia prychadžanki. Ale dzie tam! Pačućci Volhi stali prajaŭlacca nie tolki ŭ słovach, ale i ŭ roznaha rodu brydotach. Daviedaŭšysia, dzie ciapier žyvie i słužyć małady ksiondz, dziaŭčyna raźbiła ŭ parafijalnym domie akno, taksama prymudryłasia źniać tranzitny numar z mašyny. Raźmiaščała fatahrafii śviatara ŭ sietcy Internet. I znoŭ ža śviatar imknuŭsia ŭsio rastłumačyć Volzie mirnym šlacham. Raspaviadaŭ, pierakonvaŭ. Spadziavaŭsia: zrazumieje. Adnak u červieni minułaha hoda małady ksiondz byŭ vymušany źviarnucca z zajavaj u milicyju: na kapot jaho asabistaha aŭtamabila dziaŭčyna vyliła vadkaść dla źniaćcia łaku. Była zaviedzienaja kryminalnaja sprava. Sud Lidskaha rajona prysudziŭ Volhu da 240 hadzinaŭ hramadskich prac.
Ale i heta na maładuju asobu nie padziejničała. Praz paŭhoda jana prydumała čarhovy sposab pomsty za niežadańnie padtrymlivać ź joj adnosiny. Na sajcie «Adnakłaśniki» dziaŭčyna pieranazvała svaju asabistuju staronku sa svajho imia na imia i proźvišča śviatara, pakazaŭšy na joj dadzienyja maładoha čałavieka i apublikavaŭšy fatahrafii. Dadała na hetuju staronku i bolš za paŭsotni jaho siabroŭ. Zatym u sietcy Internet Volha znajšła vypadkovyja fatahrafii maleńkich dziaciej i taksama raźmiaściła na staroncy, nibyta heta dzieci śviatara. Nadpisy ŭ vieršach pad fatahrafijami pra dačku i synočka taksama uziała z «suśvietnaha pavucińnia».
Pierš čym fatahrafii čužych dziaciej, jakich prypisała jamu Volha, vyjaviŭ sam śviatar, na staroncy pabyvali niekatoryja jaho siabry, prychadžanie parafij, u jakich słužyć i słužyŭ. Dumka pra toje, što chłuśnia ab najaŭnaści na baku hrachoŭnaj suviazi moža padarvać jaho imidž jak śviatara, prymusiła mužčynu adrazu ž źviazacca z Volhaj. Jon zapatrabavaŭ vydalić fatahrafii. Kali maładaja asoba pakinuła patrabavańnie biez adkazu, u čarhovy raz byŭ vymušany źviarnucca ŭ milicyju.
Sud Lidskaha rajona pryznaŭ dziaŭčynu vinavataj u raspaŭsiudzie zaviedama łžyvych, haniebnych vydumak pra inšuju asobu, raźmieščanych u hłabalnaj sietcy Internet. U jakaści pakarańnia Volha atrymała dva hady abmiežavańnia voli biez nakiravańnia ŭ vypraŭlenčuju ŭstanovu adkrytaha typu. Uśviedamlaje jana ci nie ŭ poŭnaj miery, što parušyła nie tolki śvieckaje zakanadaŭstva, za što była pakaranaja, ale i Zakon Božy?
I jašče chočacca dadać, što sapraŭdnaje kachańnie — śvietłaje, čystaje pačućcio. A takim kachańniem, jak u Volhi, aščaślivić nielha ni siabie, ni abrańnika.
Kamientary