U adzin ź pieršych listapadaŭskich dzion pakinuŭ hety śviet architektar, viadomy daśledčyk historyi architektury Biełarusi Viačasłaŭ Michajłavič Čarnataŭ (11.8.1939 — 3.11.2016), biaskonca dobry čałaviek, jaki nikoli nikomu nie admoviŭ u dapamozie, i nikoli nie imknuŭsia pakazać, što jon viedaje niešta bolš za kahości.
Jon plonna pracavaŭ u Śpiecyjalnych navukova-restaŭracyjnych vytvorčych majsterniach Ministerstva kultury BSSR i, faktyčna, stajaŭ kala vytokaŭ biełaruskaj restaŭracyi. Potym była praca ŭ instytutach: Minskprajekt, Biełdziaržprajekthandl, Biełaruski navukova-daśledčy i prajektny instytut pa budaŭnictvie na siale. Apošniaje miesca pracy Viačasłava Michajłaviča — dacent kafiedry architektury žyłych i hramadskich budynkaŭ Biełaruskaha nacyjanalnaha techničnaha ŭniviersiteta, dzie jon padrychtavaŭ šmat vydatnych śpiecyjalistaŭ.
Pa jaho prajektach, pa bolšaści heta byli sieryi prajektaŭ budynkaŭ dla žylla, zabudavany mnohija sielskija pasieliščy. Svajoj tvorčaściu jon zabiaśpiečyŭ mnohich budaŭnikoŭ i prajektyroŭščykaŭ pracaj, a viaskoŭcaŭ žyllom.
A jašče jon svajoju pracaj sadziejničaŭ vyvučeńniu i zachavańniu histaryčnaj spadčyny, i, u pieršuju čarhu, pomnikaŭ architektury, aktyŭna supracoŭničaŭ ź Biełaruskim dobraachvotnym tavarystvam achovy pomnikaŭ historyi i kultury. Dziakujučy jaho namahańniam, u svoj čas udałosia vyratavać ad źniščeńnia vialikuju kolkaść kaštoŭnych architekturnych abjektaŭ. Jon viedaŭ, badaj, usio pra archivy i biblijateki našaj krainy, i jany viedali pra jaho ruplivuju navukovuju pracu i ŭsiak dapamahali.
Jamu ŭdałosia dakazać hodnaść biełaruskaj architektury kanca 19 — pačatku 20 stahodździaŭ, pra jakuju tolki i pisałasia, što heta vyklučna «zaniapad» i «samavolstva».
A jon raskryŭ vysoki prafiesijanalizm majstroŭ tahačasnaha dojlidstva i viarnuŭ u panteon dziačoŭ Biełarusi zabytych architektaraŭ Stanisłava Hiejdukieviča, Hierasima Jakušku, Stanisłava Šabunieŭskaha i inšych, tvory jakich i siońnia, praz mnohija dziesiacihodździ, źjaŭlajucca vizitoŭkami našych haradoŭ.
Jon daśledavaŭ architekturu nie praz kvadratnyja mietry, nie praz toje, nakolki vykanany narmatyvy, a praz raskryćcio asoby talenavitaha architektara, jaki, navat nie zaŭsiody ŭ spryjalnych umovach, demanstravaŭ pieramožny patencyjał tvorčaści.
Jaho knihi «Hieorhij Zaborskij» (1998), «Abram Duchan» (2002, u saaŭtarstvie z V. Aładavym), «Stanisłav Šabunievskij» (2005), «Vładimir Korol» (2007) — pieršyja asobnyja vydańni pra tvorčaść vybitnych majstroŭ biełaruskaha dojlidstva 20 st.
Na žal, tolki ŭ rukapisie zastałasia padrychtavanaja da vydańnia kniha pra minskaha jeparchialnaha architektara Viktara Strujeva, chramy jakoha stali nieadjemnaj častkaj biełaruskich krajavidaŭ.
Niahledziačy na ciažkuju chvarobu, Viačasłaŭ Michajłavič šmat pracavaŭ da apošniaha času i ŭ pieršuju čarhu zajmaŭsia navukovaj dziejnaściu, rychtavaŭ publikacyi. Pamiać ab im nazaŭsiody zastaniecca ŭ sercach jaho rodnych i blizkich, jaho siabroŭ i vučniaŭ.
«Byŭ hałodny, jak z Aśviencima, nie jeŭ ni miasa, ni harodniny». Što viadoma pra śmierć babrujskaha žurnalista, na jakoha zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy1919
Kamientary