U intervju BiełaPAN A.Astravuch paviedamiŭ, što ŭ 928‑staronkavaje vydańnie, nadrukavanaje nakładam tysiača asobnikaŭ, uklučana kala 25 tys. słoŭnikavych artykułaŭ i 50 tys. słoŭ. U knihu ŭvajšli frazieałahizmy idyš — prykazki i prymaŭki, pažadańni i pryvitańni, zahadki i skorahavorki, a taksama kałambury, cytaty ź jaŭrejskich piesień, aniekdotaŭ i litaraturnych tvoraŭ. Pry składańni knihi, rabota nad jakoj zaniała 10 hadoŭ, A.Astravuch vykarystaŭ mnostva słoŭnikaŭ, što vychodzili ŭ roznych krainach u XIX—XX stahodździach. Sponsaram vydańnia, nadrukavanaha na miełavanaj papiery, vystupiŭ pradprymalnik z Sankt‑Pieciarburha Andrej Harbienka.
Knihu A.Astravuch pryśviaciŭ pamiaci svaich nastaŭnikaŭ: Sofji Rochkind, jakaja ŭ 1940 hodzie vydała ŭ Minsku ŭ suaŭtarstvie idyš‑ruski słoŭnik na 20 tys. słoŭ; zahadčycy biblijateki Minskaha ab\jadnańnia jaŭrejskaj kultury imia Izi Charyka Dziny Charyk; jaŭrejskaha paeta Hirša Relesa; teatralnaha i muzyčnaha dziejača Majsieja Śvirnoŭskaha.
«Metaj knihi było sabrać razam pad adnoj vokładkaj usio samaje lepšaje ŭ idyš, toj jaŭrejski skarb, jaki zły los raskidaŭ pa roznych krainach, movach i drukavanych vydańniach», — havorycca ŭ aŭtraskaj pradmovie.
Hety słoŭnik źjaŭlajecca druhim vydańniem takoha kštałtu ŭ historyi krainy i samym abjomnym. Pieršy idyš‑biełaruski słoŭnik na 8 tys. słoŭ, składzieny pry ŭdziele Samuiła Płaŭnika (Źmitrok Biadula), vyjšaŭ u 1932 hodzie. «U jaŭrejskim siektary Biełaruskaj akademii navuk u 1920—1930‑ia hady była sabrana vielizarnaja kartateka na 100 tys. słoŭ, adnak jana zahinuła ŭ hady vajny», — zaznačyŭ A.Astravuch.
Jon vyvučaje movu idyš z 1984 hoda. U 2004 hodzie skončyŭ Vilniuski jaŭrejski instytut Vilniuskaha univiersiteta (Litva). Ciapier A.Astravuch pracuje nad stvareńniem idyš‑ruskaha słoŭnika.
