U Asipovickim rajonie z valjera ŭciok straus. Zdareńnie adbyłosia ŭviečary 6 vieraśnia. Straŭsa dahetul nie znajšli. Ekzatyčnuju ptušku trymali na padvorku «Ptušyny dvor» u vioscy Maisiejevičy, piša Jeŭraradyjo
Haspadary «Ptušynaha dvara» niekalki hadoŭ dahladajuć i lekujuć paranienych ptušak. Hod tamu jany nabyli straŭsaŭ, kab niejak akupić utrymańnie inšych paciarpiełych ptušak.
«Na samoj spravie, heta nie straus, a emu, atrad kazuaravyja. Da 1980-ch jon taksama ličyŭsia straŭsam, ale jość adroźnieńni: najaŭnaść mačavoha puchira, kolkaść palcaŭ na nahach, — raspavioŭ u kamientary Jeŭraradyjo Alaksandr, supracoŭnik «Achovy pryrody». — Heta navat nie ptuška, a naščadak dynazaŭraŭ. Dvuchnohaja, biez kryłaŭ, šery korpus, čornaja hałava. Jon ahresiŭny — kali šuhanuć, to moža bryknuć, jak koń. Ale kazuar bolš niebiaśpiečny — u kania kapyt płoski, a ŭ emu na palcach kipciury».
Pa słovach Alaksandra, u pieryjad pałavoha daśpiavańnia ŭ ptušak pačaŭsia hon. Inšyja nasielniki valjera sprabavali vyhnać hetaha emu. Jon adšturchnuŭsia ad adnaho z svaich sapiernikaŭ i pieraskočyŭ praz aharodžu vyšynioj u jaho rost.
Darečy, emu raźvivaje chutkaść da 50 kiłamietraŭ u hadzinu. Kali ŭbačycie jaho — abychodźcie bokam, papiaredžvaje śpiecyjalist. Ni ŭ jakim razie nie pałochajcie jaho! I adrazu ž telefanujcie ŭ Asipovicki RAUS abo ŭ MNS.
«Kali ciapier chierova, značyć, heta jašče nie kaniec». Pahutaryli z epatažnym «śviatarom XXI stahodździa», pra jakoha nie było čuvać piać hadoŭ paśla aryštu
Kamientary