Historyk i deputat Ihar Marzaluk paśla pasłańnia kiraŭnika dziaržavy źviarnuŭsia da jaho z pytańniem.
«Biez sumnievu, samaje hałoŭnaje śviata ŭ Biełarusi — Dzień niezaležnaści 3 lipienia. Ale, jak vy adznačyli [ŭ pačatku pasłańnia], historyja biełaruskaj dziaržaŭnaści naličvaje bolš za tysiačahodździe. Tamu samym staražytnym i słaŭnym dziaržaŭnym utvareńniem na terytoryi našaj krainy było Połackaje kniastva. I skandynavy, i ŭ Zachodniaj Jeŭropie viedali try častki Hardaryki (jak jany nazyvali Uschodniuju Jeŭropu) z tryma stalicami: Kijevam, Noŭharadam i Połackam».
«U hety jubilejny hod, 25-hodździa Kanstytucyi i formy prezidenckaha praŭleńnia, zusim niadaŭna ŭ Babrujsku pry ziemlanych rabotach my nabyli realny znak toj vialikaj suvierennaj ułady — chutčej za ŭsio, my znajšli šlem Iziasłava Połackaha», — praciahnuŭ Marzaluk.
«Šlem ciapier na restaŭracyi, a kali my skončym, to zmožam z honaram vystaŭlać jaho i hanarycca. U suviazi z tym, što małoj radzimaj usich biełarusaŭ, pa sutnaści, źjaŭlajecca Połack, horad, «ź jakoha pačynaŭsia śviet», jak vy ličycie - ci darečy ŭvieści Dzień biełaruskaj dziaržaŭnaści? I śviatkavać jaho 5 červienia».
Hetuju datu jon patłumačyŭ tym, što 5 červienia - dzień pamiaci śviatoj Jefrasińni Połackaj, jakaja była połackaj kniazioŭnaj, źjaŭlajecca «śviatoj patronkaj Biełarusi» i joj ušanoŭvajuć jak pravasłaŭnyja, tak i kataliki.
«Skažu ščyra, u mianie niama na hety kont mierkavańnia. Heta niekalki niečakana dla mianie, — adkazaŭ Alaksandr Łukašenka. — Ja nie čytaŭ [pra hetuju znachodku]. Mnie treba vielmi surjozna padumać».
