Na viasielli ŭ Kobrynskim rajonie zabili mužčynu, baćka niaviesty ŭ reanimacyi
Viasielle ŭ Haradcy Kobrynskaha rajona stała trahiedyjaj — na dvuch mužčyn, jakija hulali na hetym mierapryjemstvie, napali natoŭpam, kali jany vyjšli z budynka. Adzin zahinuŭ, a baćka niaviesty — u balnicy, paviedamlaje «Pieršy Rehijon».
Vioska Haradziec i haradski pasiołak Antopal — dva susiednija nasielenyja punkty. Pieršy — u Kobrynskim, a druhi — u Drahičynskim rajonach.
Viasielle ŭ stałovaj Haradca hulała siamja niaviesty z Antopala, bok žanicha, kažuć, z Žabinkaŭskaha rajona.
Usio na viasielli išło narmalna, adnak ciapier navat udzielniki mierapryjemstva nie mohuć zrazumieć, jak zdaryłasia trahiedyja. Jak raspaviała «Pieršamu rehijonu» adna z žančyn, jakaja była na viasielli, Michaił N. i baćka niaviesty Siarhiej S. vyjšli z pamiaškańnia na pavietra, kali ŭsio i adbyłosia.
«Michaił i Siarhiej vyjšli na śviežaje pavietra, a tam niejkija małaletki. Jany jak dzikuny siabie pavodzili. Było chłopcaŭ, moža, piać, dźvie dziaŭčyny ź imi. Moža, pa jakich 15 hadoŭ, ale dzikuny… Naža to tam nie było, ale źbityja jany byli mocna. Adzin pamior (Michaił N. — red), u druhoha tvar raźbity — voka całkam zapluščyłasia i pałova tvaru… Ci to ich pad nohi puścili, ci to što, nie viedaju… Niaviesty baćka — tam ža bolš za sto kiłahram, adzin piatnaccacihadovy nie moh jaho źbić, tam natoŭpam.
Moža, jany harełki chacieli ci jašče čaho, była adna razmova ad niejkaha małoha, što «jany (źbityja. — red.) ad nas hrošy patrabavali». Miša N. byŭ ćviarozy, ni kropli nie piŭ, jon ža za rulom byŭ, tym bolš u jaho ž serca chvoraje. Taki spakojny čałaviek vyjšaŭ i hrošy patrabavaŭ u niejkich małaletak? Dy być takoha nie moža», — upeŭnienaja surazmoŭca.
Jašče adna žycharka Antopala raspaviała, što, imavierna, niejki kanflikt razhareŭsia z-za śpirtnoha:
«Stajali na vulicy, padyšli admarozki, harełku patrabavali. Mnie kazali, što jany prychodzili, pieršy raz prasili, i im nibyta vynieśli harełki. A potym, im, napeŭna, mała zdałosia, pryjšli. Mišu ŭdaryli, u jaho hiematoma na tvary, jon išoŭ pavolna da dźviarej i ŭpaŭ na prystupkach. U jaho słaboje serca, nichto nie viedaje, jon pamior ad taho, što ŭdar spravakavaŭ sardečny prystup, abo ad samoha ŭdaru pa hałavie. A ŭ reanimacyi — baćka niaviesty. Jaho plaškaj pa hałavie stuknuli».
Što ž na samaj spravie adbyłosia ŭ Haradcy, buduć vyśviatlać pravaachoŭnyja orhany.
Ciapier čytajuć
«Kali ciapier chierova, značyć, heta jašče nie kaniec». Pahutaryli z epatažnym «śviatarom XXI stahodździa», pra jakoha nie było čuvać piać hadoŭ paśla aryštu2
Kamientary