«Ułada kalečyć i zabivaje svoj narod». Studentka Univiersiteta kultury publična admoviłasia ad prezidenckaj stypiendyi VIDEA
U siecivie raźmiaścili videa z cyrymonii ŭručeńnia dypłomaŭ łaŭreatam prezidenckaj stypiendyi. Na im maładaja studentka zajaŭlaje, što nie moža pryniać stypiendyju, bo «ŭłada siońnia kalečyć i zabivaje svoj narod».
Dziaŭčynu zavuć Patrycyja Śvicina. Jana studentka treciaha kursa kafiedry etnałohii i falkłoru Biełaruskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta kultury i mastactvaŭ.
Patrycyja raspaviała «Našaj Nivie» pra svoj učynak.
«Stypiendyja byvaje roznych vidaŭ. Byvaje adnarazovaja, jak u mianie, a byvaje takaja, jakuju štomiesiac płaciać na praciahu vyznačanaha terminu. Uznaharoda dajecca tym, chto atrymaŭ pryzavoje miesca na respublikanskich ci mižnarodnych konkursach. U mianie raniej byli jašče dźvie takija stypiendyi, pakul ja navučałasia ŭ himnazii, — tłumačyć Patrycyja. —
Ciapier hetuju stypiendyju mnie pryznačyli za konkurs «Kak na riečkie było na Fontankie», jaki prachodziŭ u Pieciarburhu ŭ minułym hodzie ŭ listapadzie».
«Kak na riečkie było na Fontankie» — mižnarodny falkłorny konkurs. Śvicina praśpiavała na im try pieśni.
«Ja vykanała duchoŭny vierš «Aj, na hare Vasijanskaj», žniŭnuju «Vieciarok vieje» i vosieńskuju pieśniu «Aj, mamačka, vosiań». Atrymała dypłom łaŭreata 2-j stupieni. Za heta mnie i ŭručyli paśla stypiendyju ad prezidenckaha fondu pa padtrymcy talenavitaj moładzi.
Hrošy mnie vypłacili jašče na pačatku leta. Ciapier davali ŭžo tolki dypłom. Ale ja siońnia napisała zajavu na admovu ad hrošaj i budu ich viartać, kala 400 rubloŭ», — kaža dziaŭčyna. —
Zvyčajna takija cyrymonii prachodziać u Pałacy Niezaležnaści z udziełam kiraŭnika krainy, kaža Patrycyja. Ale sioleta dypłomy ŭručali prosta va ŭniviersitecie.
«Ja zajmajusia amal usio žyćcio falkłoram, biełaruskimi tradycyjami. Mnie ŭvieś čas baleła duša za toje, što našy tradycyi i kultura pryhniečanyja. A ciapier dabralisia i da ludziej, taho samaha naroda, čyje tradycyi ja vyvučaju. Ja nie mahu zastavacca abyjakavaj u takoj situacyi.
Ja zahadzia razumieła, što nie budu brać uznaharodu. Prykładna razumieła, što skažu, ale pa sutnaści nie rychtavała pramovu, bo nie viedała, ci ŭvohule daduć što-niebudź skazać, — raskazvaje Patrycyja. —
Ci było mnie strašna?… Ja chvalavałasia, kaniečnie, bo reakcyja mahła być vielmi roznaj. Asabliva z ulikam taho fakta, što ja ŭpieršyniu ŭbačyła vykanaŭcu abaviazkaŭ rektara, jakaja ŭznačaliła ŭniviersitet paśla zvalnieńnia Korbut.
Šmat chto sa studentaŭ padtrymaŭ mianie, pišuć navat i zaraz. Šmat chto piša, što, napeŭna, pabajalisia b tak zrabić, ale ličać heta pravilnym. Padtrymka kałasalnaja.
Maci, kali daviedałasia, taksama padtrymała. Bo heta ž jana mianie i vyraściła takoj, jakaja ja jość.
Reakcyju administracyi pakul čakajem. Ja razumieła, što, mahčyma, heta ŭsio skončycca adličeńniem. Ale kali mianie adličać, to ja dakładna zrabiła ŭsio pravilna.
Darečy, mnie raspaviali, što ciapier na našaj kafiedry etnałohii i falkłoru staić pytańnie, ci dazvolać zrabić nabor u nastupny hod. Kafiedra maleńkaja, ale zajmajecca vielmi važnaj spravaj i amal adzinaja takaja ŭ krainie. I voś ciapier, kali ŭ krainie staić pahroza intehracyi z Rasijaj, kali nam asabliva važna padtrymlivać našuju kulturu i historyju, hetuju kafiedru chočuć zakryć. Nabor na kafiedru nie bolš za 6-7 čałaviek. Ale ŭ nas pracujuć vielmi mocnyja vykładčyki, jakija ŭsio žyćcio pryśviacili hetaj spravie. I ŭsio heta chočuć źniščyć.
Kali moj učynak stanie nahodaj dla zakryćcia kafiedry… Ja dumaju, ludzi nie pakinuć heta prosta tak».
«A što ŭ vas za prablemy? Daloka da Minska ci niama kamu padvieźci?» Publičnaja pikiroŭka Łukašenki i Pašyniana10
Kamientary